• Η αισιοδοξία είναι αρετή. Κινητήρια δύναμη. Πηγή χαράς και δημιουργίας. Μου αρέσουν και με θέλγουν οι άνθρωποι που μέσα στη δυσκολία, το ζόρι, την αναταραχή εκπέμπουν την αισιόδοξη φύση τους και αναζητούν διεξόδους. Η αισιοδοξία παράγει και μια άλλη αρετή, απόλυτα αναγκαία στη διαχείριση κρίσεων. Την ψυχραιμία. Τη νηφαλιότητα του καθαρού μυαλού που παίρνει σωστές αποφάσεις.

• Η αισιοδοξία όμως έχει ένα απώτατο όριο που αν το περάσεις γίνεται μπούμεραγκ. Την ψευδαίσθηση. Για να μη πω τη παραίσθηση. Είναι ένα ψυχολογικό ναρκωτικό. Λίαν επικίνδυνο όταν πέφτουν σε αυτό απελπισμένες κυβερνήσεις. Τότε γίνονται τα ανεπανόρθωτα λάθη. Σε αυτό το στάδιο σε σώνει μόνο η τύχη, και η ανάκτηση της επίγνωσης έστω και τη τελευταία στιγμή. Αν δεν συμβεί αυτό η καταστροφή είναι αναπόφευκτη. Εκτός από τις ατομικές επιπτώσεις το πολιτικό τίμημα είναι ανυπολόγιστο. Η εμπιστοσύνη καταρρέει απότομα. Από τον δημοσκοπικό ουρανό πέφτεις στα τάρταρα της γενικής ανυποληψίας. Το λέει και το τραγούδι. «Όταν παίρνω φόρα/φόρα κατηφόρα/κι ο Θεός ο ίδιος δεν με σταματά.»

•Έτσι στο επικοινωνιακό κρεσέντο αισιοδοξίας της κυβέρνησης σημειώνω ήρεμα τα εξής. α) Για να εξαγγείλεις πρόγραμμα εμβολιασμών η απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχεις εμβόλιο. Άλλο η έγκαιρη προπαρασκευή και άλλο η εξαγγελία. β) δεν γίνεται να επιτάσσεις ιδιωτικές κλινικές-και καλώς το κάνεις-και συγχρόνως να μιλάς για άρση του lock down σε 10 μέρες. Είναι επιεικώς άστοχο. γ) όταν σε διαψεύδουν οι αριθμοί και οι προσδοκίες οφείλεις να το πεις στους πολίτες και όχι να τους αφήνεις έρμαια του κάθε ημίτρελου συνωμοσιολόγου.

•  Ο Άλμπερτ Μπουρλά και ένας νέος Ελβετός της Moderna, είναι ασφαλώς φιλόδοξοι και αισιόδοξοι οραματιστές. Δεν το αμφισβητώ. Δεν παύουν όμως να είναι και χαρισματικοί managers εταιριών που έχουν ρισκάρει δις στο εμβόλιο. Κάθε δήλωση τους ανεβοκατεβάζει το ασανσέρ του χρηματιστηρίου. Επομένως ας έχουμε ως προς το χρόνο μικρό καλάθι κι αν έρθει νωρίτερα μακάρι χίλιες φορές.

•Προς το παρόν ας κοιτάξουμε πώς θα βγει ο χειμώνας. Και εξ όσων θυμάμαι από το δημοτικό χειμώνας είναι ο Δεκέμβριος, ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος. Το λέω γιατί οι Κινέζοι χρειάστηκαν ένα μήνα για να στήσουν νοσοκομείο έκτακτης ανάγκης στη Γιουχαν. Το λέω γιατί αν ο μη γένοιτο χρειαστεί να γίνει αυτό στη χώρα μας πρέπει να οργανωθεί στους κατάλληλους δημόσιους χώρους τώρα. Γιατί δεν αρκεί ο χώρος χρειάζεται εξοπλισμός και στελέχωση. Για να μπορεί να υπάρχει περίθαλψη για όλους. Αν λέω. Δεν λέω ότι θα χρειαστεί οπωσδήποτε. Γιατί δυο εβδομάδες οι αριθμοί δεν πέφτουν όσο υπολόγιζαν οι ειδήμονες. Ο λόγος δε που συμβαίνει αυτό δεν φαίνεται να έχει εξακριβωθεί.

• Δεν τα λέω όλα από το κεφάλι μου. Διαβάζω συστηματικά και τον Παυλάκη. Κάθε μέρα χτυπάει στο fb κουδούνια.

ΥΓ: