Απόψεις

Το τούμπο, του Βαγγέλη Παυλίδη

Spread the love

Σήμερα δεν πρόκειται να γκρινιάσω. Επειδή πιστεύω πως είναι ανάγκη να χαμογελάμε πότε πότε θα σας πω μια ιστορία που εμένα τουλάχιστον μου επιτρέπει να είμαι αισιόδοξος.

Δεν ξέρετε λοιπόν πόσο χαίρομαι κάθε φορά που βρίσκομαι μπροστά στην αθάνατη ελληνική εφευρετικότητα, τον αυτοσχεδιασμό, την “ελληνική πατέντα” που λέμε, αυτήν που δίνει λύσεις και στις πιο δύσκολες και περίπλοκες καταστάσεις. Μία τέτοια περίπτωση που για μένα αποτελεί πηγή χαράς και αγαλλίασης ζω εδώ και καιρό.


Πάνε λοιπόν ίσως τέσσερις, ίσως πέντε μήνες που χρειάστηκε να επισκευαστεί μια διαρροή στο δίκτυο ύδρευσης/άρδευσης, λίγο παρακάτω από το σπίτι μας. Για λόγους που δεν γνωρίζω, αρκετά μέσα στον δρόμο απόμεινε ένας χοντρός σωλήνας (ένα “τούμπο”, που λέμε στη Ρόδο) να περισσεύει γύρω στα τριάντα πέντε εκατοστά πάνω από την επιφάνεια του δρόμου. Προφανώς επειδή ήταν ακαλαίσθητος καμουφλαρίστηκε μ’ ένα κλαδί πεύκου και μερικές κοτρόνες έτσι που να είναι αόρατος και να μην προσβάλλει αισθητικά το περιβάλλον. Το κομμάτι από κάποιο είδος κοκκινωπού δικτυωτού προσθέτει μια λεπτή και ευπρόσδεκτη χριστουγεννιάτικη νότα. Περνάω ταχτικά από κει και πάντα το θαυμάζω το τούμπο -αθάνατο ελληνικό πνεύμα!- κρατώντας και την σχετική απόσταση ασφαλείας. Εσείς όμως που δεν το γνωρίζετε, εάν ποτέ αποφασίσετε να με επισκεφτείτε έχετέ το υπ’ όψη παρακαλώ. Είναι καλά καμουφλαρισμένο όπως είπα και το ταξείδι σας μπορεί να σταματήσει απότομα εκεί ή και να συνεχιστεί προς τον δεξιά ευρισκόμενο γκρεμνό.

Χαμογελάστε παρακαλώ.


Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του  σκιτσογράφου Βαγγέλη Παυλίδη

SHARE
RELATED POSTS
Σπίτι μου, σπιτάκι μου, του Βαγγέλη Παυλίδη
Ο «Φιλοκτήτης» του Σοφοκλή και το νέο μνημόνιο, του Κώστα Ε. Σκανδαλίδη
Έλεος: όχι άλλα συστήματα, του Γιώργου Αρκουλή

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.