Μύρισε καλοκαίρι και η πόλη γέμισε φως. Μετά από πολλούς μήνες με τρομερό κρύο, χιόνι και ότι άλλο χειμερινό μετεωρολογικό φαινόμενο έχει δει ο πλανήτης γη, επιτέλους γαλάζιος ουρανός! Εκεί που η Βιέννη έμοιαζε άδεια, ξαφνικά κόσμος παντού σαν να έπεσε επιδημία. Αφού τελείωσα λοιπόν το περιποιημένο ελληνικό μου καφεδάκι στο σπίτι, είδα λίγο ειδήσεις στην αυστριακή τηλεόραση και «κατασκόπευσα» στο «φατσοβιβλίο» πικάντικα νέα, είπα να το «ρίξω έξω»! Τέτοια καταπληκτική ημέρα να την περάσω εντός των θυρών, αποκλείεται.
Μόλις πέντε λεπτά περπάτημα και να σου ξεπροβάλλει ο Δούναβης. Για να προλάβω να δώσω απάντηση στο ερώτημά σας, όχι, δεν είναι πια γαλάζιος και δεν υπήρξε μάλλον ποτέ. Οι Βιεννέζοι αναφέρονται πολλές φορές γελώντας στο γεγονός, πως όταν ο Στράους έγραφε το πιο γνωστό βιεννέζικο βαλς στον κόσμο, τον «γαλάζιο Δούναβη», ήταν κατά πάσα πιθανότητα μεθυσμένος. Άλλοι αναφέρονται πάλι στο ότι ο ποταμός αυτός, μιας και περνά ανάμεσα από τόσες πόλεις τις κεντρικής Ευρώπης, «κουβαλάει» νοητά ανθρώπινα δάκρυα και βάσανα παίζοντας έναν ρόλο «κάθαρσης» για τον λαό. Η δική μου προσωπική κάθαρση προς το παρόν θα πραγματοποιηθεί, μόλις βρω μια θέση να κάτσω και να απολαύσω τον ήλιο που μου κλείνει το μάτι. Κοιτάζω αριστερά, κοιτάζω δεξιά, χαμός. Παρατηρώ τα πλήθη να περπατούν, να κάνουν ποδήλατο, να τρώνε παγωτό, να βγάζουν τα σκυλάκια τους βόλτα, άλλοι να λιάζονται στα σκαλοπατάκια, χάρμα. Η απόλυτη «δροσερή» απόλαυση, στην μέση της πόλης, το μοναδικό υγρό στοιχείο, με αμέτρητα καφέ – μπαρ που έχουν φτιαχτεί μόνο για την σεζόν της «καλοκαιρίας» στην Βιέννη. Τα περισσότερα έχουν ειδικά προσαρμοσμένα ταμπλό με άφθονη άμμο και μίνι ξαπλώστρες, όπου μπορεί κανείς, μετά από μια έντονη μέρα στο γραφείο, να βγάλει τα παπούτσια του στην άκρη και να νιώσει στην κυριολεξία «την άμμο κάτω από τα πόδια του». Πολιτισμένοι άνθρωποι, θα έλεγε και η μητέρα μου δικαιολογημένα. «Δεν διαθέτουμε θάλασσα όπως εσείς», μου λέει ένας γνωστός μου αυστριακός, «αλλά για να σεβαστούμε το περιβάλλον και να βοηθήσουμε την ψυχολογία μας, προσφέρουμε μες την πόλη μια μικρή όαση με εξωτικό αέρα».
Πραγματικά με παραδειγματικό τρόπο, η πόλη κατά μήκος του Δούναβη αλλάζει εντελώς. Δεν θεωρώ τυχαίο το γεγονός πως η Βιέννη ανακηρύσσεται συνεχώς η πόλη με το δεύτερο υψηλότερο επίπεδο ζωής στον κόσμο μετά την Μελβούρνη, στην μακρινή Αυστραλία. Οι καλοντυμένοι κύριοι και οι σικ κυρίες, αλλάζουν πρόσωπο και αφήνουν τον εαυτό τους ελεύθερο. Υπάρχουν τόσες επιλογές, κάτι για όλα τα γούστα. Ακόμη και καλοκαιρινό open air σινεμά. “Πω, πω Βιέννη, είσαι πολύ μπροστά” θα έλεγε ο ελληνάρας μέσα μας. Για να είμαι, όμως, πάνω από όλα ειλικρινής, θα ήθελα να πιω τώρα έναν παγωμένο φραπέ στην ξαπλώστρα και έτσι να μπορέσω να φανταστώ με μεγαλύτερη επιτυχία πως είμαι δίπλα στην θάλασσα. Όλα είναι βλέπετε θέμα συνήθειας. Και αντηχεί στα αυτιά μου “ο γαλάζιος Δούναβη’ του Strauss.
Ακούστε τον “Γαλάζιο Δούναβη” του Γιόχαν Στράους
και
τα “Κύματα του Δουνάβεως” του Ιβανοβίτσι
Αλεξάνδρα Καρακοπούλου -Τσίσσερ ζει στην Βιέννη
χαμ«αραστε χαμ«αραστε¨λλα Ολ
χαμ«αραστε
χαμ«αραστε
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
