Ολημερίς-οληνυχτίς είναι καρφωμένο στο πίσω μέρος του μυαλού σου και από καιρό σε καιρό ξεπετάγεται τσούπ και σου λέει: «να’μαι, πάλι». Έτσι ήταν “η Πόρτα” για μένα: ένα περιοδικό που θα γράφουν άνθρωποι με συναίσθημα, με γνώση, με άποψη, με πάθος, χωρίς στερεότυπα και χωρίς αλαζονείες.

Απλά και ήρεμα, σχεδόν αθόρυβα να μπαίνει στα σπίτια των ανθρώπων από την πόρτα, ίσως και από το παράθυρο, και να αφήνει στον καθένα την επιλογή να βρει εκεί μέσα ό,τι θέλει. Να έχει την ευκαιρία να διαμορφώσει και ο ίδιος αυτό που θέλει να βρει πίσω από την πόρτα. Να κλείσει την πόρτα σε ό,τι τον κουράζει, τον διαλύει, τον καταβάλλει, να την ανοίγει για να πάρει αέρα, να δει φως, να ενημερωθεί, να προβληματιστεί, να απορρίψει και να αποδεχτεί.

Το «iporta.gr» πήρε σάρκα και οστά, ξαφνικά, όταν μια ομάδα φίλων, ετερόκλητων επαγγελματιών και αινιγματικών ανθρώπων, ήθελαν να γράψουν για να επι-κοινωνήσουν και να συν-κινήσουν συναισθήματα, λογικές και στάσεις ζωής. Δεν έχουμε το αλάθητο, ούτε και το διεκδικούμε. Ίσως για να έχουμε την ικανοποίηση ότι φτιάχνουμε λιθαράκια, τα χρωματίζουμε και συνθέτουμε το παζλ του κόσμου, του δικού μας μικρόκοσμου. Λιθαράκια για την τέχνη, τον πολιτισμό της καθημερινότητας, την πολιτική, την ψυχολογία, την υγεία και την φύση.

Εμείς, λοιπόν, σας καλωσορίζουμε στην «Πόρτα» και σας αφήνουμε να επιλέξετε εσείς, πώς θα την χρησιμοποιήσετε. Αν θα την τραβήξετε για να την κλείσετε χωρίς να μας γνωρίσετε, θα την σπρώξετε για να μπείτε, θα κρυφοκοιτάξετε για το τι κρύβεται πίσω, θα σχεδιάσετε με την φαντασία σας ό,τι θα θέλατε να βρείτε. Είναι ανοιχτή, για να καταργήσει τις φοβίες και το ανθρωπάκι που στέκεται στην είσοδο αποφασίζει, αν θα την διαβεί ή όχι. Εμείς την έχουμε ορθάνοιχτη, εσείς θα αποφασίσετε αν θα περάσετε εντός της και στον κόσμο που σας ανοίγει. Και πού ξέρετε… αυτό που επιθυμείτε πάρα πολύ, μπορεί και να γίνει πραγματικότητα.

Υγ: το αναφέρω και στο βιογραφικό μου, το υπενθυμίζω κι εδώ.

Καλώς ήρθατε!

8/4/2013