Πάντα γελάω με την ιστορία των δύο κοριτσιών ―το χρώμα των μαλλιών τους μου είναι αδιάφορο― που κάθονταν σ’ ένα κλαρί δέντρου και το πριονίζανε από τη μεριά του δέντρου και πέρασε μια ηλικιωμένη κυρία και τους είπε «κορίτσια, θα πέσετε» και μετά από καιρό τα δυο κορίτσια, με γύψους, επιδέσμους και πατερίτσες, συναντάνε τη γριά και αντί να της πουν «δίκιο είχες», κραυγάζουν ομόφωνα: «Η μάντισσα! Η μάντισσα!».

Με το «τέλος» των μνημονίων θα ήθελα να γράψω έναν πανηγυρικό εξόδου από την «κρίση» αν αυτή η κρίση έπαυε να είναι βροντερά παρούσα στους μεταφυσικούς τρόπους σκέψης των ουρανοκευθμωνοδίαιτων* συμπατριωτών μου.

Αναφέρομαι στις Ελληνίδες και τους Έλληνες που το ‘χουν πιο εύκολο να αποδίδουν τις προσωπικές ή «εθνικές» επιτυχίες σε θαυματουργές συμπράξεις ουρανίων δυνάμεων και τις προσωπικές ή «εθνικές» συμφορές σε καταχθόνιες συνωμοσίες κακόβουλων εχθρών ή σε τιμωρητική παρέμβαση υπερφυσικών δυνάμεων εξαιτίας ανήθικων, αμαρτωλών ή γενικώς μη θεάρεστων πράξεων, έργων και επιλογών μας.

«Θαύμα» η απελευθέρωση των στρατιωτικών.

«Θεία τιμωρία» η συμφορά στο Μάτι.

Δεν υπαινίσσομαι ότι είμαι σε θέση να προβλέπω όλα τα αποτελέσματα που θα προκύψουν από την τεράστια πολυπλοκότητα των αιτίων που συμπλέκονται στη σχεδόν χαοτική πραγματικότητα που με περιβάλλει.

Μπορώ όμως να πω με σχετική βεβαιότητα ότι η επιτυχής αλίευση και, ακολούθως, η κατανάλωση ιχθύων προϋποθέτει το βρέξιμο κάποιου ή κάποιων πυθμένων. Κοινώς «αν δεν βρέξεις κώλο, ψάρι δεν τρως». Που σημαίνει ότι κανένα άτομο δεν πέτυχε τους στόχους του χωρίς μόχθο και δαπάνη (πλην σπανίων ―σχεδόν παραμυθένιων― εξαιρέσεων), καμιά πετυχημένη οικογένεια δεν φτιάχτηκε τυχαία, καμιά επιχείρηση δεν ανθεί από θαύμα, κανένα έθνος δεν ευημερεί επειδή το ευνοούν οι ουρανοί και κανένα κράτος δεν καταστρέφεται από τις κατάρες των εχθρών του.

Ποιοι εχέφρονες θα καλούσαν ποτέ έναν εξορκιστή να διορθώσει το χαλασμένο πλυντήριο; Ποιος έχων σώας τας φρένας χρήστης του φέις μπουκ θα ράντιζε με αγιασμό το χαλασμένο του λαπ-τοπ ευχόμενος την αποκατάσταση της λειτουργίας του; Ποιος γονιός θα πει στο παιδί του ότι δεν χρειάζεται να διαβάζει τα μαθήματά του επειδή η πίστη και οι προσευχές τού γονέα θα βοηθήσουν το παιδί να αποφοιτήσει με άριστα και να έχει μια επιτυχημένη σταδιοδρομία;

Οι ευχές και η πίστη των γονιών βοηθάνε (ενδεχομένως) ψυχολογικά αλλά σε καμιά περίπτωση δεν σε σπρώχνουν την ώρα ενός άλματος επί κοντώ πάνω από τα 4,90 μέτρα. Αυτό το καταφέρνει η σκληρή δουλειά που θα κάνεις, με δεδομένη τη φυσική σου κατάσταση και την ικανότητα να το κάνεις, πράγματα θαυμαστά καθ’ εαυτά. Το «εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης», που βάζει ο θεοσεβής (και θεοφτιάχτης) Όμηρος στο στόμα του Έκτορα, μια χαρά το βρίσκω για κάθε περίσταση. Και στη θέση της λέξης «πάτρη» (πατρίδα) μπορούμε να βάλουμε όποιο ιερό και όσιο (κατά τη γνώμη μας) θέλουμε. Υγεία, παιδεία, οικονομία, οικογένεια, περιβάλλον, δημογραφικό, το εξοχικό ή το αυτοκίνητό μας.

Δεν αμφισβητώ ούτε υποτιμώ την εμπλοκή του τυχαίου στην καθημερινότητά μας και έχει τύχει να μου πέσει η φρυγανιά από τη μεριά που είναι η μαρμελάδα πάνω στο παντελόνι την ώρα που βιάζομαι να πάω κάπου.  Άλλο όμως αυτό κι άλλο να αποδίδουμε μονίμως στην τύχη τις κακές μας επιδόσεις.

Βλέπω και ακούω πολλές και πολλούς γύρω μου να ερμηνεύουν με μεταφυσικούς όρους το καλό ή το κακό που τους συμβαίνει.

Διαβάζω και ακούω πολλές και πολλούς να προσπαθούν να με πείσουν ότι η έξοδος από την οικονομική κηδεμονία και η επιστροφή (μετά από μια δεκαετία ηλίθιας διχόνοιας και ολέθριων φανατισμών) σε μια κατάσταση χειρότερη από εκείνη του 2008 αποτελεί πρόοδο κι ότι αυτό θα πρέπει να το θεωρούμε επιτυχία.

Ονομάζω ουρανοκευθμωνοδίαιτους αυτούς τους συμπατριώτες μου που δεν πατούν το χώμα της πατρίδας μου και σκέφτονται με το κεφάλι γεμάτο νεφέλες και μάλιστα χωρίς ίχνος από την αποτελεσματικότητα του Cloud computing.

Ονομάζω ουρανοκευθμωνοδίαιτες και ουρανοκευθμωνοδίαιτους όσες και όσους μου λένε «Έλα, μωρέ… Όλα καλά θα πάνε…». Χωρίς να έχουν ούτε ένα λογικό επιχείρημα που να με πείθει ότι ξέρουν τι λένε, ότι ξέρουν για ποιο πράγμα μιλάνε και ξέρουν τι και πώς πρέπει να γίνει για να «πάνε όλα καλά».

Από λίγες ή λίγους βλέπω, διαβάζω ή ακούω εκείνο το «Προσέχετε! Θα ξαναπέσετε!» που να μην είναι χρησμός ή κατάρα αλλά επίκληση στη λογική συνδευόμενη από ρεαλιστικές προτάσεις.

Εννοείται ότι ακόμα πιο λίγες και λίγοι είναι αυτές και αυτοί που ξέρουν τι θέλουν, ξέρουν πώς να το πετύχουν και το πετυχαίνουν. Και μετά, σύμπαντες οι ουρανοκευθμωνοδίαιτοι συμπολίτες μου πλημμυρίζουν από περηφάνια για το «θαύμα» που πέτυχαν με πείσμα, πίστη, μόχθο και επιμονή οι ελάχιστες και οι ελάχιστοι συνειδητοί και στοχοπροσηλωμένοι. Είτε είναι ένα χρυσό μετάλλιο, είτε μια ακαδημαϊκή ή άλλη επιτυχία που κάνει την σύμπασα Ελλάδα να ριγά από έναν αυτοθαυμασμό που δεν της ανήκει.

Αυτό που επιθυμώ, οραματίζομαι και εύχομαι με το τέλος των μνημονίων, είναι η συνειδητή και ομόθυμη σύνταξη ενός νέου μνημονίου που θα καταγράφει με αλφαβητική σειρά όλα τα δεινά που επέφερε η ανικανότητά μας να ακούσουμε εκείνους ή εκείνες που μας προειδοποιούσαν όποτε πριονίζαμε το κλαδί, πάνω στο οποίο καθόμαστε, προς τη μεριά του δέντρου. Και να αναφέρουμε τα ονόματά τους. Όσα ξέρουμε. Από το 1821 μέχρι σήμερα.

Και, επιπλέον, το νέο αυτό μνημόνιο να αναρτηθεί σε όλους τους δημόσιους χώρους και κτίρια. Ως δείγμα σωφρονισμού ενός λαού που εδώ και διακόσια χρόνια δεν έχει ακόμα καταφέρει να στήσει ένα κράτος της προκοπής και να σταθεί απέναντί του ως ένας πολίτης της προκοπής.

Παραμένω αισιόδοξος; Ακόμα το ερευνώ…

Πάντως, η επιλογή της λέξης ουρανοκευθμωνοδίαιτος, με την ελπίδα να βρει αναγνωστικό κοινό και να διαβαστεί σωστά, με κατατάσσει στους αισιόδοξους.

20 Αυγούστου 2018

*οὐρανοκευθμωνοδίαιτος, -ον (Α)

αυτός που κατοικεί στις κρύπτες τού ουρανού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ουρανο-* + κευθμών, -ῶνος «κρύπτη, σπήλαιο» + δίαιτα].

Πηγή

Κωστής Μακρής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr