Κωστής Μακρής

WELCOME TO GREEK ISLANDS RESTAURANT-NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Οι περισσότεροι από εμάς, μένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν το οποίο μάλιστα αγνοούμε εν πολλοίς.

Κι εγώ μαζί.

Όλη μέρα χθες νόμιζα ότι είναι Σάββατο και κάποια στιγμή, αργάμισι το βράδυ ―μετά τα μεσάνυχτα― μου λέει ένας:

«Χελόου! Είναι Κυριακή!».

«Χα χα! Κάνετε χιούμορ» του είπα.

Νόμιζα ότι μου κάνει πλάκα.

«Μα τον Δία, όχι» μου είπε και μου έδωσε μια Κυριακάτικη εφημερίδα για να πειστώ.

«Μα, την Αθηνά!» εκέκραξα έκπληκτος.
Χαμογέλασε προσηνής και μου είπε:
«Μα, τον Ασκληπιό, συμβαίνει σε πολλές και σε πολλούς αυτό. Αρνούμαστε να δεχτούμε το πέρασμα του χρόνου, φοβούμενοι ότι μπορεί να μας επισυμβεί ως πέρασμα τρελού φορτηγού ή νταλίκας πάνω από το μικρό γιωταχί τού βίου μας».

Ο σεμνός πλην θυμόσοφος εκείνος επαγγελματίας, μέσα από τον περίπτερον ναό τού μικρεμπορίου του, μου έλεγε μια αλήθεια που εγώ αδυνατούσα να συλλάβω και να αποδεχτώ.

Χάθηκε το Σάββατο, ό,τι είχα ελπίσει έγινε κομμάτια, αμφίθυμος η κραταιά Μεγάλη Βρεταννία απέναντι στο Μπρέξιτ, η κατάπαυση του πυρός στη Συρία δεν μετετράπη σε κατάπαυση ροής αίματος διότι δεν προεβλέπετο κάτι τέτοιο από τη συμφωνία, η βλακεία παραμένει αχαλίνωτος και απροσμάχητος, η μητέρα Ελλάς ετοιμάζεται να εορτάσει την αρχή ενός πολέμου που της στοίχισε εκατοντάδες χιλιάδες ζωών τέκνων της ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθετήσεως, κι εγώ ένιωθα να ξεκολλάω με ορμή από το παρελθόν μου και να πέφτω από τα σύννεφα ενός σχεδόν χαμένου ―σε οικουμενική, αλλά όχι απαραίτητα προσωπική, κλίμακα― Σαββάτου, με ορμή προς το κέντρο της βαρύτητας που μας συγκρατεί όλους δέσμιους τού πλανήτη· που αν είχε βούληση και νιονιό θα είχε ξεράσει ποταμούς λάβας πάνω μας για να ζεματίσει την υπερφίαλη ματαιοδοξία τού είδους μας.

Ευτυχώς η πτώση μου δεν απέβη μοιραία· είχε άλλα σύννεφα από κάτω και δεν χτύπησα…

Τα σύννεφα της Κυριακής, αν και συμπαγή ως πρωινός ύπνος άνευ ξυπνητηριού, είναι συνήθως πολύ μαλακά αλλά, σας παρακαλώ, ας μην τα γράφουμε με κεφαλαία.

Η φράση: «ΠΡΟΣΕΧΕ! ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΑΛΑΚΑ!» είναι δυνατόν να προκαλέσει ανηκέστους παρεξηγήσεις που δεν ξεπερνιούνται ούτε με ένα ταψί γαλακτομπούρεκο, σαν επίδειξη μεταμέλειας και συγγνώμης προς εκείνον που τόνισε λάθος την επίμαχη λέξη και νόμισε ότι τον βρίζουμε.

Το συμπέρασμα πάντως που έβγαλα, με μεγάλη δυσκολία ομολογώ ―πιο δύσκολα κι απ’ όσο βγαίνει ο σκασμός από έναν καθ’ έξιν αμετροεπή― ήταν ότι η προσκόλληση στο παρελθόν, ακόμα και το πολύ πρόσφατο, μας εμποδίζει να προετοιμαστούμε κατάλληλα για το εξόχως απαιτητικό μέλλον.

Οπότε, καλή εβδομάδα να έχετε και να δίνετε και στους άλλους.

Και ―αν σας περισσεύει― και σε εμένα. Έχω ανάγκη από καλές εβδομάδες.

Τουλάχιστον 2.350 καλές εβδομάδες ακόμα. Και ―σημειωτέον― δεν είμαι πλεονέκτης ούτε αιθεροβάμων ούτε ουτοπιστής. Ρεαλιστής είμαι.

20 Οκτωβρίου 2019

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr