Κωστής Μακρής

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

«Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά».
Έτσι λέει το τραγούδι «Τρίγωνα Κάλαντα», δηλαδή η ελληνική εκδοχή του χριστουγεννιάτικου τραγουδιού «Jingle Bell».

Κι εγώ ―όπως και οι πιο πολλοί― το θεωρούσα αυτό δεδομένο.

Ότι στις 25 Δεκεμβρίου έρχονται τα Χριστούγεννα και την 1η Ιανουαρίου έρχεται η Πρωτοχρονιά.
Αυτομάτως! Έτσι, γιατί έτσι είναι!

Και γενικώς ―όσες και όσοι μπορούν― γιορτάζουμε επειδή ήρθαν ή έρχονται.

Μέχρι που κάποια μέρα ―ή μπορεί και νύχτα, δεν θυμάμαι― αναρωτήθηκα γι’ αυτό το «Ήρθαν» ή «Έρχονται».

Και το ερώτημα έγινε πιεστικό.

«Έρχονται τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά ή πρέπει να τα φέρουμε εμείς;»

Μια χρονιά, σχετικά πρόσφατα, που είχα βγει έξω από το σπίτι λίγα λεπτά πριν την αλλαγή του χρόνου ―επειδή έχουμε στο σπίτι μας το έθιμο να μπαίνω μέσα στο σπίτι μαζί με τον Νέο Χρόνο απ’ έξω―, είδα έναν γνωστό αδέσποτο και αρκετά χαδιάρη γάτο της γειτονιάς να με πλησιάζει, αγνοώντας προφανώς τον λόγο για τον οποίο βρέθηκα εκεί έξω, μαζί του.

«Καλή χρονιά!» του είπα.

Μιλάω συχνά σε γάτες και σκυλιά. Παλιά μου συνήθεια αυτή. Μερικές φορές μου μιλάνε κι εκείνα. Αλλά δεν το λέω παραέξω, μη με περάσουνε για μουρλό…

Ο γάτος νιαούρισε κάπως παρακλητικά.

Σαν να μου έλεγε: «Τι μου λες τώρα; Λίγο φαγάκι έχεις να μου δώσεις;».

Δεν είχα και ντράπηκα που δεν είχα.
Μετά όμως, ανεβαίνοντας επάνω για να συνδράμω κι εγώ στον θορυβώδη γιορτασμό της υποδοχής του Νέου Χρόνου, σκεφτόμουνα ότι ο Νέος Χρόνος δεν είχε έρθει ακόμα γι’ αυτόν τον κάτω γάτο αι είπα να του πάω λίγο φαγάκι· και κατέβηκα μ’ ένα αλουμινόχαρτο καλοσερβιρισμένα αποφάγια· και ευτυχώς ήταν ακόμα εκεί· και πλησίασε το αλουμινόχαρτο με τα νόστιμα αποφάγια Πρωτοχρονιάς· οπότε μπόρεσα κι εγώ να του ευχηθώ σωστά το «Καλή Χρονιά» χωρίς εκείνος να με κοιτάξει παρακλητικά επειδή είχε χωμένη τη μούρη του στο αλουμινόχαρτο και μασούλαγε πανευτυχής μ’ ένα σιγανό γουργούρισμα που ήταν σαν ερωτικά μικροβογγητά ηδονής καθώς απ’ όσο έχω παρατηρήσει το φαΐ και ο έρωτας βρίσκονται πολύ κοντά στην κλίμακα των ηδονών των πιο πολλών γήινων.
Και τότε είπα στον εαυτό μου ότι τελικά τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά ως γιορτές αγάπης, ενσυναίσθησης, αλληλεγγύης, συντροφικότητας και σύνδεσης με τα καλύτερα κομμάτια του εαυτού μας και με τους άλλους ―τους όμοιούς μας αλλά και τα εν γένει γήινα όντα― δεν έρχονται από μόνα τους.

Χρειάζεται να βάλουμε κι εμείς το χέρι μας.
Καλά Χριστούγεννα, λοιπόν, και Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος.
Με υγεία, επάρκεια και πάρα πολλών ειδών αγάπες.

17 Δεκεμβρίου 2019

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr