Θάνος Ασκητής

Τα Χριστούγεννα έφτασαν! Τα φώτα στις βιτρίνες, οι άνθρωποι που περπατούν στους δρόμους και τα αυτοκίνητα που μπλοκάρουν συμπιεστικά, αλλάζουν τη ζωή της πόλης και ιδιαίτερα της Αθήνας, όπου εικόνες και συμπεριφορές της δίνουν το δικαίωμα να είναι η μεγάλη πρωτεύουσα!

Λίγες μέρες πριν, αργά το βράδυ, επιστρέφοντας στο σπίτι μου, μία σκηνή μου έδειξε την άλλη πλευρά των Χριστουγέννων και με προσγείωσε στη σκληρή εικόνα των ημερών που ζούμε. Ένα ζευγάρι σχετικά μεγάλης ηλικίας, που εξέπεμπε μία αξιοπρεπή εμφάνιση είχε ανοίξει έναν τενεκέ σκουπιδιών και κοίταγε μέσα. Στην αρχή νόμιζα ότι πετούσαν τα σκουπίδια τους, δεν άργησα όμως να καταλάβω ότι έψαχναν μέσα στα σκουπίδια. Νομίζω ότι τραντάχτηκα στο κάθισμα του αυτοκινήτου μου, ενώ με ενόχλησε η σκηνή αυτή, με θύμωσε και με φόβισε για κάτι που ίσως είχα ακούσει ότι συμβαίνει αλλά δεν το είχα δει.

Οι μέρες δεν επιτρέπουν θλίψη και απογοήτευση. Οι μέρες όμως επιβάλλουν ανθρωπιά και αλληλεγγύη. Το να ζούμε πολλές φορές μέσα στο μικρό μας κόσμο, δεν βλέπουμε όλη την αλήθεια. Είναι αυτό που ίσως ο Φρόιντ ονόμαζε «η προβολή του καθρέφτη μου», όχι όμως και η επίγνωσή μου!

Δεν θα πω τίποτα για την κρίση που έχει γονατίσει την κοινωνία, δεν θα γκρινιάξω γι αυτήν, άλλωστε δεν το δικαιούμαι. Θα ήθελα απλώς να μοιραστώ με εσάς, αυτό το πικρό συναίσθημα, τη λύπη μου αλλά και την αγωνία μου μπροστά στη σκηνή που είδα και έζησα. Η ανθρωπιά δεν είναι μόνο μέρος των Χριστουγέννων! Και ο προβληματισμός δεν είναι ασφαλώς τα ωραία λόγια που ο καθένας ανέξοδα μπορεί να πει. Η ζωή μας θέλει μαχητές και ικανούς μπροστά στη σκληρή επιβίωση. Ο καθένας από εμάς, δίνει τη μικρή και τη μεγάλη μάχη που τον προσδιορίζει ως μοναδικό και σημαντικό. Ο πλούτος και η φτώχια καταλήγουν στο ίδιο χώμα, αυτό που μένει είναι η ανθρωπιά. Και σε αυτό που ελπίζεις είναι ο συνάνθρωπος, η καλοσύνη και η αξιοπρέπεια που μια κοινωνία μπορεί να σου δώσει ή να σου πάρει.

Τα Χριστούγεννα απλά υπάρχουν. Τα λαμπιόνια αναβοσβήνουν και οι άνθρωποι γεννιούνται και πεθαίνουν. Ας πάρουμε μια ανάσα αυτές τις μέρες, ας βοηθήσουμε κάποιον να ζήσει λίγο καλύτερα. Ας γίνει βάλσαμο γι αυτόν που πονάει, η δική μας βοήθεια. Ας είναι πραγματικότητα η κοινωνική αλληλεγγύη. Και ας δείξουμε στο παιδί μας πέρα από το δέντρο και τη δική μας εικόνα και αυτόν που δεν μπορεί, που λυγίζει, που πέφτει. Ένα χέρι είναι πάντα δίπλα του. Ας είναι το δικό σου!

Καλά Χριστούγεννα!