Πάνος Μπιτσαξής

•Η ελληνική δημόσια ζωή έχει δημιουργήσει κατά καιρούς διάφορες παραδοξότητες που δίνουν υλικό σε κωμωδίες. Μία από αυτές είναι η«εσωκομματική αντιπαράθεση» στο ΣΥΡΙΖΑ. Το «φαίνεσθαι» της διαμάχης είναι για να γελάς. Πώς θα λέμε τον Μητσοτάκη; «Πολιτικό απατεώνα» όπως τον αποκαλεί ο Τσίπρας; “Απαράδεκτο” δηλώνει ο Τσακαλώτος να τον λέμε «χυδαίο». Με τα ολίγα  ελληνικά του ο Ευκλείδης βρίσκει το «χυδαίος» πιο κομψό, πιο πολιτικά αβρό από το «πολιτικός απατεώνας». Χώνει μουσούδα από τη χαραμάδα και η Θεοδώρα και λέει ανυποχώρητα να τον λέμε «άπατρι και διεθνιστή». “Μα αυτό το λέγανε για μας” της λέει τσαντισμένος ο Νίκος Φίλης. “Α, τότε να το ερμηνεύσουμε αλλοιώς”, επιμένει η Τζάκρη. Μέχρι να βρουν πώς θα τον λένε, ο  Μητσοτάκης, περιχαρής, θα έχει κάνει δυο τουλάχιστον τετραετίες. Ως τότε θα καταλήξουν. Στο μεταξύ οι Πασόκοι της γέφυρας παρακολουθούν αποσβολωμένοι. Καταπλέει και ο Βασίλης Κόκκαλης, της ψεκασμένης συνιστώσας και κηρύσσει εθνεγερτήριο σάλπισμα των Κεντρώων. Ο Τσίπρας ενθουσιασμένος χαιρετίζει την ιστορική πρωτοβουλία. Ο Ρινόκερος του Ιονέσκο ωχριά.

•Τι σημαίνει όλο αυτό; Σε πολιτικό επίπεδο απολύτως τίποτα. Δεν υπάρχει ίχνος πολιτικής αντιπαράθεσης. Δυο φατρίες ξεκατινιάζονται για τη νομή της εσωκομματικής εξουσίας. Αμφότερες για να συγκαλύψουν την απλή αυτή ουσία οικειοποιούνται ταυτότητες που αδυνατούν να εκφράσουν. Ο Τσίπρας και οι νεαροί και νεαρές μουτζαχεντίν του αναζητούν τη σοσιαλδημοκρατική ταυτότητα χωρίς να έχουν καν πει μια λέξη πώς την εννοούν. Ο Ευκλείδης και οι βετεράνοι την αριστερή ταυτότητα μετά από πέντε χρόνια συνεπούς αλλά και απαραίτητης «δεξιάς»μνημονιακής πολιτικής. Ο χαίρων της εκτίμησης της δεξιάς είναι ο αριστερός και ο απαξιωμένος αριστερός σοσιαλδημοκράτης Νεοπασόκ. Ρωσική σαλάτα και τρικυμία εν κρανίω. Οι λοιποί είναι διάκοσμος. Ψιλοκομμένος μαϊντανός.

•Ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται έτσι στην απαξίωση. Όλο αυτό αφήνει τους πολίτες παγερά αδιάφορους. Δημοσκοπικά υποχωρεί. Τους απασχολεί αν θα υπάρχει αρχηγική μονοκρατορία ή κάποιο είδος εσωκομματικής συγκυβέρνησης. Όλοι είναι δυσαρεστημένοι με όλους. Ξένοι στην ίδια πόλη. Το πολιτικό αποτέλεσμα διαφαίνεται στον ορίζοντα. Μια ετεροβαρής διάσπαση που θα απομακρύνει για πολύ την επάνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ο Ευκλείδης δεν δείχνει να είναι Ζωή, ούτε Λαφαζάνης. Έχει τα ερείσματα μιας στοιχειώδους αλλά μακράς φυτοζωΐας. Είναι, όμως, αναπόφευκτο εκτός αν σκύψει το κεφάλι και αποδεχθεί να λιώσει στην πολιτική ανυπαρξία.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr