Θυμάμαι τα χρόνια της πρώιμης εφηβείας μου.

Τότε, που σαν “δεκαπεντάχρονος πλοίαρχος” ονειρευόμουν ταξίδια!

Μεγάλα ταξίδια σε μέρη μακρινά!

Ταξίδι “από τη Γη στη Σελήνη”!

Να μπω σε περιπέτειες, ν’ανακαλύψω “το μυστηριώδες νησί”.

Και να τρομάξω απ’την καυτή λάβα του “χρυσού ηφαιστείου”.

Με τη βάρκα της φαντασίας μου να ταξιδέψω στην “πλωτή πολιτεία”, στη “χώρα των Ροβινσώνων” και να νοιώσω “κυρίαρχος του κόσμου! Αιώνιος Αδάμ”.

Τί όμορφα χρόνια!

Πώς βουτούσα χωρίς να κλείνω τη μύτη στη θάλασσα των βιβλίων του κι έφτανα “20.000 λεύγες “, στον πυθμένα της ν’ανακαλύψω την ομορφιά και τα μυστικά τους!

Κι αυτός ο “γύρος του κόσμου” δεν κράτησε μονάχα “80 ημέρες”, μα χρόνια, χρόνια ατελείωτα, χρόνια αθώα, χρόνια ανακαλύψεων, χρόνια που μου’ μαθαν τον κόσμο, που οδηγεί στην ψυχή.

Ένα “ταξίδι στο κέντρο της Γης”!

(Ο Βερν παραμένει ολοζώντανος ανάμεσά μας. Θαυμάσιος αφηγητής, δεξιοτέχνης στην πλοκή, απίστευτος στην περιγραφή ανεξερεύνητων τόπων…νοερό ταξίδι στα χρόνια της αθωότητας…κάθε σελίδα των βιβλίων του κι ένα όραμα της νιότης μας. Υπερασπιστής του εξωφρενικού με απαράμιλλο πάθος, οραματιστής και προφήτης).

“Γι’ αυτούς που εξακολουθούν να ρωτούν γιατί να πάμε στο φεγγάρι… Αν πιστέψουμε ορισμένα άτομα χωρίς φαντασία, τότε θα πρέπει να παραδεχτούμε πως η ανθρωπότητα είναι για πάντα παγιδευμένη σε αυτήν τη γήινη σφαίρα, χωρίς καμιά ελπίδα εξόδου προς τους άλλους πλανήτες! Δεν είναι όμως ποτέ δυνατόν να δεχθούμε μια τέτοια αλήθεια! Σε λίγο θα διασχίζουμε τους ωκεανούς του Διαστήματος, αναζητώντας καινούργιο διέξοδο στις ανησυχίες μας. Η απόσταση που μας χωρίζει από τους άλλους κόσμους δεν είναι παρά μια έννοια σχετική, που στο τέλος θα καταφέρουμε να εκμηδενίσουμε”