Η Δρ. Δέσποινα Κατσώχη είναι Ογκολόγος – Ακτινοθεραπευτής, εξειδικευμένη στις νεότερες τεχνικές της ακτινοθεραπευτικής ογκολογίας και στους συνδυασμούς των θεραπευτικών ογκολογικών σχημάτων. Είναι Πρόεδρος και ιδρύτρια του μη κερδοσκοπικού Οργανισμού ΑΚΟΣ «Καρκίνος: Θεραπεία Σώματος και Ψυχής» Το φωτογραφικό λεύκωμα “ΑνθίΖΩ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλέντη.

Το ακουστικό νευρίνωμα είναι ένας καλοήθης όγκος ο οποίος  αναπτύσσεται στο ακουστικό νεύρο (8^ο κρανιακό νεύρο), που βρίσκεται στο εσωτερικό αυτί, στην περιοχή της βάσης του κρανίου. Το νεύρο αυτό σχετίζεται με την ακοή και τη διατήρηση, της ισορροπίας.

Το ακουστικό νευρίνωμα ονομάζεται και αιθουσαίο σβάννωμα, νευρίνωμα ή νευριλείμμωμα. Συνήθως εκδηλώνεται στις ηλικίες μεταξύ 40-60 ετών, ενώ δεν έχει βρεθεί σαφής αιτιολογία ή κληρονομικότητα. Αναπτύσσεται αργά-περίπου 1 χιλιοστό/έτος με σταθερό συνήθως αργό ρυθμό. Πολύ σπάνια, ο όγκος από ένα σημείο και μετά αρχίζει να μειώνεται σε μέγεθος ή ίσως αιμορραγήσει αιφνίδια. Σε λίγες περιπτώσεις, αν σταθεροποιηθεί και πάψει να μεγαλώνει, αποκτά εναποθέσεις ασβεστίου (αποτιτανώσεις).

Συμπτώματα

Όταν ο όγκος έχει μέγεθος έως 15 χιλιοστά, δεν εμφανίζει ιδιαίτερα συμπτώματα. Αν αποκτήσει μεγαλύτερο μέγεθος, μπορεί να προκαλέσει:

Ίλιγγο και ζάλη

Εμβοές (βουητό) στο αυτί

Απώλεια ισορροπίας

Δυσκολία στο περπάτημα

Μούδιασμα στο πρόσωπο και πτώση της γωνίας του στόματος

Βαρηκοΐα και προοδευτικά κώφωση

Αν η διάμετρος του όγκου μεγαλώσει πολύ, φτάνοντας τα 50 έως και 60 χιλιοστά, προκαλεί συμπτώματα αντίστοιχα μ’ έναν όγκο εγκεφάλου: πονοκέφαλο, εμετό κ.α.

Συνήθως, το ακουστικό νευρίνωμα είναι δύσκολα αντιληπτό, επειδή η αργή ανάπτυξή του, δίνει το περιθώριο στον εγκέφαλο να προσαρμόζεται και να αντιρροπεί την πίεση που δέχεται. Έτσι, είναι πιθανό, ασθενείς με ακουστικό νευρίνωμα να απωλέσουν σχεδόν την ακοή τους στο αυτί το οποίο συνορεύει με τον όγκο, χωρίς να το καταλάβουν!

Τύποι ακουστικών νευρινωμάτων

Μονόπλευρα ακουστικά νευρινώματα. Αφορούν μόνο το ένα αυτί και εκτιμάται ότι δεν είναι κληρονομικά, ίσως οφείλονται σε γονιδιακή βλάβη, λόγω περιβαλλοντικών παραγόντων. Μπορεί να εμφανισθούν σε κάθε ηλικία, αλλά συνήθως αφορούν τις ηλικίες 30-60 ετών.

Αμφοτερόπλευρα ακουστικά νευρινώματα. Προσβάλλουν και τα δύο αυτιά και είναι κληρονομικά. Σχετίζονται με μία γενετική διαταραχή, η οποία ονομάζεται νευρινωμάτωση τύπου 2 (NF2).  Σε αυτή την περίπτωση ο όγκος εμφανίζεται σε ηλικίες σε εφήβους ή σε νεαρούς ενήλικες. Οι ασθενείς με NF2 συνήθως αναπτύσσουν πολλαπλούς όγκους εγκεφάλου και νωτιαίου μυελού ή όγκους σε νεύρα σημαντικά για την κατάποση, την ομιλία, την κίνηση του ματιού ή τις κινήσεις του προσώπου.  Η θεραπεία τους είναι πιο πολύπλοκη σε σχέση με ένα μονόπλευρο ακουστικό νευρίνωμα.

Διάγνωση & θεραπεία

Αξονική, μαγνητική τομογραφία και έλεγχος του αυτιού με ακοόγραμμα από τον Ω.Ρ.Λ συμβάλουν στη διάγνωση του ακουστικού νευρινώματος. Τη θεραπεία καθορίζουν  το  μέγεθος και τη σύσταση του όγκου, η  ηλικία,  η κατάσταση της υγείας του ασθενούς, η απώλεια ή μη ακοής και η  μερική παράλυση (πάρεση) ή μη του προσωπικού νεύρου.

Το ακουστικό νευρίνωμα αντιμετωπίζεται με τις παρακάτω μεθόδους:

Τακτική παρακολούθηση με μαγνητική τομογραφία και ακοόγραμμα. Η μέθοδος επιλέγεται σε μικρού μεγέθους όγκους ή σε ηλικιωμένους ασθενείς. Αν το μέγεθος του όγκου αυξάνει, τότε το ακουστικό νευρίνωμα αντιμετωπίζεται είτε με στερεοτακτική ακτινοχειρουργική είτε με χειρουργική αφαίρεση.

Στερεοτακτική ακτινοχειρουργική ( CyberKnife/ Gamma Knife/ «X – Knife»). Πρόκειται για μέθοδο εκλογής,  για μικρού και μεσαίου μεγέθους μηνιγγιώματα, για «δύσκολες» περιοχές του εγκεφάλου, για ασθενείς ηλικιωμένους ή με συνοδά προβλήματα υγείας ενώ δίνει τη λύση σε όγκους που υποτροπίασαν μετά από χειρουργική επέμβαση.  Η ακτινοχειρουργική θεραπεία έχει χαμηλότερο κίνδυνο  επιπλοκών και αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της.

Το ποσοστό ελέγχου της αύξησης του όγκου είναι μεγαλύτερο από 95% σε χρονικό διάστημα 10-15 ετών από την εφαρμογή της. Πάρεση προσωπικού νεύρου εμφανίζεται μόλις στο 4% των ασθενών, πολύ χαμηλότερο της μικροχειρουργικής (25-80%).

Χειρουργική αφαίρεση. Ο όγκος αφαιρείται με μικροχειρουργικές μεθόδους. Συστήνεται για μεγάλους όγκους ή όγκους με συμπτώματα που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής του ασθενούς.