Ίσως να μην μπορεί πλέον η μέση Ελληνίδα να διαθέσει ένα ευκαταφρόνητο ποσό για την αγορά νυφικού, αλλά δίνει ένα -όχι αμελητέο- για την ενοικίασή του.
Oι πιθανότητες να διαρκέσει ο γάμος λίγες με βάση τις στατιστικές των διαζυγίων.
Το ενδεχόμενο να θυμάται κανείς εκτός από την ματαιοδοξία της ίδιας, τον γάμο της και το τι φορούσε, είναι μηδαμινές.
Την στιγμή που άνθρωποι χάνουν την ζωή τους ή ξεπουλούν την ίδια τους την ύπαρξη για μερικά ευρώ, παιδιά και ζώα πεθαίνουν από πείνα και ασθένειες, αυτονόητα δικαιώματα στην ζωή μοιάζουν απαιτήσεις ενός παρανοϊκού μυαλού, υπάρχει ακόμη βία και πόλεμοι πάνω στον πλανήτη, στο μυαλό της μέσης γυναίκας ο γάμος είναι ο εντελεχής σκοπός της ζωής της, η ουσία της ύπαρξής της.
Ίσως στον δικό μου εγκέφαλο ακόμη δεν είναι κατανοητό, γιατί απόδειξη ενός έρωτα μεγάλου είναι ο γάμος και η φαμφάρα. Δέχομαι τον γάμο ως ανάγκη ολοκλήρωσης μιας σχέσης και ανάγκη κάποιων. Όμως, για ποιον λόγο η ανάγκη αυτή να «φωνάζει» και να είναι βροντερή; Μια κακόβουλη σκέψη θα ήταν, για να πείσουμε και τους εαυτούς μας ότι αυτό που κάνουμε είναι «για πάντα» και πραγματικά βαθύ.
Το ουσιαστικό είναι και σιωπηλό, δεν έχει ανάγκη να βροντοφωνάξει.
Μαρίνα-Μαρία Βασιλείουεπικοινωνείστε:https://www.facebook.com/marina.vasileiou1?fref=ts
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
