Ελπίδα Νούσα

Μοιράζονται την ίδια μέρα γενεθλίων, 25 του Σεπτέμβρη…

Ζυγοί στο ζώδιο.

Κι αν ζητήσουμε από αστρολόγους τα φώτα τους, θα μάς πουν για την Αφροδίτη,  κυβερνήτη πλανήτη του ζωδίου του Ζυγού, που επηρεάζει τα χαρακτηριστικά τους.
Όσοι έχουν γεννηθεί αυτό το διάστημα είναι ευαίσθητοι, αναζητούν την ομορφιά, αγαπούν τις τέχνες και εξελίσσονται σε φύσεις καλλτεχνικές.
Συγχρόνως όμως είναι χαρακτήρες αναποφάσιστοι, ευθυνόφοβοι και ανασφαλείς. Έξυπνοι, οξυδερκείς, που όμως αγχώνονται υπερβολικά όταν τα γεγονότα δεν κυλούν αρμονικά…

Ο πρώτος είναι ο ρώσος Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1906 στην Αγία Πετρούπολη.

«Ανέκαθεν υπήρξε σχολαστικός», θα γράψει γι’ αυτόν ο J.Barnes στο βιβλίο του: «Ο αχός της εποχής»… Πήγαινε στον κουρέα κάθε δύο μήνες, το ίδιο περίπου και στον οδοντίατρο. Εκτός από σχολαστικός ήταν και διαρκώς ανήσυχος για την υγεία του.
Έπλενε συνεχώς τα χέρια του…μόλις έβλεπε δύο αποτσίγαρα σε ένα τασάκι, πήγαινε και το άδειαζε. Ήθελε να ξέρει ότι όλα δούλευαν κανονικά:νερό, ηλεκτρικό, υδραυλικά.
Στο ημερολόγιό του ήταν σημειωμένα τα γενέθλια μελών της οικογένειας, φίλων συναδέλφων και όλο και κάποια κάρτα ή τηλεγράφημα θα έστελνε σε αυτούς που βρίσκονταν στον κατάλογο.
Όποτε πήγαινε στην ντάτσα* του(εξοχικό σπίτι των ρώσων) έξω από τη Μόσχα, πρώτο του μέλημα ήταν να στείλει στον εαυτό του μια κάρτα για να ελέγξει την αξιοπιστία των ταχυδρομείων.

Ο δεύτερος είναι ο καναδός Γκλεν Γκουλντ, γεννημένος σαν σήμερα το 1932 στο Τορόντο.

Τον  χαρακτήρισαν εμμονικό, αινιγματικό, εξαιρετικά υποχόνδριο, και ιδιόρρυθμο, καθώς δεν ήθελε να τον αγγίζουν, φοβόταν τον ίσκιο του, κάποιες φορές δε, πίστευε πως τον παρακολουθούσαν για να τον δηλητηριάσουν…

Φοβόταν ακόμη τα αεροπλάνα και τρόμαζε τις ασθένειες γι’ αυτό ντυνόταν με παλτό και κασκόλ ακόμα και τις ζεστές μέρες…Ιδιαίτερος στις λιγοστές κοινωνικές συναναστροφές του…
Τόσο σχολαστικός ήταν ο Γκουλντ, που εμφανιζόταν στις καλοκαιρινές συναυλίες του με γάντια και παλτό, για τον φόβο κρυολογήματος…που μουρμούριζε όσο έπαιζε πιάνο ενώ δεν ξεκινούσε αν δεν υπήρχε στο χώρο συγκεκριμένη θερμοκρασία….
Συγχρόνως όμως απομνημόνευε και αφομοίωνε τη γνώση με μεγάλη ευκολία. Ο διάσημος πιανίστας(και συνθέτης), για να παίξει απαιτούσε συγκεκριμένο κάθισμα, ένα που τού είχε κατασκευάσει ο πατέρας του σε καθορισμένο ύψος…

O Γκουλντ έπαιξε ελάχιστες φορές έργα του Σοστακόβιτς.
Μετά την περιοδεία του στη Σοβιετική Ένωση το 1950 έγραψε ένα άρθρο με θέμα : “Μουσική στην ΕΣΣΔ”, όπου απορρίπτει σχεδόν τα πάντα από Σοστακόβιτς μετά την 1η Συμφωνία, ενώ δεν αναφέρεται καθόλου στη μουσική του συνθέτη για πιάνο…
Ούτε καν στα “24 Πρελούδια και Φούγκες”, που ο ρώσος δημιουργός έγραψε ως φόρο τιμής στον κάντορα της Λειψίας(λατρεμένος του Γκουλντ) με εμφανή την καταλυτική επίδραση που τού άσκησε ο Μπαχ μέσω του έργου του.

Παρόλα αυτά αξίζει να αναφέρουμε πως η πρώτη εμπορική ηχογράφηση του νεαρού καναδού καλλιτέχνη έγινε το 1953, για λογαριασμό της καναδικής εταιρίας Hallmark.

Συνέπραξε με το βιολιστή Άλμπερτ Πρατζ, που ηχογράφησαν μεταγραφές για βιολί και πιάνο έργων Ρώσων συνθετών, ανάμεσά τους και Σοστακόβιτς το “Three Fantastic Danses”, πιανιστική σύνθεση που έγραψε ο Σοστακόβιτς στα δεκαέξι του.

Επίσης ηχογράφησε και το δημοφιλέστατο “Piano Quintet, op 57” με το Κουαρτέτο Symphonia για τηλεοπτική εκπομπή στη Ρωσία όπου ο Γκουλντ εμφανιζόταν σε διπλό ρόλο, εκείνο του ερμηνευτή, αλλά και του “σχολιαστή”, εστιάζοντας στην εξέλιξη του ύφους της μουσικής στην ΕΣΣΔ.

Η σύνθεση γράφτηκε -όπως τα περισσότερα κουαρτέτα του- για το Κουαρτέτο Μπετόβεν και παρουσιάστηκε με τον ίδιο τον Σοστακόβιτς στο πιάνο με μεγάλη επιτυχία.

Για το έργο αυτό απονεμήθηκε στο συνθετη το βραβείο Στάλιν συνοδευόμενο από χρηματικό έπαθλο 100.000 ρουβλίων.

Ι. Glenn Gould – Shostakovich: “Three Fantastic Dances”:

(March – Waltz – Polka)

ΙΙ. Glenn Gould – Shostakovich: “Quintet for Piano & Strings, V: Finale: