Γιώργος Αρκουλής

Λόγω απουσίας από το σπίτι,  την περασμένη Τρίτη είχα χάσει το «Αλ Τσαντίρι» του Λαζόπουλου, αλλά χθες την ώρα που είχαν αρχίσει οι ομιλίες των αρχηγών για τις εκλογές, όλο και έριχνα τις ματιές μου στο κανάλι του Ιβάν Σαββίδη. Ώσπου έμεινα για τα καλά στο σόου, και δεν το μετάνιωσα, διότι ο Λάκης, πάντα έξυπνος και με προχωρημένες ιδέες, έριξε μια χαρά τα σχόλιά του, περιποιήθηκε με σάτιρα τους «ψεύτες» της πολιτικής, τα είπε χύμα και σταράτα για τις αλχημείες των εταιριών δημοσκόπησης, κυρίως όμως με θεατρικό τρόπο πρόσφερε στιγμές νοσταλγίας με την Γερασιμίδου και τον Κοντογιαννίδη, μολονότι τα κείμενα της παρλάτας δεν αποτέλεσαν το «γερό χαρτί» της εκπομπής.

Ωστόσο, νομίζω πως η στιγμή που ο Κοντογιαννίδης τραγούδησε ποντιακά ένα τραγούδι πόνου για την χαμένη  πατρίδα, το «Τσαντίρι» άγγιξε υψηλό βαθμό ευαισθησίας του κοινού. Ακριβώς την μέρα της επετείου της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Εννοείται πως στο τελευταίο δελτίο ειδήσεων της ημέρας, πήρα την γεύση μου από τις ομιλίες, τα πεπραγμένα και τις… υποσχέσεις των αρχηγών των κομμάτων. Στοιχεία που αρκετές φορές είχα ξανακούσει με την τυποποιημένη ξύλινη γλώσσα εκείνων που μας κυβερνούν (ή θέλουν να μας κυβερνήσουν), παρά το γεγονός ότι είναι οι ίδιοι (μόνο οι ηλικίες αλλάζουν!) που μας οδήγησαν στην κρίση, στην φτωχοποίηση και στην αβεβαιότητα. Είναι οι ίδιοι που ξορκίζουν τώρα την «χαλαρή ψήφο», γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ένα υψηλό ποσοστό αποχής αύριο, θα σημαίνει ήττα για ΟΛΟΥΣ.

ΥΓ: Και μέσα σε όλα, νά’τος ο δήμαρχος Πειραιά Μώραλης στο Πασαλιμάνι, που θυμήθηκε το γήπεδο του Εθνικού, υποσχόμενος «λαγούς και πετραχήλια» στον άστεγο και αδικημένο σύλλογο, σε 4-5 χρόνια. Πού; Στο Σχιστό! Τι ντροπή!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr