Ανοιχτή πόρτα

Ο σεισμός στην Τουρκία, προσωρινή διέξοδος στα αδιέξοδα του Ερντογάν, του Δημήτρη Κατσούλα

Spread the love

Δημήτρης Κατσούλας

Δημήτρης Κατσούλας

Κι ενώ οι νεκροί στην Τουρκία μετά τον πρωτοφανή καταστρεπτικό σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου 2023 ξεπερνούν ως σήμερα τις 42.000, κι ενώ η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα πέραν της οικονομικής κατάρρευσης να εισέλθει και σε αυτήν της υγειονομικής κρίσης –λόγω άταφων νεκρών –, ο μέχρι προχθές λαλίστατος και θρασύς Ερντογάν περιπατεί ανάμεσα στα χαλάσματα μιας ισοπεδωμένης χώρας και όποτε του δοθεί η ευκαιρία στήνει και από μία ‘παράσταση’ άκρατης και αψυχολόγητης υποσχεσιολογίας με εκείνη την ‘ξύλινη’ γλώσσα του, ότι δηλαδή: ‘Σύντομα τα πάντα θα αποκατασταθούν’. Υπόψη ότι οι πληγέντες άστεγοι ξεπερνούν τα 2 εκατομμύρια. Κατά τον κύριο  Ερντογάν, θα ‘ανακουφιστούν’, χορηγώντας τους, λέει, επιδότηση ενοικίου για ένα χρόνο καθώς και το ότι θα διατεθούν χρήματα (έτσι αορίστως) για την μετεγκατάσταση όσων έχασαν τα σπίτια τους. Ετοιμάζει, λέει, ο λαοπλάνος ηγέτης και ένα οικιστικό πρόγραμμα ‘μαμούθ’ βάσει του οποίου η ανακούφιση θα είναι άμεση και έκδηλη σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας και της ηρεμίας του Τουρκικού λαού, εξακολουθώντας να κοκορεύεται ο αναίσχυντος.

 Στο σημείο αυτό, και παρακολουθώντας τα παραπάνω με ένα ανάμεικτο συναίσθημα θλίψης, οργής αλλά και συμπόνιας ταυτοχρόνως σε έναν δοκιμαζόμενο λαό, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο Σουννίτης σουλτάνος Ερντογάν είναι ταυτόχρονα πέραν των άλλων, κι ένας θρασύδειλος ηγεμών. Και… πώς να μην είναι, όταν την ίδια στιγμή κι ενώ η χώρα του καθημερινώς βυθίζεται στο άγνωστο, τρέμει την είσοδό του στο ΔΝΤ από το οποίο μόνον ο… Αλλάχ γνωρίζει εάν εξέλθει, και πότε από αυτό. Σε ένα και μόνο μικρό προσωπικό παράδειγμα να αναφερθώ προκειμένου να καταδείξω την φτώχεια που επικρατεί σ’ αυτή την Ευρωπαϊκή κατά τα άλλα χώρα, όταν επισκεπτόμενος την Τουρκία – πριν ένα  χρόνο περίπου –διαπίστωσα ότι πολλοί ήσαν εκείνοι οι Τούρκοι πολίτες – μεταξύ αυτών και η σύντροφός μου Μάριον – πίνοντας τρεχούμενο νερό επειδή το λαχτάρισε από μια όμορφη κατά τα άλλα πετρόχτιστη κρήνη και όχι εμφιαλωμένο ως επιβάλλεται σ’ αυτήν τη χώρα, υπέστη στομαχικές διαταραχές ταλαιπωρούμενη  επί δυο ημέρες σχεδόν, αλλά και οι Τούρκοι πολίτες οι οποίοι καθημερινώς κατακλύζουν τα νοσοκομεία υποφέροντες από κοιλιακές- γαστρεντερικές διαταραχές λόγω ακαταλληλότητας του ποσίμου νερού και όχι μόνο! Το υγειονομικό πρόβλημα στην Τουρκία, πολύ δε περισσότερο η ανεπαρκής  νοσοκομειακή περίθαλψη, ήσαν και θα παραμένουν άλυτα για πολλές ακόμα δεκαετίες κι αυτό το γνωρίζουν όσοι έχουν επισκεφθεί την Τουρκία τι σημαίνει, επισκεπτόμενοι μια ταβέρνα και μόνο, με τα βαριά μεν αλλά νοστιμότατα εδέσματά της.

Παρ’ όλα αυτά, κι ενώ τη στιγμή αυτή φθίνει η πολιτική εικόνα του  Τούρκου Προέδρου εξ αιτίας της καταστροφής που υπέστη με τον ξεσηκωμό και τις από παντού εντονότατες διαμαρτυρίες των σεισμοπλήκτων και όχι μόνο μη ανεχόμενοι πλέον τις Προεδρικές μεγαλοστομίες και τα ‘Θα’, την ιδία στιγμή έχει το σθένος να παραβιάζει τον Ελληνικό εναέριο χώρο με υπερπτήσεις πάνω από τα Ελληνικά νησιά. Υπερέβησαν, όπως ανακοινώνεται τις εκατόν+ οι παραβιάσεις από την ημέρα του σεισμού έως σήμερα, την στιγμή κατά την οποία ο Τούρκος Πρόεδρος ευχαριστεί την Ελληνική κυβέρνηση για την συνδρομή των ειδικών της μονάδων διάσωσης (Ε.Μ.ΑΚ.)! Ομιλούμε για κυνικές και  αλλοπρόσαλλες καταστάσεις, το ολιγότερον χαρακτηρισθείσες. Παρ’ όλα αυτά, φαίνεται να εξασφάλισε το μεγάλο άλλοθι το οποίο αναζητούσε κι αυτό είναι το ότι εξήλθε (προσωρινώς) από την δύσκολη πολιτική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει με τις καθημερινές του απειλές κι αυτό το μονότονο κρεσέντο στο οποίο είχε επιδοθεί ότι: ‘Θα έρθουμε μια νύχτα, και το εννοούμε φυσικά’. Εν ολίγοις, του ‘ήρθε κουτί’ ο καταστρεπτικός σεισμός τον οποίο ‘πουλάει’ στο εσωτερικό της Τουρκίας, εξερχόμενος  πολιτικώς …αλώβητος. Και γνώριζε, πολύ καλά μάλιστα, ποιες θα ήσαν οι συνέπειες, ποια πανωλεθρία τον ανέμενε σε μια ενδεχόμενη πολεμική σύρραξη εμπλεκόμενος με την Ελλάδα. Είναι αδιανόητο, το τι του επιφυλασσόταν, έτσι και τολμούσε έστω και μια πολεμική τράτα να προόριζε για κάποιο Ελληνικό νησί, με σκοπό την κατάληψή του. 

Από τούδε και στο εξής εύχεται ένα μόνο πράγμα: την αναβολή των εκλογών του για το 2024, ελπίζοντας μέχρι τότε ότι πολλά θα έχουν ξεχαστεί, θα έχει αρχίσει και η ανοικοδόμηση μερικών οικοδομικών τετραγώνων, θα έχει προχωρήσει και η απομάκρυνση των μπάζων από τα χαλάσματα. Δεν αποκλείεται να τον δούμε κάποια στιγμή ανεβασμένο σε κάποιο μιναρέ να αναφωνεί με ‘κείνη την γεμάτη υποκρισία και καθόλου πειστική φωνή του ότι: ‘Μεγάλος είναι ο Αλλάχ, μου υποσχέθηκε ότι δεν θα ξανά συμβεί σεισμός, μια δοκιμασία ήταν και μόνο, την οποία ξεπερνούμε γκαρντάσια μου’.

Αλήθεια κύριε Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τι απέγινε μ’ εκείνο το μυστικό και όλο εξελισσόμενο πυραυλικό σου σύστημα Tayfun(Τυφώνας) και την εμβέλειά του όπου κάθε μέρα ανέπτυσσες και διαλαλούσες,  απειλώντας την Αθήνα και σε λίγο θα έπληττες και την… Πύλο; Τώρα, που θα το χώσεις; Συγγνώμη, τοποθετήσεις τα επί χάρτου εξελισσόμενα σχέδιά σου ήθελα να γράψω,  προκειμένου να διασωθούν για κάνα χρόνο ακόμα, προτού ξεθωριάσουν εντελώς από την ανυπαρξία τους και μόνο;  

Υγ1: Recep Tayyip Erdogan, σ’ εσένα αφιερωμένο το άσμα που ακολουθεί, από τους  μεγάλους μας Κώστα Βίρβο(στους στίχους), Μίμη Πλέσσα (στην σύνθεση) και Στράτο Διονυσίου (στην ερμηνεία),το οποίο κυκλοφόρησε το 1974, τότε που εσύ ήσουν 20άρης και σπούδαζες στο Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά. Να σου υπενθυμίσω ακόμη Πρόεδρε της Τουρκικής Δημοκρατίας ότι οσάκις ο Στράτος Διονυσίου επισκεπτόταν την χώρα σου τύγχανε της μεγάλης θέρμης του Τουρκικού λαού σου, ή το γνωρίζεις και τον ευχαριστείς κι αυτόν όπως και την ομάδα της Ε.Μ.Α.Κ. όπου πρώτη κατέφθασε στη χώρα σου προσφέροντας ό, τι μπορούσε, αφοσιωμένη στο δύσκολο έργο που είχε να αντιμετωπίσει, και μόνο σε αυτό. You got the message?

Υγ2: Κι επειδή δεν πρέπει να μείνουν μουσικώς παραπονεμένοι και οι φίλοι αναγνώστες, το επόμενο τραγούδι που ακολουθεί, τους αφιερώνεται. Λαμβανομένου υπόψη ότι ο Στράτος Διονυσίου το ανωτέρω τραγούδι ‘Ο μεμέτης’ το είχε τραγουδήσει ως δεύτερη φωνή με την εξαιρετική Μαρίνα Βλαχάκη το 1981 στο κέντρο ‘Φαντασία’ μη καταγραφέν όμως πουθενά στο διαδίκτυο. Τιμώντας την τόσο για τις μουσικές της ανησυχίες όσον και το ήθος της καθώς και για την συνεπή της στάση στο καλό λαϊκό τραγούδι, επέλεξα την τελευταία μουσική της ενασχόληση από τις εκδόσεις ‘ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ’. Χαρείτε το.

SHARE
RELATED POSTS
Η λίμνη, της Μαρίας Γεωργαλά
«Κουτσοί στραβοί…»!, του Γιώργου Σαράφογλου-George Sarafoglou
Ο τοιούτος, του Δημήτρη Κατσούλα

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.