Ωραίος, αεράτος και πολλά υποσχόμενος. Ήρθε, είδε (δηλαδή δεν είδε τίποτα γιατί έπεσε σε σεζόν μορτ και ήταν όλα κλειστά…)και απείλθε προς τα …αλλού. Ξεκουμίδια.

΄Αφησε πίσω του ξεδοντιασμένες ομπρέλες και σεζ λονγκ να χάσκουν σαν αλλοίθωρες, βαρκούλες ν΄ αρμενίζουν και μερικές να μην (αρμενίζουν), γλάστρες ορφανές και πατάκια εξώπορτας αγνοούμενα.  Γενικώς,  άφησε πίσω του συντρίμμια (βλέπε μπαζωμένα ρέματα), ερωτευμένους (γιατί είναι γνωστό πως είχε παλιόκαιρο τη μέρα που σε γνώρισα)  και αγρίμια (αν και εγώ προσωπικά, αγρίμια δεν είδα, όχι τί, ψέματα να πω, αφού δεν είδα!).

Άφησε πίσω του και κάτι έντρομους ξεμαλλιασμένους δημοσιογράφους, που έκαναν λάιβ μετάδοση για τα κανάλια τους στο σημείο ακριβώς που ξεκινούσαν όλοι οι κάδοι σκουπιδιών το ταξίδι τους προς το άγνωστο, με κίνδυνο να τους παρασύρουν τα κύματα όπου στο βάθος του πλάνου πάντα ένας ατρόμητος κολυμβητής πάλευε μαζί τους, κάνοντας αμέριμνος… σέρφινγκ ! Χαβάη 5-0, ακούει; Greeks do it better! Φάε την …λάσπη μας! Χορεύοντας συρτάκι πάντα! Ταράμ. Ταραραραραράμ. Ταράμ.

Κι αν είναι να πας από πνιγμό σύντροφε, να πας με δόξα και τιμή  και σε λάιβ μετάδοση, περήφανος πάνω στην ιστιοσανίδα σου, δαμάζοντας τα κύματα, έτσι, για να σκάσουν οι οχτροί μας στην Χονολούλου. ( Μα πόσες φορές έγραψα και γω την λέξη ¨κύματα¨;! Ένεκα που ήταν πολλά, λόγω θαλασσοταραχής. Λογικό.)

Θα περάσει λοιπόν κι αυτό. Είπαν όλοι με μια φωνή. Τί, εδώ θα μας κατσικωθεί;  Εμείς αγαπητέ κύριε Ζορμπά, χαλιά στρώνουμε του Αγίου Δημητρίου, μεγάλη η χάρη του. Νωρίτερα μας φαγουρίζουν  και σαγιονάρα πάνω στην μπουχάρα δεν πάει κυρά Μοιραράκη μου. Δεν.

Οι Έλληνες τώρα, ενημερώνονταν συνεχώς. Οι μετεωρολόγοι παρακολουθούν το φαινόμενο στενά…στενός κορσές του γίνανε του φαινομένου λέμε. Βεντούζα.  Ήξεραν που ήταν ανά πάσα στιγμή, πότε είχε βηχαλάκι, πότε ήθελε τουαλέτα. Παρακολούθηση τύπου CIA, με δορυφόρους χαφιέδες και ντόνατς για τις λιγούρες.

Και οι ενημερωμένοι Έλληνες πολίτες, ειδικά όσοι βρίσκονταν στον δρομολόγιο του κυκλώνα, σαν συνεννοημένοι, σαν έτοιμοι από καιρό, ήξεραν ακριβώς τί έπρεπε να κάνουν.

Να παρκάρουν στα βουνά, να ανεβάσουν τις τέντες, να μην κυκλοφορούν έξω και να προσεύχονται γονατιστοί να μην τους φύγουν οι ηλιακοί και τους βρουν κατά Λιβύη μεριά. Τράβα μαλλί, ανεβαίνουμε.

Τα έβλεπαν και στο CNN, τα είδαν δει και στο σινεμά… Μόνο που, τί κρίμα, δεν πρόλαβαν να φτιάξουν καταφύγια, σαν αυτά με τις διπλές ξύλινες πόρτες που έχουν οι Αμερικάνοι στις πίσω αυλές τους και χώνονται εκεί μέσα συν γυναιξί και τέκνοις, δευτερόλεπτα πριν τους χτυπήσει ο κακός χαμός. Ίσως και να έφταιγε που δεν έχουμε πίσω αυλές.

Πάντως στις σχετικές ταινίες-σεμινάρια επιβίωσης, οι πρωταγωνιστές στο τσακ προλαβαίνουν να πάρουν μέσα τη τυφλή γιαγιά και τον φοιτητή που του νοικιάζουν την σοφίτα για καλοκαίρι και ήταν άδεια απ΄όταν χάσανε τον μικρό γιο της οικογένειας, που τον έκανε μακαρονάκι κοφτό  ένας γείτονας με το θεριστικό, κατά λάθος είπε, τον πέρασε για σκιάχτρο είπε, αλλά κανείς δεν τον πίστεψε  και μετά τρελάθηκε στην φυλακή και όταν βγήκε τον συγχώρεσαν, τον πήγαν σε ένα συμβολαιογράφο και μετά τον έκλεισαν σε ένα ωραιότατο στοιχειωμένο σανατόριο αφού πρώτα του πήραν το χωράφι με τα καλαμπόκια…και το θεριστικό.

Λίγο πριν αμπαρώσουν λοιπόν την πόρτα, διαπιστώνουν πως ξέχασαν έξω το σκυλάκι που λένε πάντα Τζακ. Εκεί είναι που βγαίνει ο ήρωας φοιτητής με τους τετρακέφαλους και τους κοιλιακούς να παίζεις σκάκι με τις ώωωωρες, φορώντας μόνο ένα στενό κολλητό τζην –κόλαση ( γιατί φυσικά, του έχει πάρει το καρώ πουκάμισο ο ανεμοστρόβιλος, Hello!), βγαίνει που λέτε στο καλαμποκολίβαδο και με  κίνδυνο να του έρθει μιά νταλίκα, ένα τσερόκι και μιά έκπληκτη αγελάδα στο δόξα πατρί, αρπάζ΄ το σκυλάκι  από την ουρά και το σώζει. Και μαζί σώζει και την Μις Αλαμπάμα, που αγαπούσε κρυφά από το γυμνάσιο αλλά αυτή τότε ούτε να τονε φτύσει, γιατί ήταν 150 κιλά τόφαλος με ακμή και 8 βαθμούς μυωπία, αλλά μια μέρα είδε το Ρόκυ 1,2 και 3, του γύρισε το μάτι, πλακώθηκε στις γυμναστικές, στα ωμά αυγά ( ίου) και στο ρακουτάν κι έγινε ντούκι μοντέλο του Κάλβιν Κλάιν, ενώ παράλληλα φοιτούσε στην νομική του Χάρβαντ με υποτροφία!

Η Μις Αλαμπάμα εντωμεταξύ, είχε έρθει να δει την τυφλή γιαγιά της στο διπλανό ράντζο, όπου και έκανε ηλιοθεραπεία όταν άρχισε να φυσάει δαιμονισμένα ( η εστεμμένη, όχι η γιαγιά της)!

Στην δική μας περίπτωση αλλάξτε την νταλίκα με ένα τρεχαντήρι, το τσερόκι με ένα Καγιέν, την αγελάδα με ένα κατσίκι και την Μις Αλαμπάμα με την Μις Πελοπόννησος.

Και κάπως έτσι μας χτύπησε ο μεσογειακός κυκλώνας ονόματι Ξενοφώντας Ζορμπάς, το γένος ελ Νίνιο…κι άλλο κακό να μην μας βρει γιατί τώρα μόλις έφυγαν τα μνημόνια και όσο να πεις, μια ζαβλακομάρα την έχουμε. Καλέ μόλις τώρα…Να, να… μιά έτσι να κάνεις, στην πόρτα θα τα προλάβεις!

Με το μαλακό λοιπόν σύμπαν μου και συ κλιματική αλλαγή μου. Please. Please, γιατί είχαμε και δύσκολο καλοκαίρι…κι είμαστε και σε κρίσιμη ηλικία.

Νομίζω;

Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr