Η Ιωσηφίνα Τσουμπή είναι απόφοιτος της Γαλλικής και Ελληνικής φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγήτρια Γαλλικών και την τελευταία εικοσαετία εκτελεί φιλανθρωπική εργασία συμβάλλοντας στην σίτιση άπορων οικογενειών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Το βιβλίο της “Η νύφη της απέναντι πολυκατοικίας” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ. 

Θα σας παραθέσω ένα  μικρό προσωπικό αφήγημα  και μια αντίδραση μου που εξέπληξε κι εμένα την ίδια !

Πριν από κάποιες ημέρες  άλλαξα αυτοκίνητο .  23 συναπτά έτη  είχα στην κατοχή μου το παλιό, τα 22 ήταν ” λεβέντικο άλογο κούρσας” . Ελάχιστα προβλήματα μου είχε προξενήσει κι επειδή δεν είμαι οπαδός  του …αλλάζω συχνά αυτοκίνητο μοντέρνο κι ακριβό για να ενισχύσω το prestige μου, το διατηρούσα με χαρά. Τον τελευταίο χρόνο όμως άρχισε σχεδόν κάθε δίμηνο να ζητά και κάποια επισκευή -δαπανηρή συνήθως- οπότε αποφάσισα να το αλλάξω, είχα ήδη αγανακτήσει, κάποιες φορές φοβόμουν κιόλας ότι δεν είμαι ασφαλής μέσα σ αυτό. Ψάχνοντας αρκετό καιρό, κατέληξα σε κάποιο, έγιναν οι γνωστές διατυπώσεις  κι όλα καλά.

Το πρωί της ημέρας που θα έδινα το παλιό και θα έπαιρνα το καινούργιο, πίνοντας τον καφέ μου, ξαφνικά μ’ έπνιξαν οι αναμνήσεις ! Τι συναισθηματισμός κι αυτός !

23 χρόνια! Μια ζωή ολόκληρη!

Πόσα γεγονότα, πόσες χαρές, λύπες, αρρώστιες, θάνατοι, έρωτες, γάμοι, γεννήσεις, βαπτίσεις δεν συνέβησαν όλα αυτά τα χρόνια και σ’ όλους αυτούς τους προορισμούς  πήγαινα μ’ αυτό το αυτοκίνητο. Πόσες φορές δεν έκλαψα από ψυχικό πόνο οδηγώντας το, πόσες φορές  δεν γυρνούσα από δυνατή διασκέδαση  τραγουδώντας, πόσες φορές δεν του μιλούσα -μη γελάτε υπήρχαν στιγμές που του εξομολογούμουν  την ευτυχία μου – πόσες φορές δεν πατούσα γκάζι γιατί έτρεχα με αγωνία για κάποιον δικό μου που με χρειαζόταν! Βούρκωσα!

Ετοιμάστηκα και ξεκίνησα να πάω στο άλλο αυτοκίνητο..

Κι εκεί άρχισε το αστείο; Το περίεργο;

Έλεγα μέσα μου ” τελευταία φορά που το βάζω μπροστά, τελευταία φορά που ανοίγω αυτό το ραδιόφωνο, τελευταία φορά που φεύγω από το σπίτι μ’ αυτό το αυτοκίνητο, τελευταία φορά  που διασχίζω την Αττική οδό μ αυτό το αυτοκίνητο ” κι έτσι με…τελευταίες φορές συνεχίστηκε η διαδρομή, ώσπου έφτασα στον προορισμό μου …τελευταία φορά που έσβησα τη μηχανή του και…εξαφανίστηκε γρήγορα από μπροστά μου καθώς το πήραν για πού; δεν ξέρω!

Πολύ κοντά βρισκόταν το άλλο, το καινούργιο που θα πάρει θέση στη ζωή μου…χάρηκα!

Το πήρα, θετική αίσθηση!

Κι επειδή δεν ήμουν ποτέ οπαδός  της παρελθοντολογίας προσαρμόστηκα αμέσως! Ό,τι τελειώνει…τελειώνει για πάντα (αφού με βασανίσει μέχρι να πάρω την απόφαση !)Ό,τι έκανε τον κύκλο του δεν ξαναγυρίζει, τα πισωγυρίσματα είναι μόνο βλαβερά!

Έτσι, ελπίζοντας σε νέες  καταστάσεις κι αλλαγές  συνέχισα την καθημερινότητα μου…

Όμως για να φτάσω στο σημείο της πώλησης-αγοράς, έπρεπε να κάνω κάποιες διατυπώσεις. Εκεί ήταν που ήρθα αντιμέτωπη με την τεχνολογία, που δεν αρνούμαι αλλά και δεν αποδέχομαι 100% . Όλα πλέον τείνουν να διεκπεραιώνονται μέσω μηχανημάτων, υπολογιστών, κινητών. Είναι η σύγχρονη ανάπτυξη που όμως είμαι σίγουρη ότι δεν βοηθάει όλον τον κόσμο. Θα μου πεις οι νέοι είναι προσαρμοσμένοι στην τεχνολογία  την γνωρίζουν καλά!

Δεν είμαι σίγουρη γι ‘αυτό , οι νέοι γνωρίζουν πολύ καλά τη χρήση του κινητού, κάποιες εφαρμογές στον υπολογιστή που τους βοηθούν στις εργασίες του σχολείου  ή της ανώτατης σχολής τους , παίζουν στα δάχτυλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το instagram, το ΤΙΚ-ΤΟΚ, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι γνωρίζουν σε βάθος την τεχνολογία που είναι ολόκληρη επιστήμη..

Χρειάστηκε λοιπόν, για να επανέλθω, να εγκαταστήσω κάποιες εφαρμογές στον υπολογιστή μου που ζητούσαν οι δύο Τράπεζες, μα για να γίνει αυτό έπρεπε να προσκομίσω δικαιολογητικά δηλαδή χαρτιά…χαρτιά…χαρτιά ! Τα αποκτούσα και μετα έπρεπε να πάω στα ΚΕΠ για το γνήσιο της υπογραφής, υπήρχαν φορές που κάποιο χαρτί δεν ήταν το ζητούμενο, άλλα δύο χαρτιά ακόμη. Σ΄ όλα αυτά περίμενα ατέλειωτες ώρες μέχρι να έρθει η σειρά μου, όχι δεν υπήρχαν ουρές αλλά ο προηγούμενος από εμένα  είχε προσκομίσει χαρτιά…χαρτιά…χαρτιά που έπρεπε να εξεταστούν.

Οι Τράπεζες είχαν λίγο κόσμο  κυρίως μεσήλικες ή και μεγαλύτερους, που ήθελαν να εξυπηρετηθούν στο ταμείο που δεν έδινε χρήματα μόνο καταθέσεις δεχόταν , άλλοι που πελαγωμένοι μπροστά στα μηχανήματα ζητούσαν (παρακαλούσαν να πω) από τους υπαλλήλους να τους βοηθήσουν γιατί τα  μηχανήματα έδιναν ακαταλαβίστικες εντολές, ένας νέος 30-35 ετών περίπου γυρνούσε και παρακαλούσε να του χαλάσουν ένα χαρτονόμισμα γιατί ένα συγκεκριμένο μηχάνημα δεν έδινε ρέστα …ουφ!! πνίγηκα…

Δεν μας έκανε τη ζωή ευκολότερη η ανάπτυξη της τεχνολογίας , τη ζωή των κρατούντων και των επιχειρηματιών έκανε ευκολότερη , επειδή μείωσαν το προσωπικό των επιχειρήσεων τους – άρα λιγότεροι μισθοί, περισσότερα χρήματα στην τσέπη τους-άρα περισσότερη ανεργία- άρα ένας άνεργος πως να παρακολουθήσει  την εξέλιξη της τεχνολογίας  όταν δεν έχει πόρους να ζήσει; Φαύλος κύκλος…

Και οι μεσήλικες και άνω; Κάτι λίγα τεχνολογικά κατέχουν , μα κατά τα άλλα δυσκολεύονται τόσο μα τόσο πολύ!

