Μακριά από μένα η μεμψίμοιρη αμφισβήτηση ή και η λογοκρισία του έργου σου. Τόσο πολύ αγαπημένου εξάλλου από την εποχή του Ζ και της Κατάστασης Πολιορκίας. Όπως επίσης και η μικρόψυχη a priori απόρριψη των απόψεων σου όποιες κι αν είναι αυτές…

Όμως ελπίζω να επιστρέψεις και σε μένα – σ’εμάς, τους εντόπιους θαυμαστές σου – το δικαίωμα της κριτικής ή της διαφωνίας. Και μάλιστα για ένα θέμα που, επίτρεψε μου να σου πω, το ξέρω καλύτερα από εσένα όχι λόγω κάποιας άλλης υπεροχής αλλά εξ αιτίας βαθύτατης, άκρως οδυνηρής, προσωπικής εμπλοκής. Πάθος και μάθος. Κι αυτό αφορά επίσης στην συντριπτική πλειονότητα των συμπατριωτών μας.

Καλώς η κακώς η πρόσφατη ταινία σου αναμιμνήσκεται εκείνων των οικείων κακών τα οποία, φευ, πληρώνουμε άπαντες αλλά και θα ξεπληρώνουν, ως μη όφειλαν, οι επόμενες γενιές. Και δεν εννοώ μόνο σε, δυσβάσταχτο, οικονομικό επίπεδο. Αλλά και δε ηθικό, κοινωνικό, πολιτικό, εθνικό. Αναφέρομαι ευρύτερα στο κύρος της χώρας.

Κάποιοι έπαιξαν, αβρόχοις ποσίν και με τυχοδιωκτική επιπολαιότητα, τη μοίρα της χώρας στα ζάρια παραδίδοντας έπειτα τους συμπολίτες μας στα χέρια και την ασυδοσία των πιο σκοτεινών συμφερόντων. Μακάρι να επρόκειτο για έναν ηρωισμό που όμως απέτυχε. Δυστυχώς εδώ έχουμε να κάνουμε με μιαν συλλογική εθελοτυφλία. Μια μαζική παράκρουση που μοιάζει να τιμωρεί τον τόπο ως εκδίκηση της ιστορίας, πέραν των ασήμαντων μεγεθών που για μια στιγμή φαντασιώθηκαν ότι έγιναν οι ηγέτες μιας επανάστασης που θα άλλαζε τον κόσμο. Αν και εσύ πίστεψες κάτι τέτοιο, τότε υπήρξες θύμα μιας μηντιακής σκευωρίας σαν αυτές που συστηματικά παρουσιάζουν σε παγκόσμια αναμετάδοση τα σκουπίδια σαν διαμάντια.

Αγαπητέ μου Κώστα Γαβρά δεν έχω, προφανώς, δει την ταινία σου αλλά πίστεψε με δεν είναι η ταινία σου τελικά το ζήτημα. Είναι η, ακατανόητη σε μένα και μάλλον αφ’υψηλού, εμπλοκή σου στα πάθη της χώρας τα οποία προσεγγίζεις, δεν φοβούμαι να πω, μονομερώς. Οι διαπραγματεύσεις Βαρουφάκη στο φαντασιακό του κλειστό δωμάτιο, δεν ήταν η ήττα του ανίσχυρου εμπρός στον πανίσχυρο. Ήταν κάτι πολύ χειρότερο. Ήταν το προοικονομημένο φιάσκο μιας χούφτας μαθητευόμενων μάγων οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν ανάλγητα την αδυναμία του τόπου για να στήσουν καριέρες εξουσίας και να διαφημίσουν urbi et orbi τον νοσηρό ναρκισσισμό τους. Ώστε να τους «λατρέψουν» οι αφελείς και να τους εκμεταλλευτούν όλοι οι υπόλοιποι. Οι επαγγελματίες του διεθνούς status quo. Με αποτέλεσμα η χώρα να μη μπορεί να ξεκολλήσει ούτε βήμα από την χρόνια κρίση. Να οπισθοβατεί καρκινικά. Ο Βαρουφάκης, ο ήρωας σου, δεν επέδειξε ούτε τόλμη, ούτε ταλέντο, ούτε γνώση αλλά προκλητική άγνοια των κανόνων του παιχνιδιού. Κι ακόμη πιο προκλητική, πιο ιταμή επιπολαιότητα. Και κατέστη έτσι το εύκολο άθυρμα στα χέρια των επιτηδείων και των ελίτ. Οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές σου δεν είχαν ποτέ ούτε όραμα, ούτε ιδεολογία. Πάρα μόνο νοσηρή φιλοδοξία και ιδεοληψία. Ποτέ η η δυσώνυμη δεξιά δεν θα «πετύχαινε» να αλυσσοδέσει τη χώρα με τους τρόπους και τα μέσα που το κατάφερε η ψευδεπίγραφη αριστερά… Και για τόσο πολύ.

Αγαπητέ μου μαέστρο,

Μακάρι η ταινία σου να έχει, τουλάχιστον, αισθητικό ενδιαφέρον και να μείνει ως μια λοξή, μια «ποιητική» έστω ανάγνωση της ζοφερής, ιστορικής πραγματικότητας. Έχω όμως και εγώ να σού προτείνω ένα βιβλίο ως δώρο καρδιάς. Όχι, προς Θεού, για να το γυρίσεις ταινία. Δεν είμαι τόσο νάρκισσος, ούτε τόσο αρρωστημένα φιλόδοξος. Απλώς να το διαβάσεις στο περιθώριο των πολλών και σπουδαίων ασχολιών σου επειδή παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τον Αλέξη και την παρέα του από τον Νοέμβριο του 2014. Και ίσως τότε κατανοήσεις γιατί προκάλεσε τόση διαμαρτυρία, τόσην οργή η ανακοίνωση της νέας σου δημιουργίας.

Μετά τιμής,

Μάνος Στεφανίδης

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr