Ανοιχτή πόρτα

Τα λογισμικά της σύγχρονης φτώχειας, του Ηλία Καραβόλια

Spread the love

Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology.

SNAP και ARP : όχι δεν είναι εφαρμογές στο κινητό. Το πρώτο σημαίνει ”Πρόγραμμα Βοήθειας Συμπληρωματικής Θρέψης” και το δεύτερο ”Σύστημα Προστασίας και Διάσωσης”.

Στο πρώτο  οι δικαιούχοι είναι 7 εκατομμύρια νοικοκυριά. Στο δεύτερο έχουν ενταχθεί μέχρι τώρα 27 εκατομμύρια παιδιά. (Εποχή 16/10, σελ. 15, Όλγα Αθανίτη)

Κάποιοι δεν βρίσκουν φαγητό κάθε μέρα ή βρίσκουν ελάχιστο, δηλαδή ληγμένες τροφές και αποφάγια των σκουπιδιών.

Κάποια παιδιά λιμοκτονούν, στην κυριολεξία, αφού δεν μπορούν να έχουν τα βασικά της ανθρώπινης διατροφής.

Η πείνα θερίζει τους άστεγους, τους φτωχούς, τους πολύ ευάλωτους. Υποσιτίζονται καθημερινά περίπου 24 εκατομμύρια σπιτικά και 11 εκατομμύρια από αυτά έχουν να μεγαλώσουν ανήλικα παιδιά.

Ξέρω, φαντάζεστε ότι το σκηνικό αφορά κάποιο κράτος της υποσαχάριας Αφρικής ή κάποια υπανάπτυκτη κοινωνία προς Ασία μεριά.

Πέσατε έξω. Αφορά την μήτρα του καπιταλισμού : ΗΠΑ. Όπως το ακούτε – το περίφημο αμερικανικό όνειρο αρχίζει και γίνεται εφιάλτης.

Οι ανισότητες έφθασαν στο υψηλότερο σημείο εδώ και 4 δεκαετίες ενώ ταυτόχρονα η απόκλιση μεταξύ μέσου μισθού και εξωφρενικών αμοιβών των υψηλών στελεχών χτύπησε ιστορικό ρεκόρ με συνέπεια μεταξύ άλλων η εισοδηματική ανισότητα να έχει ξεπεράσει τα κοινωνικά αποδεκτά όρια και να συνιστά μία παθογένεια της αμερικάνικης κοινωνίας( βλ. Β. Milanovic, The Global Inequality, Harvard University Press).

Και δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ. Στην Γερμανία ανεβαίνει η ανεργία συνεχώς ενώ μειώνονται εμφανώς οι δαπάνες ακόμη και για τα βασικά αγαθά των νοικοκυριών λόγω κυρίως της ενεργειακής κρίσης.

Στην Αγγλία ο ετήσιος πληθωρισμός έφθασε το 11% γυρνώντας την χώρα 44 χρόνια πίσω σε όρους αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών( καταρρέουν λίρα και ομόλογα).

Ο καπιταλισμός χτυπάει για ακόμη μια φορά επικίνδυνα το εσωτερικό όριο του με θύματα  όχι μόνο τις ευάλωτες μάζες αλλά και τους μικρομεσαίους πλέον.

Το όριο αυτό δεν εμποδίζει το σύστημα να αναπαράγεται : θα το το υπερβεί ξανά, αυτό είναι το μόνο σίγουρο, όπως κάνει εδώ και δεκαετίες τώρα.

Αυτή την φορά όμως οι απώλειες μάλλον θα είναι μεγάλες και μακρόχρονες…

SHARE
RELATED POSTS
Το δράμα που δεν παρασταίνεται, του Μάνου Στεφανίδη
Η ήττα των Μουσουλμάνων και η δηλητηριασμένη χαρά του κ.Ερντογάν, της Τζίνας Δαβιλά
syropoulos.jpg
Μήδεια: η καθημερινή Γυναίκα που φαντάστηκε ένας άνδρας, ο Ευριπίδης, του Σπύρου Συρόπουλου [Αντιπρύτανη Παν/μίου Αιγαίου]

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.