Για άλλη μια φορά ο Επίκουρος γκρεμίζει την ψευδαίσθηση του δήθεν απόλυτου και υπερβατικού χαρακτήρα της «θείας Δίκης» και της «Νέμεσης», που είχαν θεοποιήσει οι προγενέστεροι της εποχής του Έλληνες, και φωτίζει την σχετικότητα της έννοιας του δικαίου. Ό,τι είναι δίκαιο εδώ, δεν είναι δίκαιο αλλού. Κάθε τόπος έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες ως προς θέμα της δικαιοσύνης.

Κι αυτό συμβαίνει φυσικά επειδή η δικαιοσύνη είναι μια κοινωνική συμφωνία για να μη βλάπτουν ούτε να βλάπτονται μεταξύ τους οι άνθρωποι. Μια κοινωνική συμφωνία η οποία παραλλάσσεται από τόπο σε τόπο κι από εποχή σε εποχή.