* Ο Τάκης Μιχαήλου είναι Οικονομολόγος,

Συντονιστής Οργανωτικού Βορείου και Νοτίου Αιγαίου για θέματα Ναυτιλίας και Αιγαίου της Ν.Δ  

και π.Πρόεδρος ΝΟΔΕ

Την ιστορία αυτού  του τόπου τρανοί πολιτικοί ηγέτες σημάδεψαν. Άσχετα από τις ιδεολογικές μας  αφετηρίες, οφείλουμε να θυμόμαστε, να σεβόμαστε, να παραδειγματιζόμαστε. Να μαθαίνουμε απ’ αυτήν.

Πολιτικοί γέννας κι όχι της οκάς. Βγαλμένοι από την ζωή κι όχι από καλούπια. Με τάλαντο , οξυδέρκεια, διορατικότητα κι αποφασιστικότητα. Με λάθη και με πάθη. Ειδικά αυτό …με πάθη ! Αυτά που σε κάνουν πιο ανθρώπινο, πιο προσιτό κι όσο παράξενο κι αν ακούγεται, σε φέρνουν πιο κοντά στους θεούς.  Γι αυτό και σαν θεοί λατρεύτηκαν.

Η σχέση τους με το λαό ερωτική. Η επικοινωνία κυλούσε  στο αίμα τους. Δεν είχαν ανάγκη αυτοί από μανατζαραίους. Με ένα τους χαμόγελο , μια γκριμάτσα κι ένα νεύμα σε κέρδιζαν στη στιγμή.

Άλλα κατάφεραν να κάνουν κι άλλα όχι. Να ενώσουν τους  Έλληνες δεν μπόρεσαν και το πληρώνουμε πολύ ακριβά. Άλλοι απέτυχαν , άλλοι δυστυχώς το επεδίωξαν.

Και μη ξεχνάς πατριώτη, την τιμημένη κούπα στο ποδόσφαιρο δεν στην έφεραν ο Κούδας, ο Δομάζος κι ο Δεληκάρης που χόρευαν με την μπάλα σ’ όλους τους ρυθμούς. Οι μέτριοι έβγαλαν τους Έλληνες στους δρόμους. Γιατί βρέθηκε ένας Γερμανός που τους έκαμε φαμίλια. Και το ‘βλεπες το ‘νιωθες στην ψυχή σου.  

Ποιος Έλληνας  δεν ξενύχτησε κοιτώντας το ταβάνι να εξηγήσει τα ανεξήγητα. Ποιος από μας δεν αναρωτήθηκε για την κατάντια ενός πάλαι ποτέ περήφανου λαού.

Σε αποσπάσματα από την ομιλία του Νικόλαου Ι. Μέρτζου, στην παρουσίαση του βιβλίου του Κωνσταντίνου Σβολόπουλου, “Κωνσταντίνος Καραμανλής 1907-1998: Μια πολιτική βιογραφία” πήρα τις απαντήσεις μου.  Ακούστε…

«Τους πολιτικούς δεν τους παραγγέλνεις στον μαραγκό να σ’ τους φτιάξει με το σκεπάρνι. Γεννιούνται. Δεν μαθαίνουν.

 Νέος έβλεπα τους άντρες να τσακώνονται συνεχώς του σκοτωμού σε κάθε καφενέ για ασήμαντη αφορμή και έλεγα «είναι η φτώχεια». Έκανα λάθος. Εργάσθηκα σκληρά να αυξήσω το εισόδημα και άμα τους ανέβασα θεαματικά το επίπεδο της ζωής, χειρότεροι οι τσακωμοί. Στα καλά καθούμενα άγριος πάλι ο Διχασμός.

Λες να ‘μαστε γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων; Πώς κινάει η Ιλιάδα; Με έναν τσακωμό, έναν θυμό: ο Βασιλιάς τσακώνεται με το πρωτοπαλίκαρο του μπροστά στην Τροία «δό μου τη Χρησηΐδα» « όχι παρ’ τη Βρησηΐδα»…. και τους παίρνει στο φαλάγγι ο εχθρός.

Για ένα τίποτε ο ελληνικός χαμός. Γι’ αυτό εργάσθηκα σκληρά και έδωσα τόπο στην οργή να ενωθούν οι Έλληνες.Εδώ απέτυχα.»

Απλός βουλευτής, μόλις 39 ετών, στο κατώφλι του Εμφυλίου έγραφε μεταξύ άλλων:

«Ο τόπος μας πάσχει από αθεράπευτη πολιτική ανεπάρκεια. Μήπως χρειάζεται και άλλη απόδειξη για το σημερινό μας κατάντημα; Η ηγεσία μας έχασε σε τέτοια έκταση το αίσθημα του καθήκοντος ώστε να θεωρείται επικίνδυνος για το μέλλον του τόπου, ενώ ο Λαός μας, ένας Λαός που αντιμετώπισε πάντοτε με νοσηρό συναισθηματισμό τα πολιτικά του προβλήματα, κατατρύχεται ήδη από ψυχώσεις. Πού να βρεις την Λογική στον ευλογημένο αυτόν τόπο μας;»

Μετά από 70 χρόνια, αυτά τα λόγια του είναι πιο επίκαιρα παρά ποτέ.

Οι δικές μου απορίες λύθηκαν. Το κακό είναι ότι το μικρόβιο της διχόνοιας είναι σφηνωμένο γερά και στο δικό μας DNA.

Ας  παλέψουμε τουλάχιστον να λυτρώσουμε τα παιδιά μας.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr