Σαν να ακούω τον αυστριακό βετεράνο της δημοσιογραφίας Πέτερ Μίχαελ Λίνγκενς να ψιθυρίζει στο αυτί μου πως «όταν μια χώρα έχει δικτατορία οι άνθρωποι αλλάζουν χαρακτήρα. Ανακατεύουν την αλήθεια με λίγο κριτική και όταν οι κάμερες είναι μακριά τους, τότε θα σου πουν τα πράγματα ως έχουν». Εντάξει είπαμε να γίνουν αλλαγές και αναδιαρθρώσεις, αλλά όχι κι έτσι… λάθος.. επικοινωνιακά μέγα λάθος, όμως όλα αυτά θα τα δείξει ο χρόνος, ο μέγας ιατρός και λάτρης της αλήθειας. Ευελπιστώ.

Βάζοντας την «επικοινωνιακή» λογική μου να δουλέψει, την επόμενη ημέρα ψάχνω απεγνωσμένα για δηλώσεις και άρθρα στον αυστριακό τύπο. Τίποτα. Περιμένω να περάσει η ώρα και κάπου, δειλά δειλά, στον διαδικτυακό τόπο της αντίστοιχης αυστριακής κρατικής τηλεόρασης * ORF, αναφέρεται το συμβἀν σαν τίτλος εφημερίδας. Κάτω από το άρθρο οι γνώμες διίστανται. Άλλοι μιλούν για προπαγάνδα, άλλοι για εμφύλιο πόλεμο που θα ξεσπάσει και άλλοι συγκρίνουν τα αυστριακά κανάλια με τα ελληνικά στο ότι οι περισσότεροι έχουν προσληφθεί με «μέσον»… σαν να μου θυμίζει κάτι όλο αυτό σκέφτομαι στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Το πραγματικά «απότομο» κλείσιμο της ΕΡΤ, όσο αρνητικά έχει επηρεάσει το πανελλήνιο, τόσο ανεπαίσθητο έγινε στην Αυστρία…

Τα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν μάθει να λειτουργούν διαφορετικά. Δεν τους αρέσει να «ταράζουν» τον λαό, τους αρέσει να τον προστατεύουν από τις ψευδείς ειδήσεις και από κάθε τί που θεωρούν «υπερβολικό». Ποιο κανάλι να πει, άλλωστε, ξεκάθαρα στον αυστριακό λαό πως έχουν πραγματικό έλλειμμα γύρω στα 189 δισεκατομμύρια Ευρώ… ποιος δημοσιογράφος να τραβήξει με την κάμερά του τον κόσμο, με την φημισμένη οικολογική συνείδηση, να κάνει μπάνιο στα μολυσμένα νερά του Δούναβη μετά από τις καταστροφικές βροχές που έπληξαν και την Αυστρία… Να μην σχολιάσω τα «αίσχη» που είδα με τα ίδια μου τα μάτια, κατηφορίζοντας τον Δούναβη στο Donauinsel, το λεγόμενο «νησί» στον Δούναβη, με τα απόβλητα και τις «βρωμιές», τα μισοβυθισμένα μαγαζιά και τον κόσμο να πίνει καφέ και ποτό με θέα το απέραντο καφέ… Δεν θέλω να κακολογήσω τους Αυστριακούς και τον τόπο που με «φιλοξενεί» εδώ και τόσα χρόνια. Απλά θέλω να μεταφέρω στον πολυαγαπημένο μου ελληνικό «πλανήτη», πως η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που έχει «διαρροές» στο κοινωνικοπολιτικό της σύστημα και πολίτες που δεν εννοούν να διαχωρίσουν το σωστό από το λάθος. Φαίνεται πως είναι ο «ιός» της παγκοσμιοποίησης, των social μίντια, της έλλειψης παιδείας, το αποτέλεσμα όλων αυτών των αρνητικών σκέψεων που κάνουμε τον τελευταίο καιρό… και όχι δίχως αιτία και επειδή «έτσι μας αρέσει»…

Υπάρχει «φως στο τούνελ» ασφαλώς, και εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τους κανόνες. Μην τα βλέπουμε και όλα «μαύρα», βρε αδερφέ ! Έτσι και εδώ, στην όμορφη Αυστρία, το «δημοσιογραφο-παρουσιαστικο-κωμικό» δίδυμο της αυστριακής κρατικής τηλεόρασης, Στέρμαν και Γκρίσεμαν, στην εκπομπή τους «Καλωσήρθες Αυστρία» (Willkommen Österreich, Late Night Show) έκαναν έναρξη εκπομπής με το θέμα της ΕΡΤ. Εκεί που χαζεύαμε τηλεόραση χθες βράδυ λοιπόν, να σου και απέκτησε ενδιαφέρον ξαφνικά η βραδιά… Κάνουν λόγο για συμπαράσταση στα γεγονότα και με τον δικό τους μοναδικό τρόπο (αυστριακό χιούμορ-μοιάζει με το γερμανικό) σατιρίζουν το δικό τους κρατικό κανάλι και κάνουν λόγο για εκπομπές, που «παίζονται» πολύ καιρό τώρα, χωρίς να έχουν μεγάλη ακροαματικότητα, δίνοντάς τους ελληνικούς τίτλους με ονόματα ελληνικών νησιών. Ο ένας εκ των δυο παρουσιαστών δεν παραλείπει φυσικά να αναφέρει το γεγονός πως επί συναπτά έτη κάνει διακοπές στην Ελλάδα… Το θέμα κλείνει, μετά από 10 ολόκληρα τηλεοπτικά λεπτά, με μια φωτογραφία από Αθήνα, όπου κατά την διάρκεια μιας διαδήλωσης ένας κύριος χορεύει συρτάκι, κάποιος του χτυπάει παλαμάκια γονατιστός και πίσω του κόσμος με πανό να διαδηλώνει… ό,τι θυμόμαστε χαιρόμαστε δηλαδή, αναφωνώ! Πάλι βγήκε ο εσωτερικός μας Ζορμπάς στην φόρα.

Ελληνικό πνεύμα αθάνατο! Αν ζούσε ο Μάρκος Μπότσαρης θα μας καμάρωνε, σκέφτηκα χαμογελώντας. Δεν ζούμε στο Παρελθόν. Αντίθετα, ζούμε στο Τώρα με βάρκα μισοτρύπια και ελπίδα τον εαυτό μας, με ότι απέμεινε από αυτόν. Για αυτό καλά θα κάνουμε να μην απαρνιόμαστε την ταυτότητά μας στον βωμό του Ευρώ, να μάθουμε να ζούμε με τα υπέρ και τα κατά μας, με τους συνανθρώπους μας και πάνω από όλα να έχουμε μια γερή δόση χιούμορ… αφού «σώζει ζωές» και ίσως και ολόκληρους λαούς.

Αλεξάνδρα Καρακοπούλου-Τσίσσερ
επικοινωνείστε: [email protected]