Πόρτα στις Ανταποκρίσεις

Εκλογές στην Αυστρία: Πενήντα-Πενήντα, της Αλεξάνδρας Καρακοπούλου-Τσίσσερ

Alexandra Karakopoulou - Zisser
Spread the love

Alexandra Karakopoulou - Zisser

 

 

 

 

 

 

Αλεξάνδρα Καρακοπούλου-Τσίσσερ

 

 

 

30f9f1c7-4fc8-4b1e-a5f2-ebadcf418c2e.jpg

 

header.png

Τα Θαύματα της Μέλισσας

[Πατήστε το link]

 

 

 

Βιέννη

Δεν με έχετε συνηθίσει σε πολιτικούς σχολιασμούς, το ξέρω. Εσκεμμένα το αποφεύγω, δεν θέλω να εκφράζομαι ανοιχτά και παθιασμένα, αφού δεν πιστεύω σε κανένα κόμμα και σε κανένα πολιτικό. Η μόνη ιδεολογία που με εκφράζει είναι αυτή της δημοκρατίας, που στα δικά μου μάτια είναι αρετή, μια έννοια που τείνει να χαθεί τελείως από προσώπου γης, αφού αποτελεί κάτι μοναδικά σπάνιο στην εφαρμογή του.

 

Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στην αυστριακή πρωτεύουσα μοιάζει με σενάριο αστυνομικού θρίλερ, ενός «μπλογκμπάστερ» που παίζεται μπροστά στα μάτια των Αυστριακών και όχι μόνο, αφού το «ντέρμπι» αυτό παρακολουθείται από τους Ευρωπαίους κυρίως με μεγάλη αγωνία. Δυο άνθρωποι, δυο εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες, δυο κόμματα με άκρως αντίθετες προσεγγίσεις.

 

Από την μια ο αυταρχικός Νόρμπερτ Χόφερ του ακροδεξιού εθνικιστικού κόμματος των Ελευθέρων (FPÖ) και από την άλλη ο ρομαντικός Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν των Πρασίνων. Παρακολουθώ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εδώ και μέρες… το τι ατυχή σχόλια έχω διαβάσει, δεν περιγράφεται. Άλλα αναφέρονται στον Χίτλερ και πως η πατρίδα του είναι η Αυστρία, άλλοι επιδεικτικά σχολιάζουν πως δεν σώζεται η κατάσταση με τίποτα, άλλοι πάλι αναφέρονται με στόμφο στο γεγονός πως η μισή Αυστρία ψήφισε ακροδεξιούς, άρα είμαστε μισοί νεοναζί και άλλοι μισοί (οι κακόμοιροι) πράσινοι, όλοι μέρος μια τεράστιας πολιτικής πλεκτάνης που σκοπό είχε από την αρχή να ρίξει στάχτη στα μάτια των ψηφοφόρων και να δώσει στον κόσμο άλλη μια δικαιολογία να πιστεύουν πως ναι, έρχεται το τέλος του κόσμου… Ναι, υπερβάλλω. Το τέλος του κόσμου δεν είναι προ πυλών. Ο Χίτλερ μπορεί να γεννήθηκε στην Αυστρία, αλλά αυτό ήταν και το μόνο μεγάλο κοινό που είχε με τους Αυστριακούς. Θεωρίες συνομωσίας…

 

Ζω σε αυτή την χώρα εδώ και 19 χρόνια. Έχω μείνει σε αρκετά διαφορετικά σημεία της Βιέννης, άλλα πιο όμορφα, άλλα πιο άσχημα και πολυπληθή και νομίζω πως μπορώ να εκφέρω γνώμη σχετικά με τους συμπολίτες μου. Ναι, είναι Αυστριακοί. Ναι, είναι γερμανόφωνοι. Ναι, είναι οι περισσότεροι «σφιχτοί» στον χειρισμό των οικονομικών τους. Όμως δεν μπορούμε να βάζουμε έναν ολόκληρο λαό σε ένα καζάνι. Δεν μπορούμε να χαρακτηρίζουμε αμέσως ένα ολόκληρο έθνος ακροδεξιό.

 

Φυσικά και υποστήριξαν πολλοί τον Χόφερ. Δεν το αμφισβητεί κανείς αυτό. Η ερώτηση όμως που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας είναι το γιατί ένας τόσο κοινωνικά οργανωμένος, ευγενικός και ανοιχτός κατά τα άλλα λαός έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει έναν άνθρωπο ενάντια στις πραγματικές του πεποιθήσεις; Πως είναι δυνατόν η Αυστρία, μια χώρα που απαρτίζεται κατά το ήμισυ από ξένους, να θέλει ξαφνικά να τους «στείλει» πίσω στην γενέτειρά τους; Γιατί μιλάμε για ένα ευρωπαΐκό φαινόμενο της ανόδου της ακροδεξιάς; Τι φταίει;

 

Όταν θα αρχίσουμε να στοχαζόμαστε σωστά, να χρησιμοποιούμε την τεχνολογία και τα μοντέρνα μέσα που μας δίνονται στην εποχή της γρήγορης είδησης και της παγκοσμιοποίησης σωστά, μάθουμε να φιλτράρουμε τις αληθινές ειδήσεις και να ενημερωνόμαστε σωστά και να ερευνούμε σε βάθος τα θέματα που μας ενδιαφέρουν, τότε ίσως και να αλλάξει ο τρόπος που ζούμε, που ενεργούμε, που ψηφίζουμε.

 

Είναι εύκολη λύση η κριτική. Είναι εύκολη κίνηση να δείχνεις με το δάχτυλο. Είναι εύκολο να δανείζεσαι λόγια και να δημιουργείς ένα «ποτ πουρί» αποφθεγμάτων μεγάλων προσωπικοτήτων για να εντυπωσιάσεις τον κόσμο που σε ακούει προσεκτικά. Όταν όμως τα λόγια δεν συμβαδίζουν με τις πράξεις, εκεί «χαλάει η συνταγή», «κόβει», δεν πετυχαίνει. Και σε αυτό το σημείο επέρχεται η λήθη. Και ο κόσμος ξεχνάει εύκολα…

 

Ναι, ακόμη πιστεύω σε «θαύματα». Ο Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν είναι πια και επίσημα ο νέος ομοσπονδιακός πρόεδρος της πατρίδας μου από επιλογή και ήδη έκανε ένα πρώτο μικρό αλλά επιτυχημένο βήμα. Δήλωσε την παραίτησή του από μέλος των πρασίνων, γιατί θέλει να αναλάβει τα καινούργια του καθήκοντα πέρα από οποιαδήποτε κομματική πεποίθηση. Ναι, τον συμπαθώ.. εγώ και άλλοι τόσοι Αυστριακοί, που με την ψήφο τους κατάφεραν, έστω και τσίμα-τσίμα να «σώσουν» την κατάσταση.

 

Ο λαός μίλησε.

 

«Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου.» (Αβραάμ Λίνκολν, 1809-1865, Αμερικανός πρόεδρος)

 

70e757a9-4db8-45fa-bf20-b9570b5fead0_1.jpg

 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

  The article expresses the views of the author  

   iPorta.gr

 

SHARE
RELATED POSTS
Βιέννη: Λυσιστράτη αλά βιενουά, της Αλεξάνδρας Καρακοπούλου-Τσίσσερ
Νέα Υόρκη: Ολυμπιακός παντού!, του Μιχάλη Παπακαλοδούκα
Μια βραδιά στην Όπερα, της Αλεξάνδρας Καρακοπούλου-Τσίσσερ

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.