Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Διαβάστε τα άρθρα του Μάνου Στεφανίδη ΕΔΩ

Η φωτιά που άναψε χτες, βράδυ Δευτέρας, στον Σπαρτιά Κεφαλονιάς, απέναντι από την Ζάκυνθο, οριοθετήθηκε, λένε, σήμερα. Όμως όλο το νησί, λόγω του νοτιοδυτικού ανέμου, από το Αργοστόλι ως το Ληξούρι και από την Σάμη ως τον Μύρτο, την Άσο και το Φισκάρδο, στο βορρά,(φωτογραφίες) σκεπάζει ένα βαρύ, θολό σύννεφο. Ακόμη και την Ιθάκη! Ακόμη και τη Λευκάδα. Θλίψη.

Κάτι δεν κάνουμε καλά αδέλφια. Έτσι ώστε το γελοίο να εναλλάσσεται συνεχώς με το τραγικό ανεξέλεγκτα. Ένα σύστημα εξουσίας μοιάζει, σήμερα, τελειωτικά ξεπερασμένο. Δεν θα πω, φταίνε αυτοί, φταίνε οι άλλοι, θα πω ότι όλοι έχουμε βαριές ευθύνες για την κατάντια της χώρας. Για τον συβαριτισμό, τον σταρχιδισμό, την απόλυτη περιφρόνηση κανόνων, ιεραρχίας και υποχρεώσεων. Λέω επίσης ότι από την τοπική, τη μικρομέγαλη, αυτοδιοίκηση οφείλει να ξεκινήσει κανείς για να αλλάξει κάτι ουσιαστικό στον τόπο. Εμπλέκοντας τον κάθε ψηφοφόρο πολίτη ουσιαστικά κι όχι συμβολικά με την ψήφο του στα του οίκου του. Στα του οίκου του και στα της γειτονιάς του κυριολεκτικά. Μία ψήφος που δεν πρέπει να είναι κομματική αλλά αξιολογική. Σαν απάντηση εκεί που απέτυχε παταγωδώς το κεντρικό κράτος και η αθεράπευτα γελοία, κομματική του συγκρότηση.

Σήμερα γνωρίζουμε τελεσίδικα ότι το 1/3, το ένα τρίτο (!), της Αττικής είναι καμμένο! Όπως είναι καμμένες σε τεράστιο βαθμό η Χαλκιδική, η Θράκη, η Εύβοια, η Ρόδος, τα Κύθηρα, η Σάμος αλλά και άλλες ναυαρχίδες και σημεία αναφοράς του τουρισμού μας. Οι Μυκήνες, οι Δελφοί, η Ολυμπία. Κάποιοι φταίνε για αυτή την τεράστια καταστροφή. Το ξεχάσαμε; Ξεχάσαμε το πρωτόγονο, το δολοφονικό, οδικό δίκτυο που υπάρχει ακόμα στην Κρήτη, πατρίδα τριών τουλάχιστον πρωθυπουργών, στη Ρόδο και κυρίως στην Εύβοια;

Το αφήγημα της επιτυχίας και της ψυχραιμίας που προπαγανδίζει η κυβέρνηση είναι επικίνδυνα υποκριτικό. Δύο μήνες μετά από τις εκλογές και η δεύτερη τετραετία Μητσοτάκη άρχισε να θυμίζει έντονα την αντίστοιχη του Κωστάκη Καραμανλή, του Σημίτη και του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο τόπος χρειάζεται αλλαγή παραδείγματος τώρα. Ένα παράδειγμα που το υπάρχον, πολιτικό προσωπικό αδυνατεί να εμπνεύσει. Είναι απίστευτο πόσο γρήγορα ένα δημοκρατικά εκλεγμένο σύστημα εξουσίας καταντάει κλίκα. Εσμός ατομικών, διαπλεκόμενων συμφερόντων. Επειδή κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της ΝΔ όπως κάτι σάπιο υπήρχε στο ντομίνιο του ΠΑΣΟΚ ενώ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιούται να δηλώνει αθώος.

Προσωπικά πιστεύω πως, στο μέτρο που με αφορά, οφείλω να δώσω την προσωπική μου μάχη, χωρίς προφανώς προσωπικές φιλοδοξίες, ως υποψήφιος στον συνδυασμό του παλιού συμμαθητή μου Γιώργου Ιωακειμίδη, στην Περιφέρεια Αττικής. Ξεκινώντας δηλαδή από τον οίκο μου και από τη γειτονιά μου. Ουδείς πλέον δικαιούται να δηλώνει ουδέτερος.

ΥΓ. Ο εξαιρετικός συναδέλφος μου, καθηγητής Γιώργος Στείρης σχετικά γράφει:”Τα όσα βλέπουμε με τις πυρκαγιές σηματοδοτούν, ανάμεσα σε άλλα, και την πλήρη αποτυχία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σε επίπεδο Περιφερειών και Δήμων. Τα προγράμματα ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ (1999) και ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ (2011) αποτελούν μια μνημειωδών διαστάσεων τραγική πολιτική αποτυχία.Το κεντρικό Κράτος εκχώρησε σε Περιφέρειες και Δήμους πάρα πολλά χρήματα και αρμοδιότητες και αυτοί, αντί να επενδύσουν σε σοβαρά και μακρόπνοα έργα υποδομής και θωράκισης των περιοχών τους, ξόδεψαν πακτωλούς χρημάτων σε πανηγύρια, φιέστες, και αστεία έργα βιτρίνας. Φυσικά, με σωρεία απευθείας αναθέσεων στα πελατειακά τους δίκτυα, όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία, ώστε Περιφερειάρχες και Δήμαρχοι να επανεκλέγονται επί σειρά ετών”!