Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

Φου-φου, ανακοίνωσης.

Παρακαλούνται οι κύριοι κύριοι δήμαρχοι προβληματικών δήμων να σταματήσουν να γεμίζουν τις λακκούβες στους δρόμους. Ούτε να αντικαθιστούν τις καμένες λάμπες. Τις λακκουβίτσες μας τις έχουμε συνηθίσει και στο ημίφως, όταν γεμίζουν νερά, δημιουργούν μιαν ατμόσφαιρα άκρως ρομαντική. Επίσης κάποιες λακκούβες τις έχουμε σαν σημάδι και αν τις γεμίσετε και ισιώσετε τους δρόμους θα χάνουμε τον προσανατολισμό μας. Θα νομίζουμε πως βρεθήκαμε αλλού και θα παθαίνουμε κρίσεις πανικού ομαδικώς.

Κάποιοι συμπολίτες μας μάλιστα έχουν  δεθεί με τις λακκούβες τους σε τέτοιο βαθμό  που τις γεμίζουν χώμα και φυτεύουν  διάφορα θαμνάκια, λουλούδια, δυόσμους και βασιλικούς να μοσχοβολάνε οι γειτονιές! Τώρα την Άνοιξη… μιά μαγεία! Τί  Άμστερνταμ και πράσιν΄άλογα…

Προχθές μιά κυρία έκλαιγε σπαρακτικά πάνω από μια πρώην λακούβα που την έλεγε «Σαμαριά μου» – προφανώς ήταν Κρητικιά η καημένη και νοσταλγούσε τον τόπο της- είχε φυτέψει εκεί μέσα μιά πασχαλιά και τώρα το Πάσχα την περίμενε πώς και πώς ν’ ανθίσει, αλλά της  την ξεπάστρεψε ένας άσπλαχνος υπάλληλος του δήμου. Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα. Κι αναρωτιέμαι. Δεν υπάρχει κράτος; Κι αν υπάρχει, καρδιά δεν έχει;

Και άντε τις λακκούβες να το καταλάβω, με έναν κουβά πίσσα ν΄ αντέξουν…πόσο,  ίσα μέχρι να γίνουν οι εκλογές;  Θα το καταπιούμε.  Οι λακκούβες που γεμίζουν με κάτι που μοιάζει με χαβιάρι, αλλά δεν είναι χαβιάρι, αν και κοστίζει όσο το χαβιάρι, μόλις βρέξει θα γίνουν μια ωραία σούπα και καλήν μας όρεξην. Αλλά ο φωτισμός τί σας φταίει; Να μας χαλάσετε όλο το mood…Πάνω που είχαμε αγαπήσει τα φίλμ νουάρ, πάνω που είχαμε αναπτύξει υπερδυνάμεις σαν τις νυχτερίδες με τα ραντάρ τους! Ζούσαμε στην ωραία μας την Γκόθαμ σίτι και σεις μας κάνατε Τόκυο! Ε, όχι. Αυτό πάει πολύ! Πονάνε τα ματάκια μας!

Από ψηλά οι αγαπημένοι μας δρόμοι-πρώην εμπόλεμη ζώνη- μοιάζουν πια με σκυλάκια Δαλματίας! ΄Εφτιαξαν και τα φώτα και τώρα  βλεπόμαστε κιόλας! Χάθηκε όλη η μαγεία σας  λέω  και τώρα δεν θέλω καν να βγαίνω από το σπίτι. Δεν υπάρχει σασπένς, δεν υπάρχει αγωνία. Κανείς δεν κρύβεται σε σκοτεινές γωνιές.  Δεν ακούγονται  φρεναρίσματα και βρισιές μέσα στην νύχτα. Δεν βρίσκουμε πιά τάσια στις άκρες των πεζοδρομίων. Κανένας άγνωστος δεν θα μας χαρίσει λουλούδια στον δρόμο. Οι φαναρτζήδες της περιοχής θα πάθουν κατάθλιψη και όλα αυτά γιατί; Για τις εκλογές; Μα αν το καλοσκεφτείτε όλο αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος. Οι λακκούβες θα ξαναδειάσουν, μην σας πω πως θα προστεθούν και νέες, οι λάμπες θα ξανακαούν και οι εκλογές θα ξανάρθουν.

Διότι οι εκλογές αγαπητοί μου, είναι σαν το μπότοξ.

Κοστίζει πολλά και κρατάει λίγο.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr