Κωστής Α.Μακρής: Είναι ζωγράφος-γραφίστας και συγγραφέας και ασχολείται με το έντυπο, το κείμενο, τη διαφήμιση και την οπτική και λεκτική επικοινωνία.

Κωστής Μακρής

Κοίταζα την ροζ ορχιδέα μας σήμερα το πρωί, και ―όπως μου συμβαίνει τακτικά όταν κάτι με χαροποιεί― συνέλαβα τον εαυτό μου να χαμογελάει ηλιθίως στο όμορφο φυτό.

Μέσα από τα δαντελόσχημα ρόδινα λουλούδια τού φυτού, είδα να αναδύεται μια αρμονία και μια χάρη που ―εντελώς παράλογα― λειτουργούσε σαν κουμπί διαγραφής (delete) όλης της ασχήμιας που κατακλύζει τα δελτία ειδήσεων.

Και ―πάλι εντελώς παράλογα― μου ήρθε στο μυαλό το παλιό τραγούδι «Θα’θελα να, θα’θελα να’μουν κηπουρός…».

Και η παραλλαγή ήρθε από μόνη της: «Θα’θελα νά, θα‘θελα νάμουν κηπου-ρόζ…». Να είμαι ένα όμορφο φυτό, με όμορφα λουλούδια, να μη με νοιάζουν τα δελτία ειδήσεων και η ασχήμια που βγαίνει μέσα από αυτά.

Και μετά, μ’ ένα αφυπνιστικό γκντουπ, στάθηκα πάλι στα γήινα, σημερινά και σύγχρονα παντελονοφορεμένα πόδια μου και άρχισα να αναλογίζομαι τι πραγματικά «θα’θελα» και αποφάσισα ότι ωραία τα λουλούδια της ορχιδέας μας αλλά εγώ είμαι που τα βλέπω όμορφα κι εγώ είμαι που τα κοιτάζω κατ’ αντιδιαστολή με κάποια άσχημα ανθρώπινα «λουλούδια» και που κρίνω ότι ο κόσμος σε τελική ανάλυση έχει και όμορφα και άσχημα λουλούδια και χρέος μου ως ανθρώπου αλληλέγγυου με κάθε γήινο πλάσμα ―ζώο, φυτό ή τοπίο― είναι να υπερασπίζομαι την ομορφιά και την καλοσύνη χωρίς να ξεχνάω ότι η ζωή δεν είναι όμορφη, άσχημη, αδιάφορη ή εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αλλά απλώς «είναι» κι εγώ «είμαι» (ακόμα) εντός της.

Και αυτό το «Είναι», μου θύμισε τον Μπαρούχ Σπινόζα που είχε (περίπου) πει ―και μετά τον κήρυξαν «Αποσυνάγωγο» οι ομόθρησκοί του― ότι η Φύση είναι ο Θεός ή ο Θεός είναι η Φύση.

Κωστής Α. Μακρής

18 Φεβρουαρίου 2025