Γιάννης Χουρδάς

Μα γιατί τόση δυστυχία;

Γιατί η καθημερινότητά μου είναι ένας αγώνας ανάμεσα στην ανησυχία, το άγχος και τη μελαγχολία;

Γιατί να μη μπορώ κι εγώ να νιώσω τη χαρά που νοιώθει ο Γιώργος, ο Μιχάλης, η Μαρία;

Κλεισμένος μέσα στη μοναξιά της γκρίζας «διαφορετικότητάς» μου, αναρωτιέμαι αν είμαι απλά άτυχος, ή τραγικά φταίχτης. Νοιώθω τη ζωή μου ν’ αναλώνεται ανάμεσα στην άγνοια και την αρνητικότητα. Η προσοχή μου είναι στραμμένη σ’ αυτό που με πονάει, στην απειλή της δυστυχίας. Χρησιμοποιώ την παθητικότητα για να πετύχω την ισορροπία. Ψάχνω την ευτυχία μου μόνο μέσα από απαντήσεις… και πράξη πουθενά.

Το σώμα μου έγινε ένας σχεδόν περιττός συνοδοιπόρος στο Γολγοθά του μυαλού μου και οι αισθήσεις μου απέμειναν ευνουχιστικά ανικανοποίητες.

Ξεχνάω μέσα στο λαβύρινθο του «γιατί», πώς την ευδαιμονία στη ζωή μου θα τη φέρει η λεπτομέρεια και καταλήγω ένας αιώνια ανικανοποίητος κυνηγός του «σπουδαίου».

Κουράστηκα, θέλω επιτέλους να επιτρέψω στον εαυτό μου να χαρεί μ’ αυτά που ακούει, που βλέπει, που αγγίζει, που μυρίζει, που γεύεται.

Θέλω επιτέλους να αυτοχαρακτηριστώ όχι από τα μειονεκτήματά μου, αλλά από τα προσόντα και τις δυνατότητές μου.

Να δημιουργήσω, να χαμογελάσω και να προσδώσω θετική αξία στα γεγονότα της ζωής μου, εκείνα τα απλά που προσπερνάω ως ασήμαντα.

Θέλω με οδηγό την περιέργεια και το παιχνίδι ν’ αποκτήσω γνώση.

Θέλω ν’ αντισταθμίσω στη μιζέρια της καθημερινότητας βούληση και αισιοδοξία.

Να «χορτάσω» την διαδικασία προς την επίτευξη μικρών στόχων, αφήνοντας την ικανοποίηση να προσδιορίσει τη μοναδικότητά μου.

Με θετικότητα, λοιπόν, ας ανοίξω αυτή την πόρτα της ψυχής μου κι ας απολαύσω τα όριά μου.

Ξέρετε, κατάλαβα πως μόνο αγαπώντας τα, μπορώ να τα ξεπεράσω.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr