Ηλίας Καραβόλιας

[email protected]

Η Ποσοτική χαλάρωση (Quantitative easing – QE) είναι εκείνη η νομισματική πολιτική κατά την οποία μια κεντρική τράπεζα δημιουργεί χρήμα αγοράζοντας χρεόγραφα, όπως κρατικά ομόλογα. Σκοπός αυτού του νομισματικού εργαλείου είναι η αύξηση της κατανάλωσης του ιδιωτικού τομέα και η ελεγχόμενη αύξηση του πληθωρισμού, όταν έχει σταματήσει να είναι αποτελεσματικό το μέτρο της μείωσης των επιτοκίων, όπως τώρα που αυτά έχουν φτάσει κοντά στο μηδέν ή έχουν γίνει αρνητικά! Με λίγα λόγια, το αδρανές χρήμα πληρώνει..πρόστιμο και δεν γεννάει τόκο! ( βλ.”Τιμωρώντας την αδράνεια του χρήματος”, Ηλίας Καραβόλιας)

Το μείζον πρόβλημα εδώ και μερικούς μήνες είναι ο μη συγχρονισμός της ποσοτικής χαλάρωσης από τις κεντρικές τράπεζες των μεγάλων οικονομιών (FED, ΕΚΤ, Bank of China, Bank of Japan, Bank of England).

Το αρνητικό επιτόκιο απο τις Κεντρικές Τράπεζες ανέβασε ειρωνικά και ανορθόδοξα το φάσμα του κινδύνου, αντί να το περιορίσει.

Αυτή ακριβώς η ειρωνική άνοδος του κινδύνου στις κεφαλαιαγορές είναι που έχει αντίκτυπο στις Οικονομίες και στην ζωή μας. Οι κεντρικές τράπεζες εθελοτυφλούν μπροστά σε μια πρωτοφανή κατάσταση που αντί να διαχέει χρήμα στο εμπόριο,στην παραγωγή,στις υπηρεσίες και εν τέλει στις κοινωνίες, δημιουργεί άτυπους κανόνες αποθησαύρισης του ρευστού.

Η ανησυχία μου αυτή πηγάζει όχι τόσο από την δράση της ΕΚΤ- γνωρίζουμε ότι πέφτει πάνω στον τοίχο του Βερολίνου- αλλά από τις κινήσεις της FED.

Προσέχετε τί συμβαίνει : Σύμφωνα με την έγκυρη Phoenix Capital, Οι κεντρικές τράπεζες σχεδιάζουν να επιβάλλουν φόρο στα μετρητά ! Δηλαδή τα μετρητά αποτελούν πλέον ένα πραγματικό πρόβλημα για τις κεντρικές τράπεζες και αυτό σχετίζεται με την δομή του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ας δούμε λίγο τί συμβαίνει στην μήτρα του φιλελεύθερου καπιταλισμού, στις ΗΠΑ :(πηγή Phoenix Capital-Bankingnews)

1) Τα συνολικά τραπεζογραμμάτια και κέρματα σε φυσική μορφή λίγο πάνω από 1,36 τρις. δολάρια.

2) Όταν συμπεριληφθούν και τα χρήματα που είναι τοποθετημένα σε βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους λογαριασμούς, τότε φθάνουν τα 10 τρις

3) Τα επενδεδυμένα χρήματα στο χρηματιστήριο είναι πάνω από 20 τρις

4) Η αγορά ομολόγων (χρήματα που έχουν δανείσει σε επιχειρήσεις, δημοτικές αρχές, περιφερειακές κυβερνήσεις, και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση) είναι περίπου 38 τρις.

5) Η συνολική πιστωτική αγορά (στεγαστικά δάνεια, εξασφαλισμένα ομόλογα, junk ομόλογα και άλλα) είναι ακόμη περισσότερα 58, 7 τρις.

6) Η άναρχη εξωχρηματιστηριακή αγορά των παραγώγων τραπεζών και επιχειρήσεων φθάνει τα 220 τρις.

Με βάση αυτά τα στοιχεία προκύπτει ότι το φυσικό χρήμα σε κυκλοφορία δεν υπερβαίνει το 1,5% του χρήματος που βρίσκεται σε άλλες μορφές(!).

Οι σύγχρονοι τραπεζίτες και χρηματιστές της Wall Street θα υποστηρίξουν φυσικά ότι η αγορά παραγώγων εμπεριέχει πλασματική αξία και δεν θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στην έννοια χρήμα. Ωστόσο, ακόμη και αν αφαιρέσουμε τα παράγωγα η συντριπτική πλειοψηφία του πλούτου στις ΗΠΑ είναι στην πραγματικότητα ψηφιακός πλούτος που κινείται από τράπεζα σε τράπεζα, χωρίς ποτέ να μετατραπεί σε πραγματικό φυσικό χρήμα. Κάτι που οσονούπω θα δούμε και στην Ευρώπη.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author  

 iPorta.gr