Τι χρώμα είχαν αλήθεια οι γιορτές που πέρασαν; Συνάντησα πολλούς, φίλους και περαστικούς να λένε ότι πέρασαν μαύρα Χριστούγεννα. Τους άκουγα υπομονετικά να μου περιγράφουν τα βάσανα και την οικονομική δυσπραγία που τους οδήγησε να χρωματίσουν με το μαύρο τις γιορτές. Ήξερα ότι πολλοί απ’ αυτούς έλεγαν ψέματα. Απλά ήθελαν να προσαρμοστούν στο πνεύμα των καιρών, που κοιτάει καχύποπτα όποιον ισχυρίζεται πως περνάει καλά. Η κρίση, η λιτότητα, οι φόροι, το μνημόνιο, η ανεργία, όλα αυτά μαζί απαγορεύουν το χαμόγελο της ικανοποίησης. Αυτή την εποχή είμαστε αξιοπρεπείς μόνο όταν γκρινιάζουμε, μόνο όταν δηλώνουμε ότι υποφέρουμε. Αλλιώς είμαστε ύποπτοι.

Αυτό είναι το πνεύμα των καιρών. Με αυτό το πνεύμα οι περισσότεροι από μας ενταχθήκαμε στην αγέλη και μαυρίσαμε τόσο τα Χριστούγεννα όσο και τη Πρωτοχρονιά. Τι γίνεται όμως με το πολυτραγουδισμένο πνεύμα των Χριστουγέννων; Πού πήγε ο άγιος Βασίλης από τη Καισαρεία, που φέρνει τα δώρα του, δανείζοντας την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο; Ξέρουμε ανθρώπους που νίκησαν τη δυστυχία στη φυλακή, στην απομόνωση, στην εξορία. Ξέρουμε ανθρώπους που αναμετρήθηκαν με αληθινές δυσκολίες, με μόνο εξοπλισμό την αποφασιστικότητα τους και φυσικά χωρίς γκρίνια και κακομοιριά. Το πνεύμα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς υποδηλώνει την αναγέννηση, ένα καινούριο ξεκίνημα για τον καθένα ξεχωριστά. Και απαιτεί από μας κάτι πολύ απλό: λίγο περισσότερη γενναιοδωρία. Μόνον αυτό.

Στο κάτω-κάτω αυτοί που πραγματικά υποφέρουν σιωπούν. Η βαβούρα γίνεται απ’ εκείνους – που μπορεί να μη τους περισσεύουν πια – αλλά έχουν να πορεύονται. Εμένα τουλάχιστον, το πνεύμα των Χριστουγέννων μου το έμαθε ένα φτωχός πωλητής χαρτομάντιλων, στα διόδια της Κορίνθου. Από ατύχημα του έλειπαν κι οι δυο παλάμες. Ποτέ δεν έμαθα το όνομα του. Όμως σε κάθε μας συνάντηση, με υποδεχόταν με μια διασκεδαστική ιστορία. Και ποτέ δε μπόρεσα να διακρίνω στη συμπεριφορά του, έστω και μια ελάχιστη υποψία ήττας. Με τα πολλά κατάλαβα ότι κουβαλούσε το πνεύμα των Χριστουγέννων όλους τους μήνες του χρόνου. Μια μόνιμη ευγνωμοσύνη για τον ήλιο που ξημερώνει και το φεγγάρι που νυχτώνει. Κι ένα σταθερό αίσθημα γενναιοδωρίας, χωρίς καμιά σκιά ζήλειας ή φθόνου ή καχυποψίας. Καλή του ώρα… Οπότε όποιος πέρασε μαύρα Χριστούγεννα και μαύρες γιορτές, απλά δε πήρε χαμπάρι για τι πρόκειται…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr