Είμαστε ως κοινωνία, ως πολίτες, ως πολιτισμός, ως τέχνη, όπως φαίνεται, στο έλεος και στην αισθητική των νεόπλουτων της Στέγης και όλων όσοι χρησιμοποιούν την, κάθε, κυβέρνηση για ιδίους λόγους…Για διαφήμιση, προβολή και μπίζνες άλλου τύπου. Των Δαναών δηλαδή των φερόντων δώρα κλπ. Με μια κυβέρνηση ανακουφισμένη γιατί αισθάνεται ότι οι χορηγοί είναι μια κάποια, επικοινωνιακή λύση. Μια λύση φαντασμαγοριών και εντυπωσιακών εικόνων σαν τα λαμπιόνια των Εορτών. Οι φωτογραφίες όμως είναι φρικώδεις και ολοκληρώνουν, φευ, το τσιμέντωμα του Ιερού Βράχου και του αναίτιου, νέου φωτισμού. (Ο προηγούμενος φωτισμός ήταν επαρκέστατος έτσι ώστε η νέα δαπάνη να φαίνεται εντελώς εκ περισσού. Ως σκέτη επίδειξη). Η Ακρόπολη, ανυπεράσπιστη λόγω εγκλεισμού και ειδικών συνθηκών, μετατράπηκε βελούδινα σε ελληνική Disneyland.
Το χειρότερο όμως είναι η ανυπαρξία της αντιπολίτευσης. Η αφωνία της. Για την αριστερά που δεν καταλαβαίνει και κυρίως…δεν αισθάνεται, ούτε διαισθάνεται. Για εκείνα που αδυνατεί να υπερασπιστεί παρότι (θα έπρεπε να) είναι ο χώρος της.. Μιαν αριστερά χωρίς διανοούμενους. Χωρίς άποψη για τον πολιτισμό και την τέχνη. Δηλαδή μια μη αριστερά.
Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr