Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

Είχε ένα μαλλί κρεπαρισμένο σε σχήμα κουνουπιδιού και σε χρώμα ματ σουηδικού ξύλου. Το πορτοκαλοκεραμιδί κραγιόν της είχε κρακελάρει στα χείλη  που δεν ήταν πια στην πρώτη τους νεότητα, ούτε καν στην δεύτερη.  Το διάφανο, ταλαιπωρημένο δέρμα της είχε μίαν υποψία πορτοκαλί ρουζ στα κρεμασμένα μαγουλάκια της και δύο ζωγραφισμένες γραμμές για φρύδια. Φορούσε ένα πουκάμισο κουμπωμένο μέχρι  ψηλά τον λαιμό και από πάνω μιά σομόν ζακετούλα με μαργαριταρένια κουμπιά. Μέχρις εκεί που μπορούσα να δω, κι αν δεν ήμουν σε ένα από τα υποκαταστήματα μιάς μεγάλης Αγγλικής τράπεζας, θα ορκιζόμουν πως η κυρία αυτή είχε το σπίτι της στην επόμενη γωνία και είχε πεταχτεί να φέρει στον γιό της, που δούλευε σαν ταμίας εκεί, το ταπεράκι του. Ο γιός της είχε μάλλον θα πάει προς νερού του και εκείνη ακριβώς την στιγμή έτυχε να μπω εγώ.   Ίσως αν την κοιτούσα πιο προσεκτικά να έβλεπα κι ένα ξεχασμένο ρόλεϊ χαμένο κάπου στο κρεπάρισμα!

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Μου έριξε μια ατελείωτη ματιά ζυγίσματος που μου φάνηκε από αδιάφορη έως μπούζι και με ρώτησε τί θα ήθελα, πάντα με επιτηδευμένη ευγένεια και  αποκαλώντας με «love» σχεδόν μέσα από τα δόντια της, αλλά και λίγο σαν να βαριόταν. Σαν να βαριόταν πολύ.

Της εξήγησα,  της έδωσα το χαρτί που είχα μαζί μου και την ταυτότητά μου και της χαμογέλασα γλυκά. Ήμουν σίγουρη πως θα τελείωνα στο φτερό (δεν ήταν η πρώτη φορά ) και κρεμάστηκα χαριτωμένα στο μαρμαράκι πλησιάζοντας το κυκλικό κενό του τζαμιού για καλύτερη επικοινωνία έτοιμη να της απαντήσω σε πιθανές ερωτήσεις σχετικές με την καταγωγή μου, τα όμορφα νησιά μας, τον ήλιο και τον μουσακά μας.

Εκείνη, πρώτα κοίταξε το χαρτί, μετά εμένα, μετά την ταυτότητα μου, που την κρατούσε σαν λερωμένο χαρτομάντηλο και μετά ξανά εμένα. Σαν να είδα την ξινίλα να απλώνεται στο πρόσωπό της  «Προύντενς» -έτσι την βάφτισα εκείνη την στιγμή από μέσα μου- και πρέπει  να έχασα και γω το γλυκό μου χαμόγελο, αυτό το αβίαστο χαμόγελο που έχουμε όλοι εμείς οι ¨νότιοι¨ όταν αλλάζουμε time zone.

Σκυμμένη πάνω στα χαρτιά της κουνούσε το κεφάλι της πέρα δώθε με εμφανή εκνευρισμό που τον έβλεπα και γω που στεκόμουν  πίσω από το διαχωριστικό τζάμι.  Ουρά δεν υπήρχε. Επικρατούσε μιά ησυχία σχεδόν ανησυχητική! Εγώ,  η Προύντενς κι ανάμεσά μας το χάος.

Όταν σήκωσε το βλέμμα της μαζί με το ένα εκ των δύο ζωγραφισμένων φρυδιών της ήταν για να μου πει με Σαιξπηρικό στόμφο πως δεν μπορεί να με εξυπηρετήσει αν δεν της δώσω το διαβατήριό μου.

Α, ωραία, σκέφτηκα, μάλλον δεν κατάλαβε την απλότητα της υπόθεσης, οπότε της ξαναεξήγησα πως αυτό το έχω κάνει πάρα πολλές φορές και δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί η ταυτότητα μου λειτουργεί και σαν διαβατήριο αφού σαν Ελληνίδα είμαι μέλος της Ε.Ε. όπως και εκείνη. Με κοίταξε σαν να ήμουν εξωγήινη.

«Μα αυτό δεν είναι διαβατήριο, love», μου είπε με πιο έντονο ύφος αυτή την φορά.

Το ήξερα φυσικά πως δεν ήταν διαβατήριο και της εξήγησα για άλλη μία φορά πως δεν χρειάζεται διαβατήριο για να κάνω αυτό που είχα πάει να κάνω γιατί η ταυτότητα μου ήταν αρκετή.

Η δυσκοίλια Προύντενς  επέμενε πως δεν μπορούσα να κάνω την δουλειά μου με την ταυτότητα και μάλιστα μου τόνισε αγριοκοιτάζοντάς με, πως όταν ταξιδεύω εκτός της χώρας μου οφείλω να έχω διαβατήριο, όπως κάνει και ο κάθε ‘Άγγλος που θα βγει από την χώρα του.  Το αποκορύφωμα ήταν όταν κοίταξε ξανά την ταυτότητά μου και μου είπε πως δεν την αναγνωρίζει. Για την  ακρίβεια δεν ήξερε, μου είπε, την Ελλάδα, ποσώς την ενδιαφέρει η χώρα μου και αυτό το πλαστικοποιημένο πράγμα που της έδωσα μου είπε πως  δεν της έλεγε τίποτα και στα μάτια της εφόσον δεν έχω μαζί μου διαβατήριο απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΩ ! Εν τω μεταξύ όλο μου επαναλάμβανε πως δεν καταλάβαινε τί της έλεγα (και δεν εννοούσε φυσικά τα αγγλικά μου) αλλά εγώ καταλάβαινα πως αυτό που στην ουσία ήθελε να μου πει είναι πως άλλο η Αγγλία και άλλο όλοι «εμείς». Και «εμάς» δεν ήθελε να μας βλέπει ούτε ζωγραφιστούς. Βαρέθηκε να μας βλέπει στην χώρα της. Θα ήθελε να φύγουμε, να πάμε αλλού και ποιος ήταν αυτός ο βλάκας που έβαλε ολόκληρη αυτοκρατορία σε μιά …Ευρωπαϊκή Ένωση και …πράσινα άλογα.  Ακούς εκεί είμαστε ίσα κι όμοια!

Κάπου εκεί άρχισα και γω να αλλάζω δέκα χρώματα από τα νεύρα μου και της είπα πως αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Της είπα πως αν δεν αναγνωρίζει την ταυτότητα ενός μέλους της Ε.Ε. είναι και δικό της πρόβλημα αλλά και πρόβλημα της τράπεζας που προσλαμβάνει υπαλλήλους που είναι παντελώς άσχετοι  και όχι δικό μου και της ζήτησα να φωνάξει αμέσως τον διευθυντή της (όρεξη που την είχα όμως και γω!)…

  GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Πρέπει να μου είπε κι άλλα πολλά και να της είπα και γω, σιγά μην της χαριζόμουν. Ήταν φανερά εκνευρισμένη με το όλο θέμα της Ε. Ε. Και δεν άντεχε στην  ιδέα πως εγώ και αυτή ήμασταν, σε κάποιον βαθμό, το ίδιο.   Στο τέλος της είπα πως αν ποτέ έρθει Ελλάδα να ξέρει πως ο νόμος της επιτρέπει να ταξιδέψει  μόνο με την ταυτότητά της και εκείνη  με ύφος μαντάμ Σουσούς μου εδήλωσε πως  κανένας Άγγλος δεν ταξιδεύει χωρίς διαβατήριο  και  αποκάλεσε την ταυτότητά μου κουρελόχαρτο.

Κάπου εκεί εμφανίστηκε ένας κουστουμάτος και πολύ νεότερος προϊστάμενός και αφού έγινε η απαραίτητη ενημέρωση και άρχισαν να μιλάνε μέσα από τα δόντια τους σε μιά γλώσσα που έμοιαζε με Αγγλικά αλλά κανένα proficiency δεν είχε στην εξεταστέα ύλη του, το θέμα μου τακτοποιήθηκε αμέσως.  Ο κουστουμάτος προϊστάμενος μου ζήτησε συγγνώμη για την αναστάτωση και πήγε πίσω στο γραφείο του, η «Προύντενς» με αγριοκοίταξε με το μισοσβησμένο αριστερό της φρύδι στον Θεό, την ξινίλα της να της βγαίνει από τα αυτιά και πήγε να λουφάξει πίσω από το τζάμι της και εγώ πήγα στην ευχή της Παναγίας και για κάτι ψώνια γιατί είχε και εκπτώσεις, και όταν οι Άγγλοι κάνουν εκπτώσεις δεν αστειεύονται. Για την ακρίβεια σχεδόν ποτέ δεν αστειεύονται, εκτός κι αν τους πετύχεις σε  happy hour.

Και κάπως έτσι, κάπου μέσα στo 2013, γνώρισα μιά φανατική, ίσως την πιό φανατική υπέρμαχο του Brexit! Φαντάζομαι την χαρά που θα έκανε η Προύντενς στις 31 του Γενάρη και τις ιστορίες που θα έχει να διηγηθεί στις φίλες της όταν πίνουν τα τσαγάκια τους στο λουλουδάτο σαλονάκι με τα πορσελάνικα πιάτα με την βασιλική οικογένεια στον τοίχο,  για την αγενή Ελληνίδα που κάποτε τόλμησε να νομίζει  πως ήμασταν όλοι ίσα κι όμοια!

Ετήσια συνδρομή: 180 ευρώ Paradise SPA & GYM (εντός Ξενοδοχείου Amilia Mare-Paradise, 4ο χλμ Ρόδου-Καλλιθέας).  Εντός πακέτου:  Xαμάμ, τζακούζι, σάουνα, οργανωμένο γυμναστήριο, pilates, brazilian boost, strong zumba, bodypump. Τηλ: 22410-62481 & 22414-01519

PARADISE SPA & GYM-ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ (FULL PACK): 180 ΕΥΡΩ

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr