Κωστής Μακρής

Η γραμματική και το συντακτικό δεν φτιάχνουν γλώσσες.

Απλώς μελετούν το φαινόμενο στην ιστορική του πορεία προσπαθώντας να ερμηνεύσουν τους νόμους που το διέπουν.

Η γλώσσα της οικονομίας που μιλιέται τώρα στον πλανήτη, θα δημιουργήσει ένα νέο περιβάλλον που ούτε η Μαχαμπαράτα, ούτε ο Όμηρος θα μπορούν να δώσουν τα εργαλεία ερμηνείας του.

Θα είναι καλό;

Θα είναι κακό;

Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι θα είναι διαφορετικό από ό,τι μέχρι τώρα γνωρίζαμε.

Και –όπως με το τσουνάμι– θα σωθούν όσοι μείνουν στο πέλαγος.

Οι φοβισμένοι και οι κρυμμένοι κινδυνεύουν περισσότερο να χαθούν.

Τι θα κάνουμε;

Τι σκέφτομαι εγώ;

Να χρησιμοποιήσουμε το απόλυτο κριτήριο:

Αν πιάσει φωτιά το σπίτι μας τι θα επιλέξουμε να σώσουμε;

Την εικόνα της προγιαγιάς;

Τα αγαπημένα μας βιβλία;

Τα χρυσαφικά μας;

Το βιβλιάριο της τράπεζας;

Το μωρό στην κούνια;

Ή θα παγώσουμε (σαν την κόρη μιας καλής φίλης) ουρλιάζοντας «Τα θέλω όλα!».

Ποιό είναι το μωρό στην κούνια της Ελλάδας;

Αυτό που θα ξαναχτίσει το σπίτι όταν περάσει η φωτιά. Που θα κρεμάσει μια σανίδα σε δύο σκοινιά από το οριζόντιο κλαρί του πεύκου που σώθηκε ή θα φυτέψει καινούργιο για να κάνει κούνια το εγγόνι του. (…κούνια μπέλα – έσπασ’ η κουτέλα  – βγήκε μια κοπέλα – που τη λέγανε… )

Το μωρό της Ελλάδας –για μένα— είναι η πατρίδα μου, η Ελληνική γλώσσα. Η ίδια  γλώσσα που άλλαξε θρησκείες, άντεξε κατακτητές, ξεπέρασε κατοχές και οικονομικές κρίσεις και ανανεώνεται ακατάπαυστα, δημιουργώντας κάθε φορά νέα γραμματική, νέο συντακτικό, νέες ιδέες και σκέψεις. Σαν κύμα που δεν αλλάζει την υπόσταση του νερού αλλά το ενεργειακό του φορτίο. Γεννώντας διαρκώς ερωτήματα, ελευθερία και παιδεία.   Αυτό το μωρό των δεκάδων αιώνων θέλω να μπει τώρα στο απυρόβλητο. Αυτό το μωρό θέλω να μάθει από τώρα να αντιπαλεύει το δυνατό κύμα.

Αν σωθεί αυτό το μωρό, δεν φοβάμαι τίποτα.

Και δεν μιλώ μόνο για την Ελλάδα.

Πηγή: Protagon.gr, 2010

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr