«Είσαι άσπρη με μαύρες ρίγες; Ή μήπως είσαι μαύρη με άσπρες ρίγες;» ρώτησε τη Ζέβρα ο Άσπρος, σηκώνοντας το κατάλευκο κεφάλι του από το χορτάρι.

«Είμαι ασπρόμαυρη και πεινάω»

απάντησε η Ζέβρα χωρίς να το πολυσκεφτεί.

«Αφού είσαι πρώτα άσπρη και μετά μαύρη, θα σε αφήσω να βοσκήσεις εδώ», χλιμίντρισε ο Άσπρος.

Η Ζέβρα έφαγε και χόρτασε.

Την άλλη μέρα πλησίασε τον Μαύρο που βοσκούσε λίγο πιο μακριά.

«Στη σαβάνα δεν έχει πια χορτάρι, θα με αφήσεις να βοσκήσω στο λιβάδι σου;» ρώτησε η Ζέβρα τον Μαύρο που έβοσκε ανέμελα.

«Είσαι μαύρη με άσπρες ρίγες; Ή μήπως είσαι άσπρη με μαύρες ρίγες;» ρώτησε τη Ζέβρα ο Μαύρος, σηκώνοντας το κατάμαυρο κεφάλι του από το χορτάρι.

Αυτή τη φορά η Ζέβρα το σκέφτηκε πριν απαντήσει:

«Είμαι μαυρόασπρη και πεινάω» είπε, και περίμενε την αντίδραση του Μαύρου.

«Αφού είσαι πρώτα μαύρη και μετά άσπρη, θα σε αφήσω να βοσκήσεις εδώ», χλιμίντρισε ο Μαύρος.

Η Ζέβρα έφαγε και χόρτασε.

Μ’ αυτόν τον τρόπο πήγαινε πότε στη μεριά του Άσπρου και πότε στη μεριά του Μαύρου.

Μετά από λίγο καιρό, και ο Άσπρος και ο Μαύρος ―ξεχωριστά ο καθένας από τον άλλον― ζευγάρωσαν με την όμορφη και λυγερή Ζέβρα.

Μετά από έναν χρόνο περίπου γεννήθηκαν δυο πολύ όμορφα αλογάκια. Στην αρχή ήταν καστανόξανθα.

Μετά από λίγο καιρό όμως έγιναν ασπρόμαυρα.

«Τι όμορφα που είναι τα παιδιά μου, έτσι ασπρόμαυρα που είναι!» έλεγε με καμάρι ο Άσπρος.

«Τι όμορφα που είναι τα παιδιά μου, έτσι μαυρόασπρα που είναι!» έλεγε με καμάρι και ο Μαύρος.

Μόνο η Ζέβρα δεν έλεγε τίποτα αλλά φρόντιζε τα παιδιά της με αγάπη.

Και όλοι μαζί βοσκούσαν στο λιβάδι όπως το συνηθίζουν όλα τα άλογα.

Άσπρα, μαύρα και ριγέ.

Κωστής Μακρής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

08 Απριλίου 2013