Επιστολή στον πρόεδρο της Δημοκρατίας Π. Παυλόπουλο, στην οποία του επισημαίνει τα δεινά – ή τα «δεινά»- της χώρας, απέστειλε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά. Στην επιστολή, μεταξύ άλλων εστιάζει στο «μεταναστευτικό-προσφυγικό», λέγοντας πως εκτός από Ευρωπαϊκό πρόβλημα, έχει αναδειχθεί και σε ζωτικής σημασίας πρόβλημα γα την Ελλάδα με σημαντικές κρίσιμες και πρωτόγνωρες εθνικές, κοινωνικές και οικονομικές πτυχές.

Δεν έχει άδικο σε όσα επισημαίνει, π.χ. ότι δεν είναι γνωστά τα επιχειρησιακά σχέδια του ΝΑΤΟ και οι κανόνες εμπλοκής των ΝΑΤΟικών δυνάμεων, ούτε ότι κατά την ενημέρωση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας στη Βουλή οι εξηγήσεις που δόθηκαν δεν εντάσσονται σε ένα συνεκτικό σχέδιο και δεν επιτρέπουν τη διάγνωση της αλήθειας.

Ενημερώνει τον πρόεδρο, όπως έχει πει και σε συνεντεύξεις, ότι πήρε πρωτοβουλία προς τους ευρωπαίους σοσιαλιστές, οποίοι «στάθηκαν στο πλευρό μας, όπως φάνηκε από τις πρόσφατες δηλώσεις των κ. Γκάμπριελ, Σταινμάιερ και Πιτέλα».

Αφού τέλος τονίζει ότι «απαιτούνται κοινές δράσεις γιατί μόνον έτσι μπορούμε ως χώρα, με διορατικότητα, φρόνηση και αποφασιστικότητα, να προασπίσουμε την Εθνική κυριαρχία μας και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα», ζητεί συνάντηση με τον Πρόεδρο, προκειμένου να καταθέσει συγκεκριμένες σκέψεις και προτάσεις για να αναληφθούν πρωτοβουλίες σε Εθνικό, Ευρωπαϊκό και Διεθνές επίπεδο για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του μεταναστευτικού-προσφυγικού προβλήματος, πριν η χώρα μας φθάσει σε σημείο χωρίς επιστροφή».

Αρκετά φιλόδοξη πρόταση, αφού πέραν του ευρωπαϊκού επεκτείνεται και σε …διεθνές επίπεδο, αλλά μάλλον ως επικοινωνιακή κίνηση πρέπει να εκληφθεί, άνευ αντικρίσματος. Η κυβέρνηση είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί να την αποδεχθεί, γιατί τότε θα είναι σα να αποδέχεται ότι αδυνατεί να διαχειριστεί τα προβλήματα της χώρας, και θέτει τον εαυτό της υπό περιορισμένη κυριαρχία ενώπιον των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Παράλληλα δημιουργεί απορία η αυτοπροσφορά της κας Γεννηματά να επικοινωνεί ιδία βουλήσει με τους ευρωπαίους σοσιαλιστές, ζητώντας τους να συμπαρασταθούν στη χώρα. Την τελευταία φορά που τα κόμματα της αντιπολίτευσης εξέδραμον στις Βρυξέλλες – την Άνοιξη – για να βοηθήσουν την κυβέρνηση στην αλήστου μνήμης «διαπραγμάτευση», οι φιλοσυριζαίϊκοι δικτυακοί τόποι στην Ελλάδα βρέθηκαν σε στάδιο σχεδόν εθνικολαϊκής εξέγερσης, για τους προδότες που πήγαν στις Βρυξέλλες, για να υπονομεύσουν την εθνική κυβέρνηση που αντιστεκόταν γενναίως στους κατακτητές!

Κυβέρνηση εθνικής Ενότητας – μια οικουμενική με άλλη ονομασία

Η κυβέρνηση έχει τη λαϊκή εντολή. Δικαιούται και υποχρεούται να ανταπεξέλθει μόνη της, με τη δύναμη που της παρέσχε ο λαός, στα όποια προβλήματα συσσωρεύονται στη χώρα από το φλεγόμενο γειτονικό περιβάλλον, ή από εκείνα που συσσώρευσε μόνη της εν τη αβελτηρία της. Θα κριθεί από την αποτελεσματικότητά της, και θα πρέπει να κριθεί από τον λαό με τις προβλεπόμενες διαδικασίες.

