Η Αστρολογία δεν ήταν πάντα κάτι «μυστικό». Όταν έλεγε κάποιος πως ασχολείται με την Αστρολογία πριν από μερικά χρόνια οι περισσότεροι εσπεύσαν να τον χαρακτηρίσουν ως άθεο, σατανιστή, παράξενο, σαλεμένο, μάγο ή μάγισσα κ.ο.κ…. πρέπει να σας απογοητεύσω όλους εσάς που κουνάτε το κεφάλι καταφατικά και βράζει το αίμα σας αναφωνάζοντας πως αυτά είναι απλά τσαρλατανισμός και δεν αποδεικνύεται τίποτα…. η Αστρολογία είναι επιστήμη.

Ιστορικά πρώτες αναφορές παρακολούθησης των Άστρων, του αστρικού ουρανού όπως λένε οι αστρονόμοι, έχουμε το 2400 π.Χ. Τότε οι Αστρολόγοι / Αστρονόμοι / Παρατηρητές ασχολούνταν με τους εκάστοτε Βασιλείς και το μέλλον του τόπου. Η Αστρολογία είχε για τους Βαβυλώνιους τεράστια σημασία μιας και ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την θρησκεία.

Πριν από περίπου 2000 χρόνια αναφέρθηκαν για πρώτη φορά οι «Αστρολόγοι/Ιερείς».

Τους 12 αστερισμούς όπως τους γνωρίζουμε σήμερα, την κίνηση των πλανητών και το ηλιακό σύστημα, όλα αυτά τα γνώριζαν εδώ και πολλά χρόνια. Αρχικά είχαν μετρήσει παραπάνω από 12 αστερισμούς, αλλά αργότερα προστέθηκαν στον ζωδιακό κύκλο ο Σκορπιός και ο Ζυγός μαζί. Υπήρχε μια συνεχής ανάπτυξη, παρακολούθηση, καταγραφή.

Στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ. έγινε μια σημαντική μετάβαση από την ερμηνεία του «κρατικού γενέθλιου Ωροσκοπίου» στην ερμηνεία του «προσωπικού Ωροσκοπίου». Το πιο παλιό Ωροσκόπιο χρονολογείται το 410 π.Χ. Ακόμη και οι μορφές της θρησκείας άρχισαν να αλλάζουν από συλλογικής μορφής σε προσωπικής λατρείας. Στην Ασία συναντάμε τον Βούδα ή τον Λάο Τσε και στον περσικό χώρο τον Ζαρατούστρα.

Η Ελλάδα μεσουρανεί με τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη και τον Αριστοτέλη (αναφερόμενοι σε μερικούς από τους πολλούς). Ο ελληνικός πολιτισμός έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην Αστρολογία όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Τον 4ο και 3ο αιώνα π.Χ. οι Έλληνες επηρεάστηκαν από το βαβυλωνιακό πρότυπο και το εξέλιξαν. Η ελληνική φιλοσοφία και τα μαθηματικά επηρέασαν την εξέλιξή της.

Για πρώτη φορά συναντάμε στην Αστρολογία Αρχές και Ρόλους, τα οποία εκφράζονται μέσα από Πλανήτες και Ζώδια. Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης (όχι, δεν ήταν αστρολόγοι… ), έδωσαν με τις μεταφυσικές και τις φιλοσοφικές τους θεωρίες τα φώτα και τις βάσεις στην Αστρολογία, οι όποιες είχαν ισχύ μέχρι και τον 17 ο αιώνα. Ο Συμβολισμός των ζωδίων δημιουργήθηκε μερικούς αιώνες π.Χ. μετά.
Η πιο σημαντική όμως ανακάλυψη έγινε τον 2 ο αιώνα π.Χ. από τον Έλληνα αστρονόμο και μαθηματικό Ίππαρχο * ο Ρόδιος, η γνωστή θεωρία της Μετάπτωσης. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται σε μια απειροελάχιστη κυκλική κίνηση του άξονα της Γης ( που περιστρέφεται σαν μια σβούρα η οποία είναι έτοιμη να πέσει) και η οποία χρειάζεται 25.800 χρόνια περίπου για να συμπληρωθεί. (Πηγή . Βικιπαίδεια) Ανακάλυψε πως το εαρινό ισημερινό σημείο μετακινείται πάνω στην εκλειπτική, με φορά αντίθετη των ζωδίων, 50 δευτερόλεπτα του ενός λεπτού της μοίρας κάθε χρόνο. Αυτό σημαίνει πως με την πάροδο των αιώνων αλλάζει και το άστρο που σημαδεύει τον Βόρειο Ουράνιο Πόλο.

Άλλο σπουδαίο αστρολογικής σημασίας έργο είναι η «Τετράβιβλος» του Έλληνα φυσικού φιλοσόφου Κλαύδιου Πτολεμαίου (γεννημένος στην ρωμαΐκή Αίγυπτο) κατά τον δεύτερο αιώνα μ.Χ. Οι Ρωμαίοι ανέκτησαν την ελληνική Αστρολογία και αντιστοίχισαν δικά τους ονόματα στα ήδη υπάρχοντα ονόματα των θεών και των πλανητών.

