Η αποχώρηση του κ. Θεοδωράκη από το πολιτικό μόρφωμα που δημιούργησε η κα. Γεννηματά αποτελεί τεράστια ευκαιρία για όλους μας.  Αρκεί να μάθουμε από τα λάθη που έγιναν στην πορεία:

— Στη δημοκρατία κυρίαρχος είναι ο πολίτης. Τα κόμματα δεν φτιάχνονται από προσωπικότητες αλλά από ιδέες. Και από όλους εμάς που αυτές οι ιδέες κινητοποιούν.

— Ο πολίτης που δεν εκπροσωπείται τιμωρεί.  Η δημοκρατική νομιμοποίηση ενός κόμματος δεν μπορεί να προέλθει από διορισμένα στελέχη, όσο λαμπρά κι αν είναι, αλλά από εκλεγμένους εκπροσώπους μας που διασφαλίζουν τα δικαιώματα όλων μας.

— Οι εκπρόσωποι μας κινητοποιούν όσο οι ίδιοι κινητοποιούνται από τις αρχές και τις αξίες που τους εμπιστευόμαστε.  Όταν η αγωνία τους για τις καρέκλες ξεπερνάει την έγνοια τους για τις θέσεις και τις προτάσεις, που θα κάνουν τη ζωή μας καλύτερη, εκπροσωπούν την πάρτη τους και μόνο.

— Στελέχη που εκπροσωπούν την πάρτη τους δεν μπορούν να παράγουν πολιτική.  Μας κοιμίζουν χαϊδεύοντας τα αυτιά μας αντί να δίνουν διέξοδο στο πάθος μας για συμμετοχή, για πρόοδο και για πολιτική.

— Και τέλος, όταν εμείς δεχόμαστε να μας χαϊδεύουν τα αυτιά σταματούμε να συμμετέχουμε, αδρανοποιούμαστε. Και τότε πεθαίνει η δημοκρατία.

Σήμερα είναι ευκαιρία για τη δημοκρατία.  Μικρή μεν αλλά ουσιαστική.  Διότι από μικρές ευκαιρίες μπορούν να συμβούν μεγάλες πολιτικές αλλαγές.

Σήμερα είναι ώρα να επιστρέψουμε στη βάση μας.  Η βάση μας ήταν, είναι και θα είναι πάντα ο ελληνικός λαός, ο Έλληνας πολίτης. Με θέσεις και προτάσεις που αφορούν τη ζωή όλων μας. Με αριστερές, σοσιαλιστικές, προοδευτικές θέσεις και προτάσεις που θα αντιταχθούν στη βαθιά οικονομική συντήρηση της Νέας Δημοκρατίας και την άκρατη πατερναλιστική συντήρηση του ΣΥΡΙΖΑ.  Θέσεις και προτάσεις που βάζουν μπροστά τη δημοκρατία και τη βασική ιδέα ότι ανακατανομή του πλούτου δεν γίνεται χωρίς την ανακατανομή της εξουσίας.  Ότι η δημιουργία μιας ισχυρής και δημιουργικής μεσαίας τάξης δεν θα έρθει από οικονομική ελεημοσύνη και επιδοτήσεις αλλά από την ατομική και συλλογική απελευθέρωσή μας να παράγουμε τον κοινωνικό, πολιτισμικό και οικονομικό πλούτο που θέλουμε και μπορούμε να δημιουργήσουμε.

Αυτή η απελευθέρωση θα έρθει μόνο όταν ο χώρος μας αποκτήσει και πάλι την ιδεολογική του ταυτότητα και την πολιτική του αυτονομία.  Όταν η ηγεσία του καταλάβει ότι τα παιχνίδια με την ταυτότητά μας είναι ανιστόρητα και ότι η διάσπασή μας είναι πλασματική.  Ότι το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα εξέφρασε όλους μας στο παρελθόν, ότι έχει την δύναμη να εκφράσει όλους μας στο μέλλον και ότι η μεγάλη μας πλειοψηφία δε θέλει να κρύβεται πίσω από ευκαιριακές ταμπέλες, πίσω από το δάχτυλό της.  Ότι η μεγάλη μας πλειοψηφία ασφυκτιά πίσω από προσωπεία, παράλληλες οργανώσεις και ποσοστώσεις διορισμένων και προτιμά να χάσει εκλογική μάχη με το κεφάλι ψηλά παρά να σκύβει το κεφάλι και να διορίζεται, είτε στο κόμμα, είτε στην κυβέρνηση.  Και ότι η μεγάλη μάχη δεν είναι να κρατήσουμε στις τάξεις μας εκείνους που δεν θέλουν να είναι μαζί μας αλλά να εκπροσωπήσουμε επάξια με όραμα, θέσεις και προτάσεις αυτούς που το θέλουν.

*Ο Παύλος Γερουλάνος διετέλεσε Υπουργός Πολιτισμού επί Πρωθυπουργίας Γιώργου Α. Παπανδρέου.

Σήμερα είναι Υπεύθυνος του Τομέα Ανάπτυξης του ΠαΣόΚ