Πόρτα στην Ιστορία

Παπαναστασοπούλου: η Κέρκυρα του 1494

Spread the love

Ένας διαφορετικός προορισμός αυτή τη φορά, το νησί των Φαιάκων, η όμορφη Κέρκυρα θα μας συντροφέψει στο ταξίδι του χρόνου. Παρακολουθούμε τις εντυπώσεις του Ιταλού προσκυνητή Piero Casola.

«Φθάνουμε στην Κέρκυρα Σάββατο, 21 Ιουνίου 1494. Η Ελλάδα ξεκινά από εδώ. Ενθουσιασμός ανάμεσα στους προσκυνητές που είχαν υποφέρει από τη φουρτούνα. Έπειτα έπρεπε να εφοδιαστεί η γαλέρα με νερό και οι ταξιδιώτες είχαν την ελπίδα να βρουν καλό κρασί για να στυλωθούν και να φέρουν τ’ αναστατωμένα στομάχια τους σε τάξη. Οι περισσότεροι απογοητεύτηκαν. Ούτε καλό κρασί βρήκαν στις ταβέρνες, ούτε καλό νερό, ούτε φρούτα. Μετάνοιωναν γιατί βγήκαν στη στεριά».

Ωστόσο, ο φίλος μας Κασόλα είχε συστατική επιστολή του επισκόπου της Πιατσέντζα για κάποιον Αντρέα Λάντζα- έναν αξιόλογο παράγοντα της Κέρκυρας, και πήγε να την παραδώσει. Κι εκείνος, του πρόσφερε και καλό κρασί, και ωραία φρούτα και άλλα ωραία πράγματα…


Περιδιαβαίνοντας την πόλη σημειώνει:

«Τα κτήρια της πολιτείας είναι πολυάριθμα και τόσο κοντά το ένα στο άλλο, ώστε αγγίζουν οι στέγες τους. Έτσι, ο ήλιος δεν ενοχλεί τους κατοίκους. Είναι πυκνοκατοικημένη πολιτεία και το κάστρο και στα προάστια  Αλλά οι περισσότεροι κάτοικοι ανήκουν στην κατώτερη τάξη αν και υπάρχουν και μερικοί ευγενείς.

Η Σινιορία έχει χωρίσει την πόλη από τα προάστεια με παχύ τείχος από τετράγωνους ογκόλιθους. Έτσι, το κέντρο αποτελεί ένα απομονωμένο νησί. Οι δρόμοι είναι τόσο στενοί και σκοτεινοί που καθώς περιδιάβαινα μονάχος μου φοβήθηκα στην αρχή.

Από όσα άκουσα, οι Κερκυραίοι είναι σπουδαίοι ναυτικοί και πάντοτε ένας μεγάλος αριθμός κατοίκων βρίσκεται σε ταξίδι.

Το κυριώτερο προϊόν είναι το κηκίδι που συλλέγεται σε μεγάλες ποσότητες και χρησιμοποιείται για βαφή. Η συγκομιδή και επεξεργασία χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Φρόντισα να μάθω πώς μαζεύεται, πώς είναι τα δέντρα, πώς είναι τα φύλλα τους και ποιός τα μαζεύει( οι φτωχοί). Ο «καρπός» θυμίζει τη δική μας σίκαλη».


[ Πρόκειται για την Γκράνα, ή κηκίδι, ή πρινοκόκκι, ή κρεμέζι (κόκκος ή κέρμης ο βαφικός) που επί αιώνες αποτελούσε πηγή εισοδήματος για πολλές περιοχές. Είναι έντομα που αναπτύσσονται πάνω στα φύλλα της βελανιδιάς της κοκκοφόρου. Τα θηλυκά του κέρμητος σχηματίζουν μετά την ανοιξιάτικη γονιμοποίησή τους μικρό εξοίδημα στο φύλλο, όπου εναποθέτουν δύο χιλιάδες περίπου αυγά και μια χρωστική ουσία. Οι χωρικοί συγκέντρωναν τους κόκκους πριν εκκολαφθούν τα αυγά, τους έβρεχαν με ξύδι ή κρασί και τους στέγνωναν στον ήλιο. Έτσι οι κόκκοι έχαναν το επικονίασμά τους και αποκτούσαν ερυθρόφαιο χρώμα. Έχουν μέγεθος πιπεριού ή μπιζελιού, είναι σταυροειδείς και περιέχουν μια κόκκινη κονιώδη μάζα. Έδινε βαθύ κόκκινο χρώμα στα μαλλιά και τα μετάξια].

«Η Κέρκυρα βγάζει μπαμπάκι και μετάξι. Έχει επίσης μεγάλη παραγωγή βελανιδιών που χρησιμοποιούνται στη βυρσοδεψία. Το εμπόριο δερμάτων ακμάζει. Είδα πολλές άσχημες φάτσες αλλά και πολύ ωραίες, όπως στη Βενετία. Χτύπησε, όμως, η τρομπέτα να γυρίσουμε στη γαλέρα και δεν είχα καιρό να δω περισσότερα. Κι ενώ κατεβαίναμε στο λιμάνι, ο Ανδρέας Λάντζας, που δεν μ’ άφηνε διόλου κατά την παραμονή μου στο νησί, νοίκιασε ένα πλεούμενο, πήρε μερικούς σκλάβους και το φόρτωσε με φρούτα και χήνες».


Στην σκιά των αιώνων” είναι το τελευταίο βιβλίο της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Διόπτρα”. Επίσης, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο κυκλοφορεί και το βιβλίο “Σαν στάχυα στο χρόνο”.

SHARE
RELATED POSTS
Γνωρίζετε τους μπερατλήδες;, της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου
Γκάρεθ Τζόουνς, ο άνθρωπος που αναζητούσε την αλήθεια και πέθανε γι’ αυτή (μέρος Α’), της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου
Je suis Πόντιος (1914-2021), του Γιώργου Σαράφογλου

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.