Τι θυμήθηκα τώρα…
Πρέπει να ήταν το 2008, αν θυμάμαι καλά.
Χιονιάς καταπληκτικός στην Αττική με συνεχείς και αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις από όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα με έντονες χιονοπτώσεις και συστάσεις προς όλες και όλους να αποφεύγουν τις μετακινήσεις εκτός κι αν είναι μεγάλη ανάγκη.
Κάπου ήταν να πάμε και το αναβάλλαμε.
Μείναμε σπίτι.
Και θυμάμαι στις ειδήσεις, κάμερα να απαθανατίζει κυρία με γόβα και επίσημο ένδυμα, αποκλεισμένη στη Μαλακάσα (εννοείται χωρίς αλυσίδες το όχημά της) να αναρωτιέται οργίλη στον δημοσιογράφο και μπροστά στον φακό: «Ε, να μην πάμε στον γάμο;»
Με αποσιωπούμενη την ερώτηση-συμπέρασμα: «Πού είναι το Κράτος, επιτέλους;» την οποία με το ζόρι κρατούσε πίσω από το έρκος των οδόντων της που τρίζανε από το δριμύ ψύχος.
Δίκιο βουνό η κυρία.
Η κάθε κυρία και κύριος.
«Να μην πάμε στον γάμο;»
Πού είναι το Κράτος;
Που οφείλει να προστατεύει ΌΛΕΣ και ΌΛΟΥΣ τους πολίτες όχι μόνο από τις φυσικές (σεισμούς, πυρκαγιές, κατολισθήσεις, πλημμύρες, ακραία καιρικά φαινόμενα, τρικυμίες) ή άλλης αιτιολογίας καταστροφές αλλά και από τη βλακεία των ολίγων*.
ΥΓ. Η φωτογραφία από έναν «χιονιά», ως αντίδοτο στον καύσωνα.
ΥΓ. 2. * Η λέξη «ολίγων» ίσως και να μην είναι απολύτως ακριβής.
01 Αυγούστου 2020
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr