Θάνος Ασκητής

Αυτή και το σεξ

Η γυναίκα είναι ταυτισμένη με τη σεξουαλικότητα, ουσιαστικά η δημιουργία της και η κατασκευή της υμνολογούν τη προκλητικότητα του

άνδρα γεννώντας τις προϋποθέσεις της ‘μεγάλης παγίδας’: το παιδί. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλη την ιστορική της αναφορά η γυναίκα

χρησιμοποίησε το σεξ ως το μεγαλύτερό της όπλο που λάμπρυνε την δύναμη του αρσενικού και κατακτήθηκε άγρια μέσα στo ανδρικό

βασίλειο. Βιάστηκε, αγαπήθηκε, ραδιούργησε, προκάλεσε και τέλος παντρεύτηκε τον αγαπημένο της με έναν και μοναδικό σκοπό, να κάνει

οικογένεια. Το μεγάλο της ατού ήταν η λαγνεία και εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να αποτελεί το ουσιαστικό φάσμα της αναζήτησής της

στα τρία βασικά της γνωρίσματα:

Να είναι ποθητή και να διεγείρει τις σεξουαλικές φαντασιώσεις του άνδρα,

Να είναι υποσχόμενη μεταξύ ηθικού και ανήθικου ως εκείνη που θα ικανοποιήσει έναν άνδρα και

Να είναι λειτουργική καταγράφοντας τις ανάγκες της, κυρίως ψυχικές, μέσα στη κοινωνία.

Μάλιστα, η ανθρώπινη σεξουαλικότητα, μέρος της οποίας κατέχει η ίδια με μοιραίο τρόπο από τα τέλη του 19ου αιώνα, της φωτίζει πλευρές

της που την χαρακτηρίζουν και την προσδιορίζουν με διάφορους τίτλους που ουσιαστικά, αρχίζουν να της δίνουν τις δυνατότητες να μιλήσει

ανοικτά για το σεξ, να το ζητήσει και να εκφραστεί μέσα από αυτό. Η κατάκτησή της, τόσο κοινωνικά όσο και συναισθηματικά, την οδηγεί τα

τελευταία εκατό χρόνια σε εσωτερικές συγκρούσεις με τον εαυτό της, αλλάζοντας συνεχώς τα δεδομένα της και ψάχνοντας την σεξουαλική

της απελευθέρωση αλλά και την ανάγκη της να ικανοποιηθεί μέσα από αυτήν. Όσο απελευθερώνεται όμως, τόσο ζει τους φόβους της και

αμφισβητεί τους στόχους της, από το αντικείμενο του πόθου που την βλέπει ο άνδρας μέχρι την απαίτηση του οργασμού της που ζητάει

εκείνη από αυτόν. Η ηδονή της, ως ένα κυρίαρχο αισθητήριο συναίσθημα γίνεται η αντίδρασή της και η παράλληλη χρέωση προς τον άνδρα

που είχε μάθει να την χρησιμοποιεί για την δική του οργασμική κορύφωση, αγνοώντας ή αδιαφορώντας για το αν εκείνη διεγείρεται και

φτάνει σε οργασμό. Οι ψυχολογικές θεωρίες στον αιώνα που κύλησε, την μπερδεύουν ακόμα περισσότερο μεταξύ κλειτοριδικού και

κολπικού οργασμού και η βασική της αγωνία είναι αν ο οργασμός την κάνει να αισθάνεται καλύτερα ή επειδή αισθάνεται καλύτερα, έχει

οργασμό. Στο γάμο της, έχοντας πια αρκετές προγαμιαίες σχέσεις, μαθαίνει να αντλεί τη σεξουαλική εμπειρία σαν να έχει το δικό της

’κουμπί’ που ο σύντροφος οφείλει να ανακαλύψει. Η απαιτητικότητά της την πνίγει όλο και περισσότερο κάνοντας σεξ με τον σύζυγό της

ενώ φαντάζεται τον εραστή που θα την πάει στους επτά ουρανούς. Ο θυμός της σε μεγάλο βαθμό κάνει τον άνδρα να ψάχνει τη στύση του

και να φοβάται την πρόωρη εκσπερμάτισή του. Και φυσικά, μετά τη περίοδο της γονιμότητάς της, η σεξουαλικότητα περνάει από χίλια μύρια

κύματα, που ωραία και μοιραία στην εικόνα της, ταξιδεύει βαθύτερα στις φοβίες της, στην προσπάθεια να καταλάβει ποια είναι η καλύτερη

σεξουαλική της εποχή. Αθόρυβη με θόρυβο, διαβάζει για να βρει απαντήσεις, είναι πιο ανήσυχη από τον ‘ξερόλα’ άντρα και πιστεύει πως

υπάρχει πάντα μια σκοτεινή πλευρά της που ακόμη δεν έχει ανακαλύψει. Ανικανοποίητη μέσα στην εγωπάθεια της, βλέπει στον καθρέφτη

της τα χρόνια που κυλούν, σκέφτεται τις ιστορίες αγάπης που έζησε, σιγοψιθυρίζει το ανικανοποίητο πόθο που δεν έζησε και βλέπει δίπλα

της τον σύντροφό της που γερνάει μαζί της με φαλάκρα και κοιλιά.

«Γιατρέ μου, γνώρισα έναν άντρα όμορφο, νέο, για τον οποίο δεν έτρεφα καμία συναισθηματική σχέση, μέσα μου όμως ξύπνησε το

σεξουαλικό ενδιαφέρον και η ανάγκη μου να τον ‘γλεντήσω’. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ και έφτασα στο κρεβάτι μαζί του. Ήταν φυσικά

διαφορετικός από τον άντρα μου. Αλλά κι εγώ το ίδιο. Ήταν ένα σεξ που δεν το είχα ζήσει. Και θέλω να το ξαναζήσω…». Η κυνική και

ωμή περιγραφή της 43χρονης γυναίκας δεν κρίνεται από την ηθική ή την ανήθικη διάσταση μίας κοινωνικής ερμηνείας αλλά βγάζει την ίδια

την ανθρώπινη φύση, το αίσθημα της ελκυστικότητας αλλά και την απόλαυση της σεξουαλικής χαράς που μια γυναίκα μπορεί να ζήσει,

σπάζοντας τους ηθικούς φραγμούς της. Απέναντι σε αυτό, αντιπαραθέτω τα λόγια μιας 22χρονης φοιτήτριας που με λυγμούς μου

περιέγραφε την απόρριψη του 25χρονου συντρόφου της, λέγοντας ότι τον αγαπάει και δεν θέλει να τον χάσει. Η όμορφη αυτή νεαρή

γυναίκα, έβλεπε το σεξ με τη βαθύτερη συναισθηματική της ανάγκη να ζευγαρώσει και να σταθεροποιήσει τις ψυχικές πλευρές της που

ένας νεαρός άντρας της υποσχέθηκε ότι θα της δώσει. Και οι δύο γυναίκες σήμερα συναντιόνται συνομιλώντας η μία με την άλλη, στο πόσο

τελικά η σεξουαλικότητα που διεγείρει την ορμή, την οσμή, το σώμα, το πρόσωπο, την κίνηση, την φωνή, αποτελεί το βασικό μέρος της

συναισθηματικής διαχείρισης στην έξαψη μιας κατάκτησης και στο αποτέλεσμα ενός τρόπου και ρόλου της ζωής της!

Η 34χρονη γυναίκα που βγάζει την αγωνία της μέσα στα 4 χρόνια του γάμου της με τον 42χρονο άντρα, βάζει ίσως τη πραγματική πινελιά

του κάδρου της γυναικείας αναζήτησης και ολοκλήρωσης με την χαρακτηριστική της φράση: «Τον τελευταίοχρόνο δεν με πλησιάζει

καθόλου σεξουαλικά ο άντρας μου. Όταν γνωριστήκαμε, πριν από 6 χρόνια, σταματούσαμε το αυτοκίνητο σε μια γωνιά του δρόμου και

κάναμε σεξ μέσα σε αυτό. Με κυνήγαγε και μου ορμούσε σεξουαλικά με κάθε κίνησή μου και σε κάθε βλέμμα μου απέναντί του.

Διανύοντας μαζί τον τελευταίο χρόνο κοιμάμαι δίπλα του προσπαθώντας να τον κάνω να με ξαναδεί σεξουαλικά, αυτό που με τρελαίνει

περισσότερο είναι η δική του απάντηση: “Θέλω να ξαναγίνεις γυναίκα. Με ξενερώνεις. Δεν είσαι όπως ήσουν”. Και φυσικά, σε αυτή τη

πικρή ομολογία της γυναίκας, η πιο άσχημη πλευρά που πρόβαλε είναι ότι η ανάγκη της να κάνει ένα παιδί μαζί του, αφού αυτό δεν υπάρχει

καν μέσα στο μυαλό του. Και σίγουρα, ένα κυρίαρχο κομμάτι της αποφυγής του προς αυτή είναι και ο φόβος του ότι η γυναίκα του πια 34

χρονών, του ‘στήνει’ το σεξ μέσα στη σκοπιμότητα της εγκυμοσύνης.

Πόσα δεν θα μπορούσα να σας γράψω για το πολυπρόσωπο ον που λέγεται γυναίκα. Θα κλείσω με μία φράση μιας γυναίκας

παντρεμένης 33 χρόνια που μου είπε χαρακτηριστικά «Με τον άντρα μου κάνω σεξ γιατί τον αγαπώ, γιατί είναι ο πατέρας του παιδιού μου

και γιατί το θεωρώ καθήκον μου…».

* Το εκάστοτε άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του. 

iPorta.gr