Ανοιχτή πόρτα

Η Νέμεσις ήρθε από άλλη πόρτα, του Χρήστου Μαγγούτα

Spread the love
Όσοι περιμένουν τη Νέμεση ας προσέξουν καλύτερα. Έχει έρθει αλλά όχι από την πόρτα που περίμεναν, μπήκε θριαμβευτικά από την κεντρική πύλη.

Αν μερικοί πίστευαν ότι θα τιμωρήσει πρώτα τους πολιτικούς, τους δημάρχους και τους παρατρεχάμενους, τότε δεν ξέρουν τι θα πει Νέμεσις. Θα έρθει και αυτών η σειρά, αλλά πρώτα πρέπει να πληρώσει ο βασικός ένοχος.

Τι λέει το (έστω αιμομικτικά βιασμένο) σύνταγμά μας; Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, που είναι η υπέρτατη αρχή της δημοκρατίας. Οι άλλοι είναι υπηρέτες, που διορίζει ο λαός για να λειτουργήσει η δημοκρατία. Οταν εκλέγεις έναν πολιτικό είναι σαν να διορίζεις έναν υπάλληλο σε μια εταιρεία. Και ξέρουμε τι εστί πολιτικός: τη δουλειά του κάνει. Να ξαναεκλεγεί, να διορίσει το σόι του, επίσημο ή μη, να βάζει όσα λεφτά μπορεί στην τσέπη του. Αν εσύ ως κυρίαρχος λαός του λες μπράβο με το να τον επανεκλέγεις, τον κάνεις ακόμα χειρότερο. Δηλαδή τι άλλο θα περιμένεις από ένα απατεώνα αν τον ξαναψηφίσεις; Δε νομίζω ότι η Νέμεσις δικαιολογεί το δις εξαμαρτάνειν, αλλά εδώ έτσι κι αλλιώς εδώ έχουμε κατά συρροήν αμαρτίες του λαού για δεκαετίες. 
Δυστυχώς η Νέμεσις δεν έχει την ευαισθησία να χωρίζει τις ευθύνες ατομικά, δεν της μένει χρόνος. Βρέχει επί δικαίων και αδίκων. Βλέπει λαούς και όχι άτομα. 
Στέλνει 250.000 νέους στην εξορία της μετανάστευσης. Προκαλεί αυτοκτονίες. Τσακίζει μισθούς και συντάξεις, χωρίς να είναι Τρόικα. Αν κάποιος πίστευε ότι θα παίρνει σύνταξη στα 40 χρόνια του (με παραδείγματα ακόμα και στα 35 ή 33, ήτοι δουλεύει 15 χρόνια και πληρώνεται για 50 ή 60), θα παίρνει επιδόματα ή επιδοτήσεις που δε δικαιούται, θα δίνει λευκή κάρτα στους πολιτικούς αρκεί να «χώσει» το παιδί του στο δημόσιο, θα είναι αργόμισθος και χίλια μύρια παρόμοια, τότε δεν καταλαβαίνει ότι έχει φάει τη σύνταξη των παιδιών του, ίσως και των εγγονών του, τη δουλειά τους, το μισθό τους και τα όνειρά τους σε μια χώρα που θα μπορούσε στατιστικά να ευημερεί.
Ο κυρίαρχος λαός λιποτάχτησε και έγινε δούλος αυτών που υποτίθεται ότι ήταν οι υπηρέτες του. Ας μην κλαίγεται τώρα, τις αμαρτίες του πληρώνει και δεν τον λυπάμαι. Λυπάμαι μόνο μια μικρή μειοψηφία που πάλεψε ενάντια στην καταστροφή της Ελλάδας και έχασε. Και στους νέους που θάρθουν και θα είναι ορφανοί από πατρίδα.
Οσοι λοιπόν πιστεύουν ότι η Νέμεσις θα τιμωρήσει τους πολιτικούς μόνο κάνουν λάθος. Δε μπορείς να τιμωρήσεις το νεκροθάφτη των ζωντανών, πριν τιμωρήσεις το αφεντικό του – εκείνος της δουλειά που τον διόρισες έκανε και μάλιστα με τόση επιτυχία που τον κρατάς για 30 χρόνια στη δουλειά.
Μερικοί θα πουν: δε φταίει ο λαός, φταίει η πλύση εγκεφάλου. Ξέρω λαούς που άντεξαν σε σκληρότερη πλύση, στον δικό μας καλοάρεσε η πλύση, μέσα και έξω, κατά το «Νίψον ανομήματα».
Και για να μην παρεξηγηθώ δε θεωρώ τη Νέμεση ως κάποια θεοκρατική οντότητα, αλλά ως φυσιολογική κοινωνική εξέλιξη κατά τους κανόνες της ιστορίας. «Ο καθείς και τα έργα του».


* Ο Χρήστος Μαγγούτας ζει στο Τορόντο, είναι δημοσιογράφος, ιδρυτής της εφημερίδας “Ελληνικός Τύπος” που κυκλοφορεί στο Τορόντο, συνεργάτης μέχρι το 2009 του ΜΠΕ-ΑΠΕ και συγγραφέας. 

SHARE
RELATED POSTS
Μια δεύτερη ευκαιρία για την ομογενειακή μας Παιδεία, του Αντώνη Η.Διαματάρη
Ψωμί και λέξεις, του Κωστή Α. Μακρή
Ο Εφιάλτης! (the Nightmare), του Γιώργου Σαράφογλου

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.