Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Αιγαίο: μέλημα Θεού, της Ελένης Χατζηπέτρου

Spread the love

 

 
Στο ξώπορτο του ουρανού, στο πρώτο σκαλοπάτι
χίλια πουλιά κατέβηκαν και γλυκοκελαησούσαν
σμίξανε τις φτερούγες τους και φτιάξαν μονοπάτι
να ξεπροβάλει Εκείνος, που μια χάρη θα ζητούσαν.

 
Ηχήσανε τα κύμβαλα και οι σάλπιγγες ανήλθαν
Αρχάγγελος περγαμηνή κρατούσε και μελάνι
κι απ’ τους ορίζοντες της γης, ανέμοι καλώς ήρθαν
γιατί ότι γράφει και λογά, μανέρι δεν το πιανει.

 
Ζύγωσε στην αυλόπορτα το φως του Παραδείσου
στρατιές αγγέλων φάνησαν ξωπίσω Του ωραίοι
συστήκανε συθέμελα τα ‘δυτα της αβύσσου
κι ύμνοι μπροστά ΤΟΥ ψάλλονταν περίτρανοι, σπουδαίοι.

 
Κι ύστερα ο Θεός μας κοίταξε και είπε…

 
Για σας στεφάνι θάλασσας γαλάζιο θε να πλέξω!
Θά’ναι ιερό σαν άγιασμα, σαν μυρωμένο κρίνο
κι απ’ του ουρανού το ξέφωτο μια λάμψη θα διαλέξω
να το ραντίσω με ευχές, όπως εγώ θα κρίνω.

 
Θά’χει τον άνεμο κλαρί, τον ήλιο γέμισμά του
στα μοσχοφίλερα της γης θα απλώνει τα νερά του!
Θά’χει τον πλούτο του βαθύ, σαν τ’ άπειρο του αιθέρα
και από διαμαντόπετρες θα υφάνω το ονομά του!

 
Είπε! Και μ’ένα νεύμα του ζωγράφισε το Αιγαίο!

 
Το απέραντο γαλάζιο του εφάνη ξαφνικά!
Σαν από λάμψης κόσμημα πανάρχαιο, σπουδαίο,
σειρήνες το στολίστηκαν στα χείλη, στο λαιμό και στα μαλλιά.
Είπε! Και σε βιβλίο αέρινο χαράχθη η εντολή Του…

 
Για σας δεν θά’χουν σύνορα οι γειτονιές του κόσμου!
Δεν θά’χει κάμαρες κλειστές και πύλες σφραγισμένες,
κι όσοι μπρος στο κατώφλι σας, σας πουν αγάπη δώσμου
θάν’ το καρβέλι σας ζεστό κι οι κούπες γεμισμένες.

 
Κοπάδια ανθρώπων σαν διψούν, εδώ θα ξαποσταίνουν
την προσμονή της μάνας μες τα στήθη του θα κλείνει
μπροστά του αρχόντοι και φτωχοί σοφά θε να σωπαίνουν
και ζεστασιά και σπιτικό κάθε σκεπή του ας γίνει.

 
Με χρώματα κι ονείρατα κεντήστε τις καρδιές σας
τα χρόνια που σας μάραναν ποτίστε τα στην μνήμη
μισά θα γίνουνε κραυγές και θλιβερές σκιές σας
κι άλλα μισά μονάχα τους θα ουρλιάζουνε ειρήνη!

 
Είπε! Κι ως ήρθε, εχάθη ξαφνικά και σκέφτηκα μονάχη…
 
 
Ό,τι μπορείς και αγκαλιάζεις στην ζωή,
ό,τι μπορείς και φυλακίζεις στην ψυχή,
τούτο είναι μικρή πατρίδα και πνοή,
και γειτονιά, και σπιτικό, και γη σου.
Κάθε ξεκίνημα και κάθε επιστροφή σου.
Έλληνας να γεννιέσαι ευχήσου.
 
 
Η Ελένη Χατζηπέτρου είναι επίτιμο μέλος της ΔΕΕΛ καθώς και επίτιμο μέλος της Ακαδημίας της Φλωρεντίας. Ενδιαφέροντα: Ποιητικές συλλογές, πεζά κείμενα, λογοτεχνικά κείμενα, ζωγραφική. 
SHARE
RELATED POSTS
Bella Venezia…, του Νότη Μαυρουδή
Κείμενο συμπαράστασης προς τον Δήμαρχο Αλίμου, του Μάνου Στεφανίδη
Άτυχα γηρατειά!, του Γιώργου Αρκουλή

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.