Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

Kάθε μέρα με παρακολουθώ στον καθρέφτη. Στον μεγάλο καθρέφτη του μπάνιου που εγώ σχεδίασα. Ήθελα να μπορώ να κοιτάζω ολόκληρο τον εαυτό μου και να μην κομματιάζω την εικόνα μου σε δόσεις.   Με νευρίαζαν απίστευτα οι μικροί καθρέφτες που είχαν τα παλιά μπάνια. Λες και ήταν ντροπή να καθρεφτίζεσαι. Και τους έβαζαν και τόσο ψηλά λες και το προνόμιο του  να χτενίζεσαι, να χαζεύεις το πρόσωπό σου καθώς πλένεσαι το πρωί, να παρατηρείς τις λεπτομέρειες του δέρματός σου, ήταν θέμα …υψομετρικό!

Αυτοί οι μικροί στρογγυλοί καθρέφτες που μπροστά τους ξυρίζονταν οι μπαμπάδες μας και μετά έβαζαν στις παλάμες τους μπόλικο άφτερ σέιβ και μετά χαστούκιζαν τα μάγουλά τους. (Μόλις μου μύρισε old spice!)

Εγώ σε έναν  καθρέφτη που είναι το αντίθετο του μικρού στρογγυλού καθρεφτάκου με παρακολουθώ χρόνια τώρα. Με παρακολουθώ να μεγαλώνω. Με χαζεύω. Μου κάνω μούτες, μετράω τις λευκές μου τρίχες, τις ρυτίδες μου, παίζω με το προγουλάκι μου και με μισώ ή με αγαπώ, αναλόγως της περίστασης πάντα.

Βάφομαι και ξεβάφομαι, πλένω τα δόντια μου, τσεκάρω το χρώμα της γλώσσας μου…τα μαύρα στίγματα της μύτης μου…τις ελιές μου…τις πανάδες μου, τις παλιές και τις καινούργιες…Βάζω μάσκες ομορφιάς και τρομάζω τον εαυτό μου, μερικές φορές μου μιλάω κιόλας! Και το αστείο δεν είναι πως μου μιλάω, το αστείο είναι πως μου απαντάω!

Όταν έχω αγωνίες προσπαθώ να με καθησυχάσω. «Μην ανησυχείς, όλα καλά θα πάνε, δεν είναι τίποτα» και όταν όλα πάνε καλά «Είδες; Δεν σου έλεγα να μην ανησυχείς!»

Και με καμαρώνω όταν είμαι στα ωραία μου… «Φτού σου! Καλή είσαι για την ηλικία σου» Μετά θυμάμαι την ηλικία μου και βάζω τα γέλια γιατί μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου μου είμαι όσο θέλω εγώ. Και εγώ όταν δεν με βλέπει κανείς είμαι ένα πιτσιρίκι. Σκανδαλιάρικο και γελαστό.

Μέσα στο μικρό μπάνιο με το φως το λίγο σκληρό, το δυνατό, όλα μοιάζουν διαφορετικά. Ο έξω κόσμος με την αγέρωχη πραγματικότητα του και τους νόμους του δεν έχει σχέση με τον κόσμο του καθρέφτη μου. Του εχέμυθου φίλου που ξέρει όλα μου τα μυστικά και δεν λέει κουβέντα. Τάφος, ο καλός μου.

Η ειλικρίνειά του είναι αφοπλιστική αλλά και γω δεν του λέω ψέματα. Πίσω από την κλειστή πόρτα του μπάνιου με την απίθανη ακουστική, εκεί που τραγουδάμε με την ψυχή μας και μας κάνει σιγόντο ο αγαπημένος μας τραγουδιστής, (για να καταλάβετε, εμένα μου κάνει δεύτερη φωνή η Πρωτοψάλτη), εκεί όλα μοιάζουν πιο απλά. ΄Ενα μικρό ολόδικό μου σύμπαν που ελέγχω εγώ και κουμαντάρω κατά πως με ευχαριστεί.

Κι αν τα μάτια μας είναι, όπως λένε, ο καθρέφτης της ψυχής μας, ε, ο καθρέφτης του μπάνιου μας είναι η αλήθεια της.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr