Ανοιχτή πόρτα

Το μεσανατολικό ως ζήτημα αρχέγονης βίας, του Ηλία Καραβόλια

Spread the love

Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology.

Οι χάρτες σε καιρό μη συμβατικού πολέμου ( δεν έχουμε ξεκάθαρη αντιπαλότητα κρατών στην Μ. Ανατολή ) «ξεγελούν» το ίδιο με την συγκριτική αριθμητική των νεκρών : κάνουν το μάτι να εστιάζει στο θέατρο των μαχών και οδηγούν το μυαλό στο να απωθεί την ιστορικότητα και την γεωπολιτική των δρώμενων( όπου  το δίκαιο χάνεται μπροστά στον θάνατο και ενίοτε κρύβεται  εντός της ιστορίας).

Ο ανθρώπινος νους όμως αρέσκεται (και βολεύεται ) να βλέπει πάντα ως ερμηνεία των γεγονότων αυτο που είναι κοντά στην πολιτισμική και ιδεολογική πεποίθηση αλλά και στην βολική μια και μοναδική «πηγή του κακού» (Ισλάμ, Ιράν, Εβραίοι, Αμερική, Ρωσία, πετρέλαιο, θρησκεία)

Η Μέση Ανατολή είναι όμως η αρχέγονη επικράτεια στρατηγικών ηγεμονικών συμφερόντων, πάσης φύσεως, όπως και του ακραίου θρησκευτικού φονταμενταλισμού αλλά και των εξτρεμιστικών εθνικισμών.

Είναι γεγονός ότι πολλές αραβικές και μουσουλμανικές χώρες ενσωματώνουν την βία και την απαξία της ανθρώπινης ζωής στο μέρος του πληθυσμού που αναπαράγεται ως το εξτρεμιστικό τους στοιχείο.

Το να πάρει λοιπόν  κανείς θέση ( όλοι θέλουν να είναι με την «σωστή πλευρά της ιστορίας») δεν σημαίνει ότι δεν καταδικάζει τους φόνους αμάχων και τις φρικαλεότητες, ούτε και συμψηφίζει τα εγκλήματα.

Η ιστορία όμως – τόσο για εγελιανούς, όσο και για καντιανούς ή μαρξιστές, – δεν έχει απλά «πλευρές» : έχει δρώντες και πόλους.

Για αυτό και το συμπεριφορικό πολεμικό παίγνιο στην Μέση Ανατολή είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που βλέπουμε στην οθόνη του κινητού μας.

Λέξεις όπως αυτοάμυνα και αντίποινα δεν είναι απλά σημαίνοντα όταν μιλάμε για τρομοκρατία εξτρεμιστών και μόνιμο μιλιταρισμό των ισχυρών.

Το παίγνιο σήμερα  στην ΜΑ είναι βασισμένο τόσο στην λογική των τελεσίγραφων όσο και στην συγκρουσιακή λογική.

Αποτελεί μια μορφή πολυπολικής σύγκρουσης μεταξύ ηγεμονικών πόλων, και ταυτόχρονα, πεδίο δράσης ακραίων τρομοκρατικών ομάδων που χρηματοδοτούνται από μικρές και μεγάλες δυνάμεις….

ΥΓ. Οι βόμβες και οι σφαγές σκοτώνουν το ίδιο. Η βία των τρομοκρατών γεννάει τον πόλεμο και καταργεί το δίκαιο. Και ο πόλεμος φτιάχνει νεκρούς, πρόσφυγες (αλλά και κέρδη…)

SHARE
RELATED POSTS
191 χρόνια από Ναυμαχία του Ναυαρίνου-Κολοκοτρώνης: «Ο Θεός έβαλε τήν υπογραφή Του (δια την ελευθερίαν της Πατρίδος μας) και δεν την παίρνει πίσω»
Τέλος χρόνου, του Γιάννη Πανούση
«Τα δύσκολα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ κοινωνικής συμβίωσης»: 44ο, της Μαρίας Γεωργαλά

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.