Γιάννης Χουρδάς

Όχι, δεν είμαι μόνος μου, ζω μ’ένα σκυλάκι. Ένα μικρό, σαλιάρικο και μαύρο σκυλάκι που κανείς δεν έχει καταλάβει τι ράτσα είναι. Γράφω και το βλέπω ξαπλωμένο δίπλα μου να με κοιτάζει γεμάτο περιέργεια, σαν να μου λέει «μα τι γράφεις;». Γράφω για σ’ ένα «Τσάππα». Γράφω για το πόσο διαφοrοποιήθηκε η ζωή μου, από τότε που σε βρήκα στην άκρη του δρόμου. Νοιώθω να θέλω να σε ευχαριστήσω που διάλεξες εμένα για να ζήσεις.

Η παρουσία σου μείωσε την απομόνωσή μου, με οδήγησε να μιλήσω, να παίξω, να αισθανθώ αυθόρμητα, χωρίς το φόβο της κριτικής ή της απόρριψης.

Μ’ αγάπησες με ανιδιοτέλεια και γω άλλαξα χωρίς εσύ να προσπαθήσεις ποτέ να με αλλάξεις.

Γνώρισα, μέσα από την ανάληψη των ευθυνών απέναντί σου, στοιχεία του εαυτού που πριν μου ήταν άγνωστα. Ένοιωσα υπευθυνότητα και αυτοπεποίθηση γιατί τουλάχιστον για σένα ήμουνα σημαντικός. Μαζί σου έμαθα να συνυπάρχω με κάποιο άλλο όν, σεβόμενος τη διαφορετικότητα και τις ανάγκες του.
Με τις χαριτωμένες αντιδράσεις σου αποσπάς την προσοχή μου από το «σοβαρό» προς κάτι το ανέμελα παιδικό. Η παρουσία σου και μόνο είναι χαλαρωτική και όχι δεν είναι υποκατάστατο της ανθρώπινης συντροφικότητας. Σε βλέπω περισσότερο σαν την αρχή μιας ευρύτερης κοινωνικοποίησης, σαν ένα πρώτο βήμα προς την κοινωνική ευθύνη και την θετική προσωπική ανάπτυξη.

Γενικά ως ψυχολόγος ξέρω το ρόλο ενός κατοικίδιου στην ποιότητα ζωής ενός ανθρώπου. Άτομα που πάσχουν από αρτηριακή πίεση, από κατάθλιψη, από αυτισμό κλπ έχουν νιώσει την ευεργετική επίδραση ενός οικόσιτου ζώου. Παιδιά, ηλικιωμένοι, φυλακισμένοι, χρόνια νοσηλευόμενοι δημιούργησαν ένα δίαυλο επικοινωνίας με τον εαυτό τους και με τους άλλους μέσα από την επαφή μ’ ένα κατοικίδιο.

Δεν θα έπρεπε, όμως, η απόκτηση ενός τέτοιου «φίλου» να αντιμετωπίζεται ούτε ως πανάκεια, ούτε και ως το δοχείο μέσα στο οποίο θα «ξεράσουμε» τα προβλήματα και τους προβληματισμούς μας. Η απόκτηση ενός κατοικίδιου πρέπει να είναι μια συνειδητή και υπεύθυνη επιλογή, καθώς τα πλεονεκτήματα δεν αναιρούν τις υποχρεώσεις. Κάποτε ο Milan Kundera στο έργο του «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι» έγραψε: «Η πραγματική ηθική δοκιμασία της ανθρωπότητας είναι οι σχέσεις μας με αυτούς που είναι στο έλεός μας: τα ζώα».