Γιάννης Στουραΐτης

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

Το σημαντικότερο γεγονός του 2015:

α) σε παγκόσμιο επίπεδο,

Οι εξελίξεις στον πλανήτη, δια των οποίων σκιαγραφείται ο ρόλος των φανερών και κρυφών “υπερδυνάμεων” στο πλαίσιο μιας μαγειρευόμενης

ανακατανομής του πλούτου, με αιχμή του δόρατος τον εμφύλιο πόλεμο στην Συρία και το καταστρεπτικό “ντόμινο” που ακολούθησε, με την μορφή της

προσφυγικής κρίσης. Παράλληλα, η επέλαση της βίας της τρομοκρατίας με την μορφή “ιερού πολέμου”, που θα μπορούσε κάλλιστα να ενταχθεί στο ίδιο

πλαίσιο…

β) σε ελλαδικό επίπεδο,

Η άνοδος στην εξουσία μιάς, κατ’ όνομα, Αριστεράς, γυμνής από οποιαδήποτε ιδεολογία, εντελώς ανίκανης να διοικήσει την χώρα χρηστά. Παράλληλα, η

ανυπαρξία μιας δυνατής, υγιούς αντιπολίτευσης. Τέλος, η παθητικότητα ημών των υπολοίπων, με την οποία απλώς παρακολουθούμε την παρακμή. Όλο

μαζί: η κατακρήμνιση των αρχών που στηρίζουν μιαν ευνομούμενη κοινωνία…

γ) σε προσωπικό.

Η συνταξιοδότησή μου

Η πιο όμορφη και η πιο άσχημη εικόνα που κρατάω από το 2015:

Πιο όμορφη: Οι εξοχές της Τοσκάνης

Πιο άσχημες: Τα θύματα που προκάλεσαν ο πόλεμος και η τρομοκρατία.

Τα θύματα της προσφυγικής κρίσης. Τόσο οι νεκροί, όσο κι οι απελπισμένοι ζωντανοί.

Τι έκανα το 2015 και έδωσε χαρά σε μένα ή και σε άλλους:

Βοήθησα την αδελφή μου να μαζέψει τις ελιές της!

Τι καινούριο έκανα ή έμαθα το 2015:

Να ζω με λιγότερα και να συνηθίζω να ζω με όλο και λιγότερο ανεπτυγμένο το αίσθημα ασφάλειας , οπουδήποτε κι αν κινούμαι…

Τι έκανα το 2015 και το μετάνιωσα:

Δεν πάει ο νους μου!

Χωρίς αυτό, βέβαια, να σημαίνει ότι τα έκανα όλα καλά. (Δεν έχω πάψει ποτέ μου να με αμφισβητώ).

Όμως, από την άλλη, δεν έχω συλλάβει τον εαυτό μου να μετανιώνει για κάτι που έκανα ενσυνειδήτως μέσα στο 2015…

Τι δεν έκανα το 2015 και το μετάνιωσα:

Δεν έγραψα, παρά ελάχιστα, για όλα αυτά που κατακλύζουν την ψυχή μου. Ή μάλλον, έγραψα πολύ λιγότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν. Δεν πρόκειται για

παραίτηση και ούτε σχετίζεται, τουλάχιστον άμεσα, με την πρόσφατη συνταξιοδότησή μου. Το αποδίδω μάλλον σε ένα “μπούκωμα”, ελπίζω προσωρινό,

λόγω των πολλαπλών και ποικίλων ερεθισμάτων που έχω δεχθεί τόσο από το ευρύτερο, όσο κι απ’ το στενότερο περιβάλλον μου, τα οποία δεν κατάφερα,

έτι, να επεξεργασθώ καταλλήλως.

Τι θα ήθελα να γίνει και δεν έγινε:

α) σε κοινωνικό επίπεδο,

Κάθαρση του δημόσιου βίου της χώρας μας.

-Κάθαρση που να έχει σαν αποτέλεσμα την ελάττωση, μέχρις εκμηδενισμού, των θανάτων και των αναπηριών από τροχαία δυστυχήματα.

-Κάθαρση που να έχει σαν αποτέλεσμα την αυστηρή τήρηση της απαγόρευσης του καπνίσματος σε κλειστούς δημόσιους χώρους και την συνεπαγόμενη

ελάττωση της θνησιμότητας και της νοσηρότητας που σχετίζεται με το κάπνισμα.

-Κάθαρση που να έχει σαν αποτέλεσμα την βελτίωση του Συστήματος της Υγείας, αίροντας όλες τις μέχρι τώρα εφαρμοσμένες εκπτώσεις σε βάρος της

υγείας, της ακεραιότητας και της ζωής μας.

-Κάθαρση που θα έχει σαν αποτέλεσμα την ορθότερη δόμηση του Συστήματος της Παιδείας (και δεν λέω του εκπαιδευτικού συστήματος, διότι άλλο

εκπαίδευση κι άλλο Παιδεία…).

-Κάθαρση που να οδηγήσει στην ουσιαστικότερη αντιμετώπιση των προβλημάτων των πασχόντων πολιτών, προστατεύοντας τις ευπαθείς, λεγόμενες,

κοινωνικές ομάδες όπως, ασθενείς, τρίτη ηλικία, πρόσφυγες, πληγέντες από την φτώχεια κ.λπ.

-Κάθαρση που να οδηγήσει στην δικαιότερη κοινωνική μεταχείρισή μας (π.χ. ασφαλιστικό, φοροδιαφυγή).

β) σε προσωπικό

Να αισθανθώ κάπως “τακτοποιημένος” για ν’ αντιμετωπίσω το αίσθημα ανασφάλειας που μου έχουν προκαλέσει τόσον οι πρόσφατες εξελίξεις στον τόπο

μου, όσο και οι αλλαγές που επήλθαν σε προσωπικό επίπεδο…

Το 2015 για μένα ήταν:

Γεμάτο και ζόρικο.

Τι περιμένω από το 2016:

Όλα τα παραπάνω που θα ήθελα να γίνουν και δεν έγιναν!

Όμως, ας προσγειωθώ κι ας μην ζητήσω πολλά, για να μην απογοητευθώ (πάλι)…

Σε προσωπικό, να βάλω σε τάξη τις, πρακτικού τύπου, εκκρεμότητές μου, μπας και καταφέρω ν’ ασχοληθώ με κάτι ουσιαστικότερο και δημιουργικότερο…

Συμπερασματικά:

Το ερωτηματολόγιο με στρίμωξε αρκετά.

Και μόνο γι αυτό, ευχαριστώ θερμά την φίλη μου την Τζίνα Δαβιλά, ακριβώς γιατί με στρίμωξε!

Ευχές σ’ όλους για ένα καλύτερο 2016.

Λες;

Συμμετέχετε κι εσείς στο πρωτοχρονιάτικο δώρο της Πόρτας που είναι το  σπάνιο φωτογραφικό λεύκωμα “Το βλέμμα της αιωνιότητας”

από τις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ απαντώντας στις ερωτήσεις που προηγήθηκαν.Το μειλ θα στείλετε στο[email protected]  καθώς και μια

φωτογραφία σας.

Σημείωση: οι συνεργάτες της Πόρτας εξαιρούνται της κλήρωσης για το δώρο