Η κα Γεννηματά σε κάθε ευκαιρία, ζητεί την συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητος, με την συμμετοχή της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί μια κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της τα συσσωρευμένα προβλήματα της χώρας. Ουσιαστικά ζητεί συγκρότηση Οικουμενικής κυβέρνησης αλλά «σεμνύεται» να την ονομάσει έτσι, γιατί η προηγούμενη Οικουμενική σχεδόν ευτέλισε τον όρο, παρόλο που είχε συγκροτηθεί από πολιτικούς αρχηγούς διαμετρήματος, (Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Φλωράκης, Κύρκος), έναντι των οποίων οι σημερινοί δείχνουν σαφώς υποδεέστεροι.

Και παρόλα αυτά δεν πρόσφερε κανένα έργο – πέραν μιας καρικατούρας «εθνικής συμφιλίωσης». Πάρθηκαν αποφάσεις, π.χ. σκοπιανό, όχι με αίσθημα ευθύνης και ορθολογιστικού ρεαλισμού, αλλά υπό την επήρεια των πρόσκαιρων εντυπώσεων των τηλεοπτικών προβολέων,(ούτε καν με την σκέψη στην υστεροφημία τους), ενώ η πανσπερμία των πολιτικών απόψεων δεν επέτρεψε να γίνουν ριζικές τομές στο πολιτικό σύστημα και τη διοίκηση της χώρας, ούτε να μπουν οι βάσεις μιας μακροπρόθεσμης αναπτυξιακής πορείας – παρεμπιπτόντως τότε μπήκαν και οι σαθρές βάσεις στο θέμα των ημερών, την παραχώρηση των τηλεοπτικών συχνοτήτων που ευνόησαν τη διαπλοκή, από τη συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ενιαίου Συνασπισμού, με την αποδοχή και του μετέπειτα συγκυβερνήτη τους, του ΠΑΣΟΚ.

Μόνιμη επιχειρηματολογία της κας Γεννηματά (και του κ. Θεοδωράκη) είναι ότι οι εκλογές θα είναι καταστροφή για τη χώρα. Και θεωρούν απολύτως φυσικό και καθόλου καταστροφικό να συγκροτηθεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας στην οποία θα συνυπάρχουν στελέχη με εκ διαμέτρου αντίθετη πολιτική φιλοσοφία και αντικρουόμενες ιδεολογικές κατευθύνσεις, ιδιαίτερα από τον χώρο της ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ! (ενδεικτικό και ρητορικό το ερώτημα, χωρίς αξιολογική προέκταση: ο Βορίδης και ο Μουζάλας μήπως στο υπουργείο Μετανάστευσης; ή ο Δένδιας και ο Παρασκευόπουλος στο Δικαιοσύνης;).

Η όποια πρωτοβουλία δεν μπορεί να προέλθει από την πίεση της αντιπολίτευσης. Ανήκει στην ευχέρεια της εκλεγμένης κυβέρνησης. Επίσης οι όποιες κυβερνήσεις που θα προκύψουν – και απ΄ ότι δείχνουν οι έρευνες κοινής γνώμης θα είναι συνεργασίας – θα πρέπει να συγκροτηθούν, το κατά δύναμιν, από πλησίους χώρους που θα διακρίνονται από πολιτική ώσμωση. Το τραγελαφικό της ψηφοφορίας για το σύμφωνο συμβίωσης, δεν δύναται να επαναλαμβάνεται εσαεί.

Το ουσιαστικότερο όμως είναι ότι τα κόμματα θα προσέλθουν στην συνεργασία με πρόσφατη λαϊκή εντολή, η οποία θα αποτυπώνει τους υπάρχοντες συσχετισμούς. Και αυτό θα είναι πολύ πιο δημοκρατικό από τις όποιες εσπευσμένες κυβερνήσεις συνεργασίας.

 liberal.gr  

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr