Η παράδοση συνδέει το πρόβλημα αυτό με το μύθο της Διδούς. Η Διδώ ήταν πριγκίπισσα της Τύρου. Όταν πέθανε ο πατέρας της κληρονόμησε τον θρόνο της μαζί με τον σύζυγό της. Όμως, ο αδελφός της ο Πυγμαλίων, τον δολοφόνησε και κατέλαβε την εξουσία. Έτσι η Διδώ, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα της μαζί με μερικούς πιστούς υπηρέτες της. Πέρασαν αρκετές μέρες και έφτασαν στη Β.Αφρική, κοντά στην Τύνιδα. Το μέρος αυτό, άρεσε πολύ στη Διδώ και ζήτησε από τον βασιλιά της περιοχής Ιάρβα, να της επιτρέψει να χτίσει στην ακτή μία πόλη. Ο Ιάρβας αρνήθηκε. Όταν, όμως, η Διδώ του προσέφερε πλούσια δώρα δέχθηκε, υπό τον όρο η πόλη να καταλαμβάνει τόση έκταση, όση ένα τομάρι βοδιού. Η πανέξυπνη Διδώ, τότε, έκοψε το τομάρι σε πολύ στενές λωρίδες και, ενώνοντας τη μία με την άλλη, περικύκλωσε τόσο χώρο, ώστε τής έφθασε να κτίσει την Καρχηδόνα και την ακρόπολή της, τη Βύρσα (βύρσος = δέρμα, τομάρι). Ζήτησε φαινομενικά μία μικρή έκταση και απέκτησε μία τεράστια! Στη συνέχεια έγινε βασίλισσα της Καρχηδόνας, όπου κατέφυγε μετά την καταστροφή της Τροίας ο Αινείας, τις περιπέτειες του οποίου περιγράφει ο Βιργίλιος στο επικό αριστούργημά του «ΑΙΝΕΙΑΔΑ».

Συνεχίζοντας το μύθο… Μεταξύ Αινεία και Διδούς αναπτύχθηκε ένα φλογερό ειδύλλιο, που οι μάγισσες και τα πνεύματα δεν έβλεπαν με συμπάθεια! Έτσι, προσπάθησαν να καταστρέψουν τη βασίλισσα, διώχνοντας μακριά τον Αινεία, δήθεν κατ΄εντολή του Δία, και οδηγώντας τη Διδώ να διώξει τον αγαπημένο της, καθώς πιστεύει ότι την εγκαταλείπει σκόπιμα, και στη συνέχεια να ανάψει φωτιά μέσα στην οποία έριξε το ξίφος του Αινεία και καθετί που μπορούσε να της θυμίζει την απιστία του. Έπειτα ανέβηκε στη φωτιά και κάηκε. Πριν πεθάνει, όμως, καταράσθηκε τον Αινεία και έκανε έκκληση στους Τυρίους να τρέφουν μίσος κατά των απογόνων του, Ρωμαίων.

Την ερωτική αυτή ιστορία με την τραγική κατάληξη περιγράφει στην όπερά του ο Άγγλος Χένρυ Πέρσελ σε λιμπρέτο του Ιρλανδού Nαούμ Τέιτ. Μία όπερα, από τις πρώτες σε αγγλική γλώσσα,που συγκινεί βαθύτατα, ιδιαίτερα με την τελευταία άρια της mezzo soprano στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Είναι ο θρήνος της Διδούς, με τον τίτλο «When I am laid in earth- Όταν θα βρίσκομαι στο χώμα»,ένα από τα πιο συγκινητικά κομμάτια της Μπαρόκ Μουσικής,που προσφέρει τη μελαγχολία του σπαραγμού!