Κι ενώ όλοι  κρατούντες και μη , γνωρίζουν αυτήν την δυσκολία των μεγαλύτερων σε ηλικία  , αδιαφορούν, δεν τους ενδιαφέρει ! Διότι αυτές οι ηλικίες μάλλον προβλήματα δημιουργούν επειδή έχουν μνήμη ! Θυμούνται τις καλές ημέρες της Ελλάδας  μα και τις κακές  και γνωρίζουν ποιοι τις προκάλεσαν. .Έχουν άποψη και την λένε , κάνουν συγκρίσεις , διαμαρτύρονται  και κυρίως….παίρνουν σύνταξη !

Να πεθάνουν λοιπόν !

Τι θέλουν και ζουν ; Για να παίρνουν λεφτά του κράτους με κάθε σύνταξη ; (λες και δεν την έχουν προπληρώσει !)

Για να αφυπνίζουν τους νέους;

Τους νέους που σκυμμένοι σ’ έναν υπολογιστή ή σ’ ένα κινητό χάνουν τη μισή ζωή τους  που αναλώνεται σε συσκευές , σε ατέλειωτες ώρες δουλειάς (αν υπάρχει) και που ξεθεωμένοι γυρίζουν το βράδυ στο σπίτι τους…φαγητό , λίγη τηλεόραση , ύπνος! Απούσα η κοινωνικότητα , η επικοινωνία ,, τα ενδιαφέροντα καλλιτεχνικά -μουσικά-λογοτεχνικά

Τελευταία διάβασα σ ένα  site της συμφοράς , ότι όσοι θέλουν να κοιμούνται το μεσημέρι είναι αυτοί που μελλοντικά θα ασθενήσουν από Αλτσχάιμερ!

Έλα Παναγία μου !

Προπαγάνδα  του χειρίστου είδους!

Το άλλο; η βία; οι επιθέσεις εφήβων σε μικρότερα παιδιά; Μια τάση που πολλαπλασιάζεται καθημερινά  και οι κρατούντες σφυρίζουν αδιάφορα ! Αυτοί που με την κυβερνητική τους αδιαφορία για τον ” Άνθρωπο ” , για την ανεργία  , την αμορφωσιά  ,  την ακρίβεια , την διαφθορά και την μη πάταξή της , έβαλαν την σφραγίδα τους στην κλιμάκωση  αυτών των ακραίων συμπεριφορών μερίδας νέων.

Σιγά-σιγά θα μας πουν ότι γι’ αυτές τις συμπεριφορές φταίει η κλιματική αλλαγή ! Γιατί δεν το ξέρετε; Για όλα τα δεινά της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια  φταίνε  1) η κλιματική αλλαγή και 2) οι κυβερνήσεις των τελευταίων 40 χρόνων…

Πώς άρχισα και πώς συνέχισα,  ε;

Αλλά είναι η απογοήτευση που με οδηγεί σε απαισιόδοξες σκέψεις και ίσως κι αυστηρές !

Είναι ο θυμός και η αγανάκτηση για την παρακμή της πατρίδας μου !

Είναι οι νέοι που φεύγουν για μια καλύτερη ζωή!

Είναι η κατάντια της Παιδείας και της λειτουργίας  της περίθαλψης της  Υγείας των Ελλήνων !

Είναι η εμφανέστατη απονιά των κρατούντων για το λαό, η επιμονή και η εμμονή τους ν αποκοιμίσουν αυτόν τον έξυπνο λαό με σαθρά επιχειρήματα!

Είναι  η απορία μου για κάποιους Έλληνες που κατηγορούν και μέμφονται τους συμπατριώτες τους  ότι είναι τεμπέληδες , μικρόψυχοι, καιροσκόποι , πονηροί κι άλλα πολλά. Υποθέτω ότι αυτοί οι κατήγοροι  πιστεύουν ότι είναι η εξαίρεση !

Είναι που η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία , γίνεται τελικά υπηρέτης  ξένων αφεντάδων !

Είναι που τα τωρινά μικρά παιδάκια  σε λίγα χρόνια θα ειρωνεύονται την ιστορία μας , τη λεβεντιά μας , την μπέσα μας….

Είναι που…

Είναι που…

Είναι που…

Σταματώ! Δεν θέλω να γράψω άλλα, μια πέτρα μου πιέζει την καρδιά και με πονάει!