Ο αυτοκράτορας Αυγούστος (πρώτος αιώνας μ.Χ.) ήταν ο πρώτος Ρωμαίος αυτοκράτορας που ακολουθούσε κατά γράμμα αστρολογικές ερμηνείες στην πολιτική του πορεία. Οι περισσότεροι μετέπειτα αυτοκράτορες είχαν και τον προσωπικό τους Αστρολόγο. Πολύ γνωστή είναι η ιστορία της ερμηνείας του γενέθλιου Ωροσκοπίου του Νέρωνα, το όποιο προβλημάτισε τους Αστρολόγους της εποχής γιατί είχαν ήδη προβλέψει τα χειρότερα…. και βγήκαν αληθινοί !
Πολύ αργότερα στην ιστορία, ο βυζαντινός αυτοκράτορας Κωσταντίνος, όταν ανακήρυξε επίσημη θρησκεία τον Χριστιανισμό το 323 μ.Χ. , συμβουλεύτηκε Αστρολόγο για την καταλληλότερη ημερομηνία δημιουργίας της Κωσταντινούπολης ως κράτος.

Το σχίσμα μεταξύ Αστρολογίας και Χριστιανισμού επήλθε με τον αυτοκράτορα Αυγουστινιανό, ο οποίος παρότι ήταν φανατικός ακόλουθος της Αστρολογίας στα νιάτα του, έγινε ο χειρότερος εχθρός της και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αποτρόπαια εξέλιξή της.

Στην Σύνοδο του Τολέδο, κατά το τέλος του 4ου αιώνα μ.Χ. αποφασίστηκε πως όποιος δήλωνε Αστρολόγος κινδύνευε με θανατική ποινή.

Κατά παράδοξο τρόπο, οι μόνοι που βοήθησαν πραγματικά την διατήρηση και αργότερα επανεμφάνιση της Αστρολογίας στην ιστορία, ήταν οι ισλαμιστές ηγέτες, οι οποίοι προωθούσαν τις αρχαίες τέχνες και τους πολιτισμούς.

Η άνθηση της Αστρολογίας επήλθε κατά την διάρκεια της Αναγέννησης, μεταξύ 1450 και 1650. Για πολλούς διανοούμενους της εποχής η Αστρολογία αποτελούσε σημαντικό κομμάτι της εκπαίδευσής τους, αφού διδάσκονταν στα Πανεπιστήμια…. Πολύ διαδεδομένη ήταν η ιατρική Αστρολογία, της οποίας σημαντικός εκπρόσωπος ήταν το φυσικός φιλόσοφος, Αλχημιστής Παράκελσος. Τόνιζε πόσο σημαντική είναι η σχέση του Κόσμου (μικρόκοσμος και μακρόκοσμος) και των Πλανητών με το ανθρώπινο σώμα και πως πρέπει κανείς να το παρατηρεί σαν μια ενότητα. Μεταξύ 1450 και 1650 διδασκόταν η ιατρική Αστρολογία σαν βασικό μάθημα των ιατρικών επιστημών.

Η Αστρολογία πέρασε από πολλά κύματα… Τον 18ο και 19ο αιώνα βρήκε «παρηγοριά» στην Αγγλία. Εκεί μπορεί να μην βρήκε αναγνώριση στα Πανεπιστήμια αλλά δεν ήταν εντελώς εκτός…

Τον 20ο αιώνα η Αστρολογία επέστρεψε στην Ευρώπη. Άρχισαν να τυπώνονται πιο πολλά βιβλία και μεταφράσεις αυτών. Η «ψυχολογική Αστρολογία» προστέθηκε στην γενική Αστρολογία και έγινε πολύ δυνατή. Η ερμηνεία της έχει να κάνει πια με ψυχικές ανάγκες, εσωτερικές αναζητήσεις και σκοπό ζωής.
Σήμερα ζούμε σε μια εποχή που η Αστρολογία έχει χωριστεί σε πολλά μέτωπα. Ο περισσότερος κόσμος, τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν έχει αποδεχτεί το επάγγελμα του Αστρολόγου σαν κάτι το «σοβαρό». Μπορεί να έχουμε αστρολογικές εκπομπές ή και περιοδικά, όμως ο κόσμος αναφέρεται σε έναν Αστρολόγο όπως θα αναφερόταν σε μια «καφεντζού».

Στην Αυστρία, χώρα που ζω εδώ και κάμποσα χρόνια, το επάγγελμα του Αστρολόγου αναγνωρίζεται από το κράτος και θεωρείται μια αρκετά σοβαρή υπόθεση. Μάλιστα σε συνδυασμό με την συμβουλευτική Ψυχολογία, μπορεί να «κάνει θαύματα» και να βοηθήσει ανθρώπους να λύσουν τα προβλήματά τους, να «ξεμπλοκάρουν» και να δουν την ζωή με άλλο μάτι, πιο αισιόδοξο.

Ίσως τελικά να πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως το μυαλό μας το έδωσε ο Θεός για να το αξιοποιήσουμε, να το σεβαστούμε και να με όπλο μας την μάθηση να κοιτάξουμε πέρα από προκαταλήψεις και στερεότυπα, φράσεις κλισέ που μας έχουν «περάσει». Ο κόσμος και οι επιστήμες έχουν πολλά πρόσωπα και έχουν να προσφέρουν πολλά ακόμη. Όταν θα μάθουμε να «πηδάμε» έξω από την σκιά μας, θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και πολίτες του κόσμου όλου.