•Ο λόγος ενός ακτιβιστή διασώστη Στέλιο, είναι εξ ορισμού μονομερής, διακριτικός, υποκειμενικός, προκατειλημμένος και μαχητικός. Το δέχομαι. Είναι μέρος του δημοσίου διαλόγου. Δικαιούσαι να τον ακούς και να τον σημειώσεις. Με την εξής επισήμανση. Ότι υπό την ασφάλεια δικαίου και το νομικό μας σύστημα κάθε πολίτης μπορεί να επικρίνει, να καταφέρεται ακόμα και να ξεσκίζει άδικα την Ελλάδα χωρίς καμία συνέπεια.. Γιατί αν αυτά που είπε ο Ιάσωνας, χωρίς τελικά τον χρυσό φοίνικα του τάγματος τάδε, τα είχε πει στη Τουρκία θα είχε περάσει την λοιπή ζωή του στα κάγκελα παρέα με πολλούς από τους ταλαίπωρους Κούρδους που έχουν φυλακιστεί.Αυτή είναι και η διαφορά της χώρας μας. Δεν τον άκουσα να μιλάει για τη Τουρκία. Γιατί;

•Το ερώτημα προς εσένα Στέλιο αγαπητέ είναι απλό και πολιτικό. Τι προτείνεις; Να υποδεχτούμε τα εκατομμύρια των δυστυχισμένων αυτού του κόσμου με ανοιχτά σύνορα; Οσους μας στείλει ο Ερντογάν; Μπορούμε; Όποιος θέλει μπαίνει σε μια βάρκα κι έρχεται; τι λες; με ενδιαφέρει να το ακούσω.Και πως ακριβώς γίνεται η μάχη στα κύματα του Αιγαίου; τι να τους πουν; περάστε. Είναι μάχη με δουλεμπόρους που έχουν την πλήρη διευκόλυνση αν όχι εκπόρευση από την Τουρκία. Με προφανείς αποσταθεροποιητικούς σκοπούς. Μήπως κι αυτό δεν πρέπει να το πούμε ;γιατί ο Ιάσωνας το λησμόνησε. Σαν να μην υπάρχει αυτή η πτυχή. Ονομάζεται υβριδικός πόλεμος. Και για να κυριολεκτούμε πόλεμος. Δεν με ενδιαφέρουν τα επίθετα. Ο πόλεμος έχει και παρατράγουδα. Να το δούμε. Αφού δούμε βέβαια και τις χιλιάδες διασώσεις που έκανε το Λιμενικό και τους εκατοντάδες χιλιάδες που έχουν καταφύγει παράνομα στη χώρα μας και ζουν ανενόχλητοι. Και αφού επισημάνουμε το ρόλο της Τουρκίας και τα δουλεμπορικά κυκλώματα.

•Τον τελευταίο καιρό η χώρα μας άνοιξε τη πόρτα με θερμή σε 10000 και πλέον πρόσφυγες πολέμου από την Ουκρανία. Επ’ αυτού δεν έχεις τίποτα να πεις Στέλιο; Τη διάκριση μεταξύ συντεταγμένης και ασύντακτης μετανάστευσης τη χρειαζόμαστε, η μήπως όχι. Αυτό είναι το δυσχερέστατο αντικείμενο συζήτησης. Επί της ουσίας. Επ’ αυτού περιμένουμε θέσεις και όχι μονομερείς και βλαπτικούς μονολόγους παρόμοιους, ακούσια ελπίζω, με τη ρητορική της Τουρκίας. Μια χώρα που φυλακίζει χωρίς δισταγμούς τους πάντες, άνευ δίκης, και μετά τολμά να μιλά για μας.