Κωστής Μακρής

«Έλα μαζί μου!»

«Έλα μαζί μας!»

«Ελάτε μαζί μου!»
«Ελάτε μαζί μας!»

«Πάρε με μαζί σου!»

«Πάρτε με μαζί σας!»

Κοινές φράσεις. Συνηθισμένες.

Σχεδόν όλες μπορούν να ειπωθούν μεταξύ φίλων, από ερωτευμένους ανθρώπους, στη δουλειά, σε μια εκδρομή, στις διακοπές. Σε πολλές περιπτώσεις. Μπορούμε να τις συναντήσουμε και σε διαφημίσεις.

Και σε τραγούδια, κυρίως ερωτικά.

Οι πρώτες τρεις λέγονται συχνά και από πολιτικούς ή παράγοντες και παραγοντίσκους. Υποψήφιους πρωθυπουργούς, υποψήφιους βουλευτές, υποψήφιους Δημάρχους, Περιφερειάρχες, Προέδρους Πολιτιστικών Συλλόγων και άλλα παρόμοια.

Στις έξι φράσεις που έγραψα, έχω αποσιωπήσει το «πού».

Είτε αυτό είναι τόπος, είτε είναι υπόσχεση ή όραμα.

Όταν υπάρχει έρωτας, αγάπη, δοκιμασμένη φιλία, αλληλοσεβασμός, αλληλεγγύη, αλληλοεκτίμηση, κοινό όραμα, αποδεδειγμένα ισότιμη συνεισφορά στο κοινό καλό, αμοιβαία δέσμευση και χαρά στο «μαζί», το «μαζί» είναι πιο σημαντικό από το «πού».

Όταν κυριαρχεί το προσωπικό συμφέρον, η σκοπιμότητα, η ιδεοληψία, η απληστία, ο φανατισμός, η μισαλλοδοξία, η διχαστική ρητορική και η αμοιβαία επιφύλαξη (έως καχυποψία), τότε το «πού» είναι πολύ πιο σημαντικό από το «μαζί».

Πλησιάζουν εκλογές.

Πολλοί μου ζητάνε να «πάω μαζί τους».

Έχω χορτάσει ―ιστορικά, εδώ και 200 χρόνια― από ανεκπλήρωτες υποσχέσεις πολιτικών.

Επειδή δεν με συνδέει έρωτας ή δυνατή φιλία με την πλειονότητα όσων ζητούν την ψήφο μου, θέλω να ξέρω με ακρίβεια το «πού» πριν αποφασίσω για το «μαζί».

Θέλω δεσμεύσεις γι’ αυτό το «πού» χωρίς «ιδεολογήματα».
Θέλω και πειστικά επιχειρήματα γι’ αυτό το «πού» χωρίς «ήξεις αφήξεις».
Θέλω και αναγνώριση λαθών για παλιά υπεσχημένα «εκεί», που τα έφαγε η μαρμάγκα.

Θέλω και μια συγγνώμη από ΌΛΟΥΣ όσοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο για τα «πού» που τάξανε εν γνώσει τους ότι λέγανε λόγια τού αέρα και ψέματα.

Όσο για τους «αστάθμητους» παράγοντες, ας τους υπολογίσουν· όπως οι επιχειρηματίες προβλέπουν «απρόβλεπτες δαπάνες» και οι στρατηγοί ―οι καλοί στρατηγοί― τις εναλλακτικές λύσεις για τα πιο απίθανα αλλά και πιθανά προβλήματα.

Και ―εννοείται― έχω  πλήρη επίγνωση ότι «κοινή η τύχη και το μέλλον αόρατο» και δεν περιμένω «θαύματα».
Περιμένω λογικές προτάσεις.

Το συναίσθημα το κρατάω για τις προσωπικές μου σχέσεις.

16 Μαρτίου 2019

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr