•Μα καλά μπορεί να δουλεύει άνθρωπος 16 ώρες την ημέρα;, ρώτησε ο έκπληκτος δημοσιογράφος. Αυτό είναι δικό του πρόβλημα όχι δικό μου απάντησε ο Άδωνις. Εμείς αν το θέλει του το επιτρέπουμε. Που σωστά. Αν κάποιος βγάζει 800 το μήνα και θέλει να βγάλει αλλά 800 για να ταΐσει τα παιδιά του ποιοι είμαστε εμείς που θα το εμποδίσουμε. Είμαστε δημοκρατική χώρα και στο τέλος τέλος δικό του είναι το πρόβλημα δεν είναι δικό μας, μα..δεν έχει μα.  Λίγο αργότερα το διόρθωσε. Τελικά,  δεν είναι 16 ώρες είναι 13. Και οι διεθνείς συμβάσεις, μόνο δυστυχώς δεν είπε, έχουν υπέρ νομοθετική ισχύ και προβλέπουν 11 ωρες ανάπαυση.

•Και πάλι πολύ σωστά. Ξυπνάς το πρωί. Δεν θες μια ώρα να κανείς ντους, να ξυριστείς να πιεις ένα καφέ; όχι βέβαια είναι πολύ. Σε 30 λεπτά πρέπει να τα έχεις τελειώσει όλα αυτά. Όποιος έχει κάνει θητεία το ξέρει. Μετά δεν θες και μια ώρα να πας στη πρώτη δουλειά σου; Και μια ώρα να πας στη δεύτερη; και μια ώρα να γυρίσεις σπίτι σου; Ορίστε λοιπόν.13 και 3,5= 16,5. Μένουν 7,5 ολόκληρες ώρες να φας και να κοιμηθείς. Να δεις λίγο τη γυναίκα σου; δεν θελουμε υπερβολές.20 λεπτά είναι υπεραρκετά. Τα παιδιά έτσι κι αλλοιώς κοιμούνται. Τι άλλο θες; άλλωστε ο πολύς ύπνος βλάπτει, στερεί πολύτιμο χρόνο ζωής. Κι αν πάρεις μια enduro και το πατήσεις μπορεί να κερδίσεις και χρόνο. Για όλα υπάρχουν λύσεις.

•Ο Μαρξ είναι πάντα ένα αναλυτικό πολυεργαλείο. Αρκεί να μην τον χρησιμοποιείς ως Βίβλο.  Ο νόμος της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης της εργασίας, αν αφήσεις τον καπιταλισμό ανεξέλεγκτο, εξακολουθεί και ισχύει. Ιδίως και κυρίως όταν υπέρ συγκεντρώνεται ο πλούτος. Είμαι σίγουρος πως ο Άδωνις, εκτός από αρχαίους συγγραφείς, έχει διαβάσει εντατικά μαρξισμό. Απλώς δεν τον έχει επαρκώς εμπεδώσει. Πού θα πάει θα μάθει ότι το 40% δεν σημαίνει κάνω ό,τι γουστάρω και λογαριασμό δεν δίνω.