Η Στέλλα Κουτρή είναι Ιδρύτρια και ιδιοκτήτρια του Κέντρου Ολιστικής Κίνησης Holistic Moves 

Είμαστε τέλεια όντα μέσα σε έναν ατελή υλικό κόσμο.

Άπειρες υπάρξεις μέσα σε ένα πεπερασμένο ορίζοντα ζωής.

Το θυμάσαι άραγε; Θυμάσαι την αξία σου, το μεγαλείο σου, τις υπέροχες δυνατότητές σου; Θυμάσαι πραγματικά το σώμα σου που λαχταρά να ζήσει, την καρδιά σου που ανθίζει, το πνεύμα σου που ξεχειλίζει φως; Κρατάς αδιάλειπτα στο νου σου πόσο πλήρης, ολοκληρωμένος και προικισμένος είσαι; Κι αν το θυμάσαι, μπορείς να μείνεις σταθερά μέσα σε αυτό, χωρίς παιχνίδια αυτοκαταστροφής και πισωγυρίσματα;

Τώρα κάνε μια βουτιά μέσα σου και θυμήσου επίσης όλες εκείνες τις φορές που αμφισβήτησες τον εαυτό σου. Τότε που στο βάθος της ύπαρξής σου ήξερες πόσο ικανός είσαι να πετύχεις όσα επιθυμείς, να φτάσεις και να πιάσεις τα όνειρά σου, μα προτίμησες της ασφάλεια και το βόλεμα της τωρινής ζωής σου. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, θέλει θάρρος και ετοιμότητα – ακόμα και για ανατροπές – το να προχωρήσεις. Έχει ταξίδι, και περιπλάνηση, και περπάτημα σε αχαρτογράφητα εδάφη. Και δεν έχεις τη βεβαιότητα ότι μπορείς να τα καταφέρεις.

Θυμήσου, λοιπόν, και τις στιγμές που φοβήθηκες και ένιωσες να παγώνεις μπροστά στο θηρίο. Τότε που ο φόβος ήρθε είτε σαν μικρό πουλί και κάθισε ήσυχα στον ώμο σου είτε σαν ανεμοστρόβιλος που απείλησε να ξεριζώσει την τακτοποιημένη ζωή σου. Και έγινες κουβάρι, κλείστηκες μέσα στα συρρικνούμενα όριά σου, για να μη σε βρει κανείς, κανείς να μην αγγίξει το εύθραυστο δέρμα που προστατεύει τη μαλακή σάρκα σου.

Και τότε που μίλησες άσχημα στον εαυτό σου ταπεινώνοντας και αδικώντας ό,τι όμορφο είσαι και περικλείεις; Τις θυμάσαι κι αυτές τις στιγμές που σε μαστίγωσαν ανελέητα; «Δεν είμαι αρκετός. Τίποτα δεν αξίζω. Τι έχω πετύχει; Τι είμαι εγώ μπροστά σε άλλους; Γιατί να προσπαθήσω, αφού πάλι θα αποτύχω;». Έγινε πια τόσο πολύ τρόπος ζωής αυτός ο λόγος της αυτο-υποτίμησής σου, που ίσως να μην ξέρεις να μεταχειριστείς άλλον, ίσως να πρέπει να μάθεις να μιλάς από την αρχή. Σαν το παιδί, που ξεκινά από την αλφαβήτα, ώστε να μπορέσει σιγά σιγά να σχηματίσει μικρές λέξεις, και μετά μεγαλύτερες, και μετά απλές προτάσεις, και μετά σύνθετες, ώσπου μια μέρα να εκφράζεται πλήρως μέσα από τη μαγεία του λόγου.

Και τις φορές που ήσουν/είσαι θυμωμένος με τον κόσμο όλο; Που όλα σού έφταιγαν και τίποτα δεν ήταν σωστό στον κόσμο γύρω σου (στον κόσμο μέσα σου); Γιατί αυτός, ο θυμός, το μόνο που κάνει είναι να καίει τα σωθικά, να ανακατεύει το θυμικό, να διαστρεβλώνει τη σκέψη, να θολώνει όμορφα σχέδια και καλές προσθέσεις. Κι όμως, έχεις ζήσει (ίσως ζεις ακόμα) μεγάλο μέρος της κάθε πολύτιμης μέρας σου έχοντας ασυνείδητα παρέα το θυμό, ενώ θα μπορούσες να κάνεις κάτι πολύ απλό: να τον δεις καθώς πλησιάζει και, πριν καν έρθει δίπλα σου, να τον αναγνωρίσεις και να του  πεις ξεκάθαρα πως δεν έχει θέση στις στιγμές σου, πως η ζωή σου αξίζει περισσότερο από το να αναλώνεται μέσα στην οργή που αφήνει πίσω της αποκαΐδια συναισθημάτων και διαθέσεων.

‘Ήρθε η ώρα να αφήσεις πίσω σου θυμούς και φόβους και αμφισβητήσεις, αφήνοντας χώρο στην όμορφη δύναμή σου να κυριαρχήσει. Ήρθε η ώρα να γίνεις αυτό που πραγματικά είσαι, πραγματώνοντας τη φύση σου. Αυτό το Πάσχα ας γίνει το δικό σου πέρασμα στην αυθεντικότητα και την αλήθεια που κρατάς κρυμμένες. Και η Λαμπρή των παιδικών σου χρόνων ας ρίξει άπλετο φως και λάμψη εντός, φανερώνοντας τους θησαυρούς σου.

Είναι  τόσο πολύτιμοι και απαραίτητοι οι θησαυροί σου…

Είναι το ξεχωριστό σου δώρο στον κόσμο!